Departament Bezpieczeństwa Genetycznego

Bracia Joseph i Friedrich Weller, kiedyś prowadzili własny koncern zbrojeniowy, prezentując przedmioty i urządzenia własnego wykonania, bardzo twórcze i pomysłowe. Pod tą przykrywką prowadzili badania nad genem X, analizując każdy szczegół zjawiska przebudzonego w człowieku, używającym daru.
Młodszy z nich Joseph, bardzo doświadczony naukowiec z wyróżnieniami i tytułem doktora, w genie X widział przyszłość i nadzieję ludzkości. Moc przebudzona mogła dokonać wiele w naszym świecie. Być bronią i pomocą. Starszy Friendrich, bardziej obeznany w administracji, nie odstawał od swojego brata. Posiadał charyzmę, dzięki której umiał zawierać dobre kontrakty. Chodzą jednak plotki, czy aby na pewno ich więzi rodzinne ograniczają się tylko do rodzeństwa, czy bardziej w relacji ojciec-syn.

Pamiętny dzień 4 lipca 2014 roku, był incydentem ujawniającym jawne istnienie mutantów, którzy pokazali się od strony terrorystycznej, niebezpiecznej i zagrażającej bezpieczeństwu mieszkańcom nie tylko miasta Seattle, dotkniętego tragedią, ale całego kraju. Inne kraje w przeciwieństwie do USA, szybko przeszły do działań. Rząd Stanów Zjednoczonych pod naciskiem obywateli, państw partnerskich, organizacji międzynarodowych szukał rozwiązania. Z pomocą przyszli Bracia Weller.

W dyplomatycznej rozmowie z przedstawicielami rządu, w obecności samego prezydenta, przedstawili swoją ofertę pomocy za ogromną sumę. Po kilku spotkaniach i omawiania szczegółów współpracy, podpisano kontrakt kompromisowi, w którym zawarto szereg przywilejów odstępujących od Konstytucji, nie podlegając prezydentowi. Dzięki otrzymanej pokaźnej kwoty, panowie Weller utworzyli we współpracy z Rządem organizację do zwalczania terroryzmu wywoływanego przez mutantów, zwanego Departamentem Bezpieczeństwa Genetycznego, w skrócie D.O.G.S..

Do zwalczania terroryzmu, powoływano chętnych żołnierzy i innych ochotników, których poddano szkoleniom i treningowi z wykorzystywaniem nowych technologii wykonanych przez braci Weller.
Szkoleniu poddano także medyków, naukowców i inżynierów. Wszystkie przygotowania zajęły dwa lata. By zadbać o bezpieczeństwo mieszkańców, wprowadzono godziny policyjne we współpracy z Szwadronem, oraz kontrolę sieci telekomunikacyjnych. Zakazany został także zakup telefonów komórkowych na kartę.
W kolejnych latach wprowadzono stałą kontrolę genetyczną w miejscach pracy i szkołach. Wprowadzono kontrole graniczne i międzynarodowe.

Stanowisko Departamentu wobec powstałych organizacji jak Bractwo Mutantów czy późniejsza Rebelia, jest krytykujące i potępiające ich działania. Uważają, iż wspomniane organizacje działają na szkodę kraju ukrywając terrorystów, być może nawet samymi nim będąc. Podjęto kroki szerzenia propagandy, mówiącej o udzielaniu pomocy osobom z przebudzonym genem X. Zapewniając im bezpieczne schronienie i pomoc z trudnym dla nich przypadkiem.
Naukowcy pod dowództwem Josepha są podekscytowani osiągnięciami, pragnąc rozwijać swoją wiedzę na temat genu X i jego wpływu na człowieka. Tymczasem Niebieski Szwadron pod kierownictwem Friedricha, zapewnia bezpieczeństwo w każdym miejscu obiektu i miast.


W Departamencie pracują najzdolniejsi, najwybitniejsi, ambitni oraz innowacyjni byli agenci, najemnicy, bojownicy, poszukiwacze przygód, żołnierze oraz zmuszeni do współpracy mutanci i ludzie.
Chętnych podjęcia się pracy w takiej instytucji jest bardzo wielu, gdyż płaca jest bardzo wysoka. Nie każdy jednak ma szansę dostać się na wybrane stanowisko. Wellerowie mają przywilej rekrutacji, dobierając odpowiednie osoby na wybrane stanowiska. Często szanse powodzenia mają praktykanci, którzy wykazując się doświadczeniem, od razu są odpowiednio szkoleni i przygotowywani do swojej pracy w przyszłości.
Osoby przymuszone do współpracy muszą podpisać odpowiednio skonstruowaną umowę z Departamentem, oświadczając zrzekania się udzielania jakiejkolwiek pomocy i wsparcia innym mutantom. Stawiają im swoje warunki, dając tym samym możliwość prowadzenia swojego dotychczasowego życia prywatnego i zawodowego, za cenę informacji o światku mutanckim.

Niebieski Szwadron to specjalna jednostka bojowa, której zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa obywatelom. Biorą czynny udział w nagłych i nieprzewidzianych akcjach jak ataki terrorystyczne czy mutanckie. Oddziały te posiadają swoje posterunki umiejscowione w każdym mieście w Stanach Zjednoczonych. Działają w terenie oraz w ośrodkach terapeutycznych. Należą do nich nie tylko uzbrojeni żołnierze, funkcjonariusze ale i osoby poddane odpowiednim treningom i szkoleniom. W skład oddziałów włączani się kundle i ogary. To mutanci, którzy włączyli się do współpracy dobrowolnie lub zostali przymusowo "przeprogramowani" poprzez surowe treningi, terapie i pranie mózgu.
Szeregowi członkowie Niebieskich Szwadronów są przenoszeni do koszarów, gdzie tam również jest ich miejsce zamieszkania, w głównej siedzibie DOGS na terenie poligonów. Wyjątkiem są dowódcy poszczególnych oddziałów oraz ich zastępcy, którzy posiadają pokoje w części mieszkalnej siedziby.

Niebieski Szwadron dzieli się na kilka oddziałów:

• Oddział Taktyczny - odpowiada za wykonywanie operacji dywersyjnych    
  
• Oddział Infiltracji - zajmuje się wywiadem i pozyskiwaniem informacji
  
• Oddział Bezpieczeństwa - odpowiada za stacjonujące patrole, ubezpieczanie transportów pacjentów, broni czy wszystkiego co związane jest z departamentem, ochroną ośrodków oraz łączność z innymi instytucjami państwowymi i nie tylko.  
  

Jak wygląda życie w Ośrodku Terapii Genetycznej? Łatwo się domyślić, że nie jest to turnus rehabilitacyjny czy sanatorium. Bardziej jak uzdrowisko w krzywym zwierciadle. Klimat tego miejsca mocno przypomina coś w rodzaju połączenia szpitalu dla obłąkanych z rygorystycznym więzieniem. Na wejściu zabierają ci wszystko co miałeś przy sobie, odziewają w szpitalny uniform, wszczepiają sygnał naprowadzający i zakładają coś z czym nie rozstaniesz się już na długi czas. Obroża, która w dosadny sposób będzie przypominać ci, dlaczego nie możesz korzystać ze swoich zdolności, jeśli ci na to nie pozwolą. Im szybciej uświadomisz sobie, że nigdy nie byłeś i nigdy nie będziesz ich podopiecznym, któremu starają się pomóc, tym lepiej dla ciebie. Przyzwyczaj się, że będziesz traktowany jak niechciany bękart, a opór tylko przeciąga nieuniknione. Ale to nie jest najgorsze. Wątpliwe jest, że dasz radę zapamiętać nazwy wszystkich badań i testów jakie na tobie przeprowadzą. Większość bolesnych i skrajnie wyczerpujących. Widok sprzętu laboratoryjnego z którym przyjdzie ci się poznać, będzie wywoływać u ciebie dreszcze już w kilku pierwszych tygodniach pobytu. Personel ośrodków uznaje metodę kija i marchewki, więc jeśli będą zadowoleni z twoich postępów, możesz mieć cichą nadzieję na lepsze traktowanie. Jeśli przed pojawieniem się tutaj nie nabroiłeś za bardzo i nie dostałeś wyroku skazującego, to prawdopodobnie wyjdziesz stąd jeśli uznają, że nie jesteś im już dłużej potrzebny. Najwierniejszych wcielają do swojej armii mutantów, a pokorni po podpisaniu klauzuli poufności wracają tu po kolejny przydział ich "leku". Wyjdziesz, jeśli do tego czasu kolejna dawka mutazyny nie rozpuści ci ostatniej szarej komórki. Zdarzają się im nieprzewidziane incydenty, owszem. Niektórzy potrafili dobrze wykorzystać swoje umiejętności i wystarczająco uśpić czujność DOGS. Większość z takich chojraków kończy z twarzą w ziemi, ale garstce śmiałkom udało się już wydostać.

Trafić do ośrodka terapii nie jest wcale tak trudno. Do obowiązkowych badań w szkołach czy w miejscach pracy dołączył test na obecność genu "X", który rzekomo wykrywa go we krwi. Według statystyk u co dziesiątego pacjenta podejrzewa się obecność aktywnego genu. Nie ma żadnej tendencji wykrywania co do wieku czy płci. Po wstępnym wykryciu już w ciągu 24 godzin pacjent jest umieszczany w ośrodku, gdzie przeprowadzane są dokładniejsze badania. Rodziny rozdzielane są z dnia na dzień, bez możliwości odwołania się czy apelacji od nakazu umieszczenia w ośrodku. Zazwyczaj więcej niż połowa osób jest odsyłana z powrotem do domu, nie przechodząc pozytywnie dokładniejszych testów. Jednak ta garstka która zostaje na dłużej tak naprawdę nie wie kiedy znów wyjdzie poza mury tego więzienia. Mutanci, którzy są bardziej ulegli i skorzy do współpracy z personelem ośrodków i pracownikami DOGS, często są wcielani właśnie do departamentu, lub przechodząc pozytywnie terapię normalizującą są wypuszczani z powrotem do społeczeństwa z piętnem odmieńca. Jeśli zaś do ośrodka trafia mutant, który z użyciem swoich zdolności zdołał już nabroić więcej, lub mniej, nie może liczyć na dobre traktowanie i szybkie przywrócenie do zwykłych obywateli. Ci najbardziej groźni są faszerowani mutazyną, aż nie rozpuści im ona ostatniej szarej komórki, lub giną w niewyjaśnionych okolicznościach.

Umiejscowienie ośrodków terapii genetycznej:
Kliniki terapii genetycznej znajdują się na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Są one kontrolowane przez duże kompleksy, znajdujące się w:
- Seattle
- Las Vegas
- Kansas City
- Dallas
- Nowy Jork

Roboty zaprojektowane, by polować i wykrywać osoby z aktywowanym genem X. Wypuszczane są podczas niebezpiecznych misji, w których sprawcą jest jeden lub kilku mutantów, ułatwiając dzięki temu pracę zwykłym agentom D.O.G.S. w schwytaniu niebezpiecznego obiektu, nie musząc ryzykować własnym zdrowiem lub życiem.
Sentinele nie są doskonałe i wciąż trwają prace nad ich ulepszaniem, gdyż może zdarzyć się niekontrolowana sytuacja, że zaatakowany przez nich zostanie człowiek. Posiadają zaprogramowany czynnik wykrywania osób, w których przebudzony został gen X, lecz on nie zawsze się sprawdza. Reagują najczęściej w kierunku osób uciekających przed nimi.

Wspomniane roboty posiadają mocne opancerzenie i ostre zakończenia nóżek, pozwalające na wbicie się w podłoże, jak i skórę mutanta (lub zwyczajnego człowieka). Cechuje ich także duża szybkość, dzięki której są w stanie dogonić osoby poruszające się z niewiele ponad przeciętną szybkością. Laserowe oko, tak zwany radar, pozwala na wyśledzenie celu.
Ich wystrzeliwaną bronią w ataku są elektrowstrząsy, używane w ostateczności, doprowadzające do sparaliżowania całego ciała, co pozwala na zatrzymywanie schwytanego celu.

Jej zadaniem jest uniemożliwienie mutantowi używania w pełni swojej mocy, doprowadzając w ostateczności do jej zablokowania. Obroża reaguje w momencie, w którym mutant zechce użyć swoich zdolności, wysyła do organizmu impuls wywołujący ból, przypominający porażenie jak z użyciem paralizatora..

Większość obroży jest zaprogramowana na elektrowstrząsy, powodujące olbrzymi ból rozchodzący się po całym organizmie.
Istnieją jednak prototypy, które powodują inne bodźce bólowe, zmuszające mutanta do przerwania swojej akcji.
Obroże użytkowane były także w nieistniejącym już Instytucie Genetically Clean. Ze względu na ostatnie wydarzenia, w którym dokonano uwolnienia przetrzymywanych obdarzonych w Dzielnicy Ochrony Mutantów, trwają prace nad wzmocnieniem ich skuteczności.

Nowa technologia, wprowadzona na rynek latem 2019 roku. Testowana na dorosłych i najmłodszych mutantach, dopracowywana z biegiem czasu. Bransolety mają zastosowanie kontrolne o bardzo zbliżonym działaniu, co wszczepiane chipy. Zadaniem urządzenia jest kontrolowanie funkcji życiowych posiadacza (np. ciśnienie, puls), lokalizowanie miejsca przebywania, oraz podsłuchiwanie przeprowadzanych rozmów, dzięki wmontowanemu podsłuchowi.

Urządzenie to otrzymują osoby (mutant czy też nie), które podpisały oświadczenie zrzekania się udzielania wsparcia i pomocy mutantom, podpisując współpracę z Departamentem Bezpieczeństwa Genetycznego. W ten sposób mogą prowadzić swoje dotychczasowe życie prywatne i zawodowe. By nie musieć wysyłać osobę śledzącą i kontrolującą poczynania podejrzanego, dzięki temu urządzeniu, mutant lub człowiek zmuszony do współpracy z D.O.G.S. jest cały czas kontrolowany, poza obowiązkiem stawiania się w Instytucji, Myślano nad takim rozwiązaniem od czasu obalenia organizacji From People To People, oraz sporych strat w funkcjonariuszach, którzy potrzebni mogą być w bardziej pilnych misjach.

Bransolety nie można zdjąć samodzielnie. Zapinane są na zatrzask dopasowujący się do nadgarstka, automatycznie uruchamiający jej działanie. Wszelkie próby pozbycia się urządzenia, zostaną zaalarmowane Departamentowi. W takim wypadku, wysłany patrol lub niewielki oddział D.O.G.S., udaje się na miejsce ostatniego sygnału, aby zbadać sprawę.  
Aby nie wzbudzały podejrzeń dla osób trzecich, zaprojektowano je w taki sposób, aby mogły pełnić rolę zegarka, pulsomierza, ciśnieniomierza.  

Nowoczesna technologia pozwoliła opracować kajdanki, używając rozwiązania zastosowanego w obrożach, które zakłada się przebywającym w celach obdarzonym, lub schwytanym na gorącym uczynku czy podczas pościgu mutantom. Dzięki takiemu projektowi, każdy szwadronowiec oraz kundel, może nosić przy sobie broń unieruchamiającą ręce mutanta. Tym samym nie musi czekać na przybycie wsparcia i samemu eskortować pojmanego.

Kajdanki zatrzaśnięte na nadgarstkach, automatycznie zostają włączone, o czym sygnalizuje niebieskie na nich światło ledowe. Kiedy mutant postanowi użyć swojego daru, uruchomiony zostaje system impulsu bólu, uniemożliwiający dalsze próby uwolnienia się. Im dłużej działający, może grozić paraliżem obu rąk.

Najczęściej stosowane wraz z obrożami, umieszczonymi na szyi mutanta, Ich zastosowanie jest wykorzystywane na mutantach typowo agresywnych lub posiadających bardzo niebezpieczną moc. Wyglądem przypominają średniowieczne dzieło więziennictwa. Dzisiejsza technologia wzmocniła ich działanie i poprawiła estetykę wizerunkową.

Kajdany trochę ważą, co jest zamierzonym celem, aby utrudnić wszelkie ruchy w nich uwięzionego. Długość budowy samych "bransolet" sięga do połowy przedramion, pokrywając całe dłonie. Nie pozwala to ja wykonywanie żadnych ruchów nimi ani też chwycenie czegokolwiek. Gruby łańcuch, którym połączone są kajdany, jest także przytwierdzony do posadzki w celi. Dodatkowo, owe kajdany połączone są kabelkami połączonymi z obrożą, która przez użycie mocy, przesyła impuls bólu także do obu rąk paraliżując je. Takie działanie ma na celu zadanie silnego bólu mutantowi w chwili użycia daru, ale również zapobiec fizycznemu użytkowaniu mocy, powodując blokadę (jeśli dana osoba jest ograniczona do korzystania ze swych dłoni lub stóp).

Mutanci wcieleni w szeregi D.O.G.S., którzy dołączyli dobrowolnie lub przeszli serię nieprzyjemnych eksperymentów z praniem mózgu włącznie. Wszystko po to, aby wykonywać wszelkie zlecone im polecenia. W związku z ich podziałem, rozróżnia się dwie metody treningowe:

Dobrowolne - w sytuacji gdy mutant przejawia zachowania antymutanckie bądź jest łatwy w indoktrynowaniu i "tresurze". Kundel z tego naboru posiada więcej praw niż jego przymuszony kolega. Ma dużą szansę na względną wolność, otrzymywanie przepustek jak i samodzielne działania w terenie. Jeśli jest poddawany badaniom, są one raczej rutynowe. Ma pełne prawo do brania udziału w treningach, kursach samoobrony, strzelania i walki, może dowolnie korzystać z obiektów na terenie głównej siedziby D.O.G.S.

Przymusowe - w sytuacji gdy mutant stawia opór, sprawia problemy, wykazuje się niesubordynacją, a jego moce są zbyt cenne dla Rządu, by móc wyciszyć jego zdolności. Poddaje się go przymusowemu wcieleniu do "kundli". W celu złamania, mutant z tego naboru nie ma żadnych praw, poddawany jest bolesnym i okrutnym zabiegom jak i torturom. Pozbawia się go całkowicie wolnej woli, tworzy marionetkę, mięso armatnie. Treningi z tego typu mutantem przypominają raczej tresurę z wykorzystaniem bestialskich metod przymusu. Niejednokrotnie korzysta się z psychoterapii lub prania mózgu.

Urządzenie opracowane przez Instytut Badawczy Weller. Jego celem jest wzmocnienie zdolności, poprzez połączenie do niego dwóch mutanckich ogarów. Wykorzystywane jest przeciwko poszukiwanym i zbiegłym mutantom lub jej grupy w nagłych przypadkach. Najczęściej sprawdza się stuprocentowo w wykorzystywaniu przy połączeniu rodzeństwa, gdyż moc ta jest wtedy bardziej zsynchronizowana i wzmocniona.  

Micro chipy, urządzenia bardzo dobrze znane technologii komputerowej. Zaprojektowane tak, aby można było bezpiecznie umieścić w ciele ludzkim. Umiejscowienie mają najczęściej w karku. Otrzymuje je każdy mutant w roli kundla i ogara, niezależnie od obranego kierunku treningu: dobrowolnego czy przymusowego.  

Zadaniem micro chipu jest lokalizowanie miejsca przebywania danej osoby. Dodatkowym atrybutem jest kontrolowanie jego mocy. Szwadronowiec, który w patrolu dostaje kundla, otrzymuje także urządzenie sterujące chipem (mały pilot kieszonkowy). W sytuacji zagrożenia i nieposłuszeństwa kundla bądź ogara (dokonania jawnej zdrady), może doprowadzić do uaktywnienia silnych impulsów bólowych w okolicach karku i sparaliżować mutanta, doprowadzając go do utraty przytomności lub śmierci). Chip pozbyć się można tylko metodą operacyjną. Tą samą drogą jest wszczepiany. Dokładniejsze jego umiejscowienie jest w nerwach, co znaczy, że wymagane jest przeprowadzenie bardzo ostrożnego i skomplikowanego zabiegu.

W tradycyjnym wyposażeniu każdego uzbrojonego członka D.O.G.S. poza kajdankami i niekiedy obrożą, są dodatkowo bronie specjalne:

Pistolet ze strzałkami z mutazyną - niewielkie pistolety, w których nabojami są specjalistyczne strzałki, wypełnione substancją mutazyny w takiej ilości, aby na określony czas pozbawiały dotkniętego użytkowania z własnej mocy. Działanie jest krótkotrwałe i aby utrzymać efekt, niezbędna jest aplikacja pełnej dawki mutazyny, bądź szybkie unieruchomienie mutanta poprzez założenie kajdanek lub obroży z blokadą mocy.

Pistolet unieszkodliwiający - w tym rodzaju broni nabojami są pluskwy, których zadaniem jest tworzenie wyładowań elektrycznych na dowolnej wycelowanej powierzchni. Nie powodują obrażeń fizycznych, ale mocną dekoncentrację i zaburzenia równowagi.

Świeca dymna – zwykła puszka zawierająca substancję dymotwórczą i zapalnik. Ulepszona o substancję zawierającą mutazynę. Wydobywający się z niej gaz, nie tylko ogranicza widoczność, ale osłabia moce mutantów i utrudnia oddychanie. Mutazynowy dym powoduje dodatkowo nieprzyjemne pieczenie w płucach.
Rząd jest w powsiadaniu dwóch rodzajów świec dymnych: małych (do 1 kg i dymiące przez około 1,5 minuty), a także dużych (do 3 kg i dymiące przez około 10 minut).

Paralizatory – tradycyjna broń używana także przez służby porządkowe policji, wojska itp. Jej użycie wytwarza napięcie elektryczne, paraliżując układ nerwowy, dzięki temu można unieruchomić napastnika. Warto jednak mieć na uwadze natężenie przepływu prądu, jaki się wykorzystuje. Zbyt wysoki poziom może zabić człowieka. Tej broni nie należy używać przeciwko mutantom z mocą opierającą się na elektryce, gdyż może to mieć odwrotny skutek.
Departament posiada paralizatory w kształcie długiej pałki teleskopowej (mają dobry zasięg, pozwalający zachować bezpieczną odległość od atakującego), oraz paralizatorów bezpośrednich wymagających kontaktu z ciałem przeciwnika, a także taserów.

Nie chcąc popełniać błędów innych organizacji, które posiadając na wysokich stanowiskach mutantów, jak choćby przytaczając za przykład Geneticaly Clean, Departament zdecydował się nie awansować na wysokie stanowiska osoby obdarzone. Niezależnie od tego, jak bardzo są oddani sprawie pomocy obywatelom.


Główny trzon organizacji i dyplomacji, w której zasiadają osoby o najwyższych stanowiskach i istotnych dla organizacji. Wpływowi ludzie, często są prawdziwymi politykami udzielającymi się w mediach i pojawiającymi na konferencjach publicznych i spotkaniach.

• Dyrektor Departamentu: @Louanne Marie - Henning
  
• Wicedyrektor: wolne miejsce
  
• Pracownicy administracji:
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  

Dział zajmujący się badaniami i eksperymentami na obiektach. Miejsce posiadające szeroki asortyment urządzeń badawczych i medycznych. Pracują tutaj lekarze, naukowcy fizycy i chemicy.  Przyjmowani są tu także praktycy, szkolący się w dziedzinie medycyny i innych kierunkach naukowych. Zyskując odpowiednie kwalifikacje, mają szansę na stałą pracę. Mniejsza część działu przeznaczona jest na tworzenie technologii, pozwalającej na przygotowanie urządzeń powstrzymujące niebezpieczne mutanty.

• Kierownik Naukowców: dr Joseph Weller (NPC)
  
• Kierownik Medyków: wolne miejsce
  
• Kierownik Technologów: wolne miejsce
  
• Kierownik Fizyków i Chemików: wolne miejsce
  
• Pracownicy działu:
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  
• Stażyści:
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  
• Obiekty doświadczalne X (mutanci zamieszkujący Blok X):
  - @Marcus Henning
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce  
  
• Obiekty doświadczalne C (mutanci na wolności pod kontrolą przydzielonego opiekuna):
  - @Ashara Fowler (opiekun: Carolina Mitchell (NPC) - "babcia")
  - @Wyatt Mitchell (opiekun: Carolina Mitchell (NPC) - "babcia")
  - @Matteo De Luca (opiekun: @Antonio De Luca - ojciec)
  - wolne miejsce  
  

Działają w terenie, w rozmieszczonych po kraju posterunkach Departamentu, oraz ośrodkach terapeutycznych. Do tej grupy oddziału należą żołnierze, funkcjonariusze oraz osoby z nie tylko wybudzonym genem X, poddane odpowiedniemu szkoleniu i treningowi.

• Główny dowódca: Friedrich Weller (NPC) [zawieszony]
  
• Z-ca Dowódcy: wolne miejsce  
  

ODDZIAŁ TAKTYCZNY: - Wykonują operacje dywersyjne w pościgach i otwartych walkach. Biorą czasami udział w patrolowaniu dzielnic, wspomagając policję i inne służby porządkowe kraju. Są bezlitośni i nie zawahają się sięgnąć po broń ostateczną, aby powstrzymać zagrożenie. Wiedzą, że ich celem jest zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańcom, ale też i powstrzymanie zagrożenia.

• Dowódca oddziału: @Antonio De Luca
  
• Z-ca dowódcy: wolne miejsce
  
• Członkowie oddziału:
  - @Eretria Larysa Ohmsford
  - Kevin Watkins (NPC)
  - wolne miejsce  
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce  
  

ODDZIAŁ INFILTRACJI:  - Zajmują się wywiadem, pozyskiwaniem cennych informacji. Specjalnością oddziału jest znajomość tematów podziemia mutantów, dzięki któremu możliwe jest wyzbycie się terrorystów. W swoich szeregach posiadają specjalistów od szpiegostwa i informatyków, w specjalizacji hakerstwa.

• Dowódca oddziału: wolne miejsce
  
• Z-ca dowódcy: wolne miejsce
  
• Członkowie oddziału:
  - @Alex Parker
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  

ODDZIAŁ BEZPIECZEŃSTWA: - Zajmuje się zabezpieczeniami transportu pacjentów, broni, materiałów i innych dóbr oraz urządzeń, budynków i dzielnic podlegających i należących do Departamentu. Organizują patrole i zabezpieczenia miejsc ważnych, na prośbę służb porządkowych kraju, typu występy lub imprezy polityczne. Do ich zadań należy także ochrona ośrodków i łączności z innymi instytucjami państwowymi.

• Dowódca oddziału: wolne miejsce
  
• Z-ca Dowódcy: wolne miejsce
  
• Członkowie oddziału:  
  - @Elisabeth Samantha Duncan
  - @Aaron Bartowski
  - @Morgan Wright
  - wolne miejsce
  - wolne miejsce
  

Wyznaczona część dzielnicy w Seattle, w której znajdują się opuszczone budynki i kamienice. Ogrodzona murem i przystosowana do przetrzymywania mutantów, posiadających moce nieprzydatne dla Rządu w walce z terroryzmem i innymi niebezpiecznymi osobnikami. Nie stwarzają zagrożenia, ale przydatni są, jako obiekty do badań i eksperymentów. Przetrzymywani są także Ci, którzy sprzedali ważne informacje Departamentowi lub stwierdzili, że sami są zagrożeniem dla społeczeństwa. W miesiącu kwietniu 2019 roku, miał masowy atak rebeliancki i terrorystyczny na dzielnicę, doprowadzający do uwolnienia wielu przetrzymywanych mutantów, a także śmierci kilku z nich włącznie z pilnującymi obiektu funkcjonariuszy D.O.G.S., Przez wybuch, teren został doszczętnie zniszczony. Są jednak plany odbudowy miejsca. Rząd nie chce jednak zdradzić, w jakim celu tym razem zostanie wykorzystany.