Louanna Marie - Henning

Czasem się zastanawiam co byłoby gdyby…? Gdyby… moja matka i siostra nie były wybrykami natury? Gdyby mój młodszy brat Barry nie zniknął bez słowa wyjaśnienia? Gdyby ojciec się nie załamał i nie popadł w alkoholizm? Gdybym postąpiła inaczej... Na większość z nich nie znam odpowiedź i pewnie nigdy nie poznam. Jednak całym sercem nienawidzę swojej młodszej siostry. Spytacie jak to możliwe… Tutaj nie chodzi o to, że wzięła bluzkę bez pytania bardziej o coś złożonego. Jednak byście to zrozumieli musielibyście poznać moją całą historię.
Urodziłam się 21 marca 1989 roku malowniczej miejscowość Olympia, która jest stolicą stanu Waszyngton. Mieliśmy piękny dom z ogrodem oraz basenem w jednej z najlepszych dzielnicy Westside. Może nie w samym centrum miasta, ale wystarczająco blisko. Poza tym zdecydowanie wolałam mieszkać tutaj, ponieważ panowała tutaj idealna rodzinna atmosfera. Najbardziej co zapamiętałam z dzieciństwa to stary dąb, na którym z rodzeństwem zrobiliśmy huśtawkę. Często lubiłam chować się w jego cieniu czytając dobrą książkę czy też po prostu odpoczywać. Był to mój azyl.
Teraz może trochę o mojej rodzinie. No cóż ojciec jest znanym politykiem, którego twarz jest rozpoznawalna przez ludzi. Piastuje dość dobre stanowisko i jest bardzo zakochany w swojej pracy jak i w swojej małżonce. Która pracuje jako nauczycielka wraz ze swoją siostrą w pobliskiej szkole, a raczej pracowała. Ponieważ porzuciła pracę jak uciekła z moją młodszą siostrą z domu. Jednak o tym dokładniej później... Przez pięć lat byłam jedynaczką. Oczkiem w głowie tatusia przez, którego, byłam rozpieszczana. Zresztą cóż się dziwić byłam grzecznym dzieckiem zawsze na wyraz poważna i ułożona. Czasem wydawało mi się, że nie pasuje do swoich rówieśników, wydawali mi się dziecinni. Tak jak już mówiłam gdy skończyłam pięć lat na świat przyszła moja młodsza siostra Colleen, a cztery lata później pojawił się rodzynek, najmłodszy braciszek Barry. Którego po prostu uwielbiałam. Wolałam z nim spędzać czas niż z Colleen. Ponieważ między mną, a nią zawsze istniał mur. Byłyśmy różne i to często potęgowało różne konflikty między nami.
Tak jak mówiłam typowa amerykańska rodzina trójka dzieci i dwa psy, które matka przygarnęła ze schroniska. Nie wiedziałam po co, ale też zbytnio nie narzekałam. Ponieważ w pierwszej chwili myślałam, że to jakieś głupie kundle. Jakie było moje zdziwienie gdy przyprowadziła do domu dwa wspaniałe owczarki niemieckie i wcale nie głupie.
Lata mijały w szczęściu, miłości… Skończyłam szkołę średnią, kiedy Colleen przyżywała swoje ciężkie chwilę. Pojechała na obóz, na który jeszcze nie tak dawno również i ja jeździłam. Co było absurdalnym pomysłem, bo obóz znajdował się niedaleko naszego domu. Jeżdżąc na niego to tak jakbym nigdzie nie wyjeżdżała. Dlatego jakiś czas wolałam wyjeżdżać poza Olympie poznać świat. W między czasie uczęszczałam na kursy by poszerzać swoją wiedzę. Poza tym liczyłam na stypendium. Chociaż rodziców stać na uczelnie to jednak nie zmienia faktu, że jeśli samemu coś się osiągnie człowiek bardziej to doceni. Nie chciałam by ludzie uważali, że osiągnęłam sukces za sprawą rodziców. Ponieważ od małego pracowałam na to by być najlepsza. Można powiedzieć, że miałam obsesję na tym punkcie. Najlepsza średnia w szkole, kapitan cheerleaderek, a nawet organizowanie różnych bali w szkole czy też oprowadzanie nowych uczniów. Dużo brałam na siebie, bo lubiła mieć napięty grafik. Chciałam być taka jak nasz ojciec. Wracając do głównego tematu słyszałam, że moja młodsza siostra przeżyła coś strasznego na obozie, widziała śmierć przyjaciółki. Chociaż serce podpowiadało mi by spróbować porozmawiać z młodą nie zrobiłam tego. Zabrakło mi wtedy odwagi i nie wiedziała jak to zrobić.
Cztery lata później wydarzył się najgorszy dzień w moim życiu przynajmniej według moich kryteriów. Ponieważ to właśnie wtedy zawalił się cały mój świat. Najpierw kłótnia rodziców, a później ten incydent z metalowymi przedmiotami i nagłym zniknięciem Colleen i mamy. Każda rodzina ma sekrety, ale nasze zniszczyły rodzinę. Mama ukrywała, że ona i jej siostra są mutantami - potworami. Co gorsze moja młodsza siostra również nim jest. Nie mogłam w to uwierzyć, ba nawet bym nie uwierzyła. Gdybym nie była tego świadkiem. Dokładnie pamiętałam słowa swojego ojca, który nie mógł pojąć jak mógł wyjść za kogoś, kto ma w rodzinie potwora, a nawet sam nim jest. Zawsze patrząc w oczy ojca widziałam miłość, ale po tamtym dniu widziałam tylko nienawiść. Jak tylko ktoś wspomniał o niej. Powtarzał, że ona dla niego nie żyję. Chociaż podzielam zdanie ojca nie mogłam od razu stanąć po jednej stronie. Tutaj chodziło o moją matkę miałam zaledwie dwadzieścia trzy lata. Chciałam zostać antropologiem sądowym, a tamtego dnia nie wiedziałam co zrobić. Ojciec po tym wszystkim stał się zdecydowanym zwolennikiem klasycznej propagandy "oczyszczającej", która wymaga ich wyeliminowania. Zaczął działać by pozbyć się mutantów często to nawiązywał w swojej karierze politycznej. Głosił przemówienie anty-mutantowe. Mówił o tym, jak zmutowana zbrodnia jest na najwyższym poziomie i o tym, jak stworzył prawa, aby ukarać mutantów, którzy używają swoich mocy do wykonania szkody. Natomiast Barry… mój kochany młodszy brat całkowicie się zmienił. Miałam wrażenie, że on coraz bardziej się od nas oddala. Wcześniej był na uboczu, ale teraz zamykał się w sobie. Nie dawało się z nim porozmawiać. Chciałam dać mu czas by oswoił się z tym, że mama i Colleen nie wrócą. One nas oszukiwały, okłamały i naraziły na niebezpieczeństwo.
Skończyłam studia zaczęłam pracować w Instytucie oraz cały czas wspierałam ojca w tej walce przeciwko mutantom. Podzielam zdanie, że większość mutantów to terroryści i powinni być pod całkowitą kontrolą. Najlepiej by wszyscy po prostu zniknęli i nigdy nie wrócili. Niestety to nie jest możliwe i czeka nas walka z nimi. Chociaż na początku byliśmy na przegranej pozycji to teraz coraz bardziej doganiamy ich dzięki nauce. Pracuje jako antropolog sądowy. Kości potrafią powiedzieć mi o człowieku niemal wszystko: jak i gdzie żył, ile miał lat, skąd pochodził i przede wszystkim jak umarł. Na co dzień oprócz badania kości zajmuje się też rozwiązywaniem zagadek kryminalnych wraz ze swoim partnerem z agentem specjalnym Mickel Henning. Stworzyliśmy zgrany duet w pracy i poza nią, mimo zupełnie różnych poglądów dogadujemy się doskonale, spędzamy ze sobą mnóstwo czasu i uwielbiamy się sprzeczać. Spytacie się, jakim cudem zakochaliśmy się w sobie. Byłam trochę na bakier ze współczesnym światem, kompletnie nieobeznana ze światem popkultury, nie miałam telewizora, nie potrafiłam rozmawiać z przeciętnymi ludźmi. Często powtarzałam, że lepiej rozumiem martwych, niż żywych. On pokazał mi prawdziwy świat, nauczył, jak korzystać z życia.
Zakochaliśmy się w sobie chociaż byliśmy jak ogień i woda na pierwszy rzut oka i nie pasowaliśmy do siebie. Ja byłam inteligentką, a on typem sportowca i komputerowca. Pomimo tego udało nam się stworzyć zgrany duet. Zaczęliśmy planować ślub i wspólne życie. Był idealny wyciągnął mnie do ludzi oraz nie komentował moich powiązań z Genetically Clean. Współpracowałam z nimi, bo chciałam pomóc ojcu spełnić jego marzenie o tym, by mutanci byli pod całkowitą kontrolą, a tych co się sprzeciwiają niech spotka śmierć. Ojciec znał James'a Haywella, założyciela Genetically Clean był jego zastępcą, kiedy ten zginął w jednym z ataków mutantów. Wycofał się z tego stanowiska, bo nie mógł dogadać się z synem zmarłego, a ja zajęłam jego stanowisko. Na czas planowania ślubu wyłączyłam się z działań Genetically Clean. Miałam dość na głowie, ślub oraz nagłe zniknięcie Barrego. Nie miałam głowy na akcje jednak cały czas dbałam o to, by być na bieżąco. Pomimo problemów udało nam się stanąć przed ołtarzem i powiedzieć sobie “tak” po ślubie Mickel dołączył do frakcji, bo chciał być blisko mnie i poznać świat jakim się otaczam. Wątpiłam, aby mój mąż nienawidził mutantów. Bardziej stawiałam na to, że nie jest ani przeciwnikiem ani zwolennikiem. Jednak robi to dla mnie… i jak takiego nie kochać.
Od dwóch lat mieszkamy w Seattle z jednej lepszej dzielnicy pracuje jako antropolog sądowy oraz ponownie angażuje się w Genetically Clean w końcu trzeba oczyścić świat z tych śmieci. Zajmuje się tym do dnia dzisiejszego...

bardzo odpowiedzialna * lojalna * inteligentna * szczera * rozważna * uparta * wyrachowana * mściwa * dumna * przebiegła * kapryśna * bezczelna * gruboskórna * romantyczka * odważna * ostrożna * poważna *  

~ Posadę w Genetically Clean załatwił mi ojciec. Po prostu zajęłam jego miejsce ~
~ Na razie nie planuje mieć dzieci. Uważam, że nie ma na to czasu ~
~ Dla mnie matka i siostra umarły w dniu, którym dowiedziałam się iż są wybrykami natury i uciekły z domu~
~ Byłam najlepsza uczennicą, a teraz zdobywam wiele nagród ~
~ W wolnych chwilach pisze książki kryminalne oraz prace naukowe~
~ Od najmłodszych lat trenowałam gimnastykę, dzięki temu wykształciłam w sobie wyobraźnię przestrzenną oraz kondycję ~
~ Odkąd matka i siostra opuściły dom rodzinny zaczęłam trenować walkę wręcz i posługiwanie się bronią. Nie chce być od kogoś zależna~