Vanessa Grenville

Urodzona 22 listopada 2009 roku. Córka Rebecci i Nicholasa Grenville dwojga wspaniałych mutantów. Była i jest oczkiem w głowie rodziców, Od urodzenia podróżowała razem z nimi towarzysząc im swoją malutką skromną osóbką. Wydmuchana i wychuchana przez obojga kochających ją rodziców rosła na silną i pełną życia dziewczynkę. Posiadła wszystko czego potrzebowałoby dziecko w jej wieku. Gdy ojciec musiał "iść" do pracy ona pozostawała z matką, niestety takie wyjścia zdarzały się dość często przez co dziewczynka na widok ojca cieszyła się jak malutki szczeniaczek na widok swojego pana po powrocie z pracy. Potrafiła godzinami wisieć na nim bawiąc się na jego kolanach. W końcu gdy ukończyła sześć lat została wtajemniczona przez rodziców w prawa i zasady mutantów. Wyjaśnili jej wszystko, uczyli ją, pokazywali swoje zdolności przekonując dziewczynkę, że i ona jak nadejdzie czas i została obdarzona będzie posiadała swoją moc. Van z chęcią przyglądała się temu co robili jej rodzice. Czasami nawet przebywała z nimi podczas "pracy" obserwując i przyglądając się poczynaniom. Dowiedziała się wówczas, że muszą być bardzo ostrożni, że są dobrzy ale i źli ludzie, którzy chcą skrzywdzić takich jak tata i mama. Van przyjęła do do siebie bardzo poważnie. Stała się czujna i nieufna obcym a nawet bliskim osobom. Dopiero po wyjaśnieniu przez ojca, że swoim można zaufać zaczęła się powoli przekonywać chociaż zawsze gdzieś w niej była ta mała cząstka niepewności i nieufności względem ludzi. Również świadomość, że przebywając z ojcem, który podczas misji używa swoich mocy napawała ją radością ale i też obawą, że może coś się stać. Musiała również z mamą posiadać specjalne maseczki by móc przebywać z tatą. Wpojone zostało jej to tak, że podczas każdego wyjścia z domu posiadała przy sobie maskę by w razie czego skorzystać z niej. Niestety, wszystko co dobre, szybko się kończy. Pewnego dnia siedziba, jej dom w którym się wychowała został zaatakowany. W raz z ojcem zdołała umknąć, gdzie tym razem niestety nie udało się umknąć jej mamie. Był to drugi i jak na razie ostatni atak jaki przeżyła. Gdzie niestety tym razem na własne oczy widziała jak źli ludzie zabierali jej ukochaną mamę ze sobą. Odziani w mundury i maski. Pozbawiając ją wsparcia i miłości drugiego rodzica. Ta trauma wpłynęła na nią tak bardzo, że dziewczynka przestała się uśmiechać tak jak kiedyś. Stała się nieufna i bojaźliwa. Jej fobia na punkcie igieł tylko wzmogła się jeszcze bardziej, a strach przed utratą ojca potęgował wszystko. Od kiedy jej matka została zabrana Van stała się cieniem własnego ojca. Chodziła za nim krok w krok, pilnowała, czuwała na tyle na ile pozwolił jej dziecięcy organizm. Zasypiając budziła się z krzykiem wołając mamę. Po upływie około pół roku trauma ta odbiła się tak, że jej moce zaczęły się ujawniać. Ukochany pies, który przebywał z nią od kiedy pamiętała był jej pierwszą ofiarą. Jedynie skowyt bólu sprawił, że Nicholas dowiedział się wówczas co się dzieje z jego córką. A Van? Niestety dziewczynka nie potrafiła i nie potrafi nadal się pogodzić z tym co się stało. Do dzisiaj budzi się z płaczem i krzykiem. Na widok mundurów i masek wpadała w szał. Stawała się agresywna i niepewna. Nie odzywała się pierwsza, nie wychylała z obaw, że utraci ojca. Przebywa z nim wszędzie gdzie to tylko możliwe, ucząc się u jego boku. Wbiła sobie, że nigdy nie pozwoli zabrać jej ojca, że kiedy nauczy się walczyć, lub panować chociaż w części nad swoimi mocami o ile takowe kiedyś się ujawnią pomoże w odnalezieniu mamy. Dzisiaj minęły już 3 lata a ona nadal pozostaje nieugięta, nadal jest uparta i milcząca. Nieufność i agresja zaczynają w niej wzbierać.

Czas mijał, mama w końcu wróciła do domu, chociaż WRÓCIŁA to dużo powiedziane, życie wydawałoby się wróciło na tor, ale nic bardziej mylnego, świadomość że posiada braci nie dawało jej spokoju, postanowiła, że jeśli tylko będzie mogła zacznie ich szukać. Na razie jednak musi być grzeczną dziewczynką i posłusznie słuchać rodziców. Czas w końcu leczy rany, a ona była...cierpliwa...przynajmniej na tą chwilę.

Vanessa była dzieckiem radosnym pełnym życia. Cieszyła się z każdego drobnego prezentu, każdego drobnego incydentu, który potrafił rozbawić kilkulatkę. Wszystko to trwało do momentu. W dniu kiedy jej matkę zabrali źli ludzie jak tłumaczył jej tato. Stała się bardzo nieufna i strachliwa. Nie opuszczała ojca i nie opuszcza do dzisiaj. Obawia się, że kiedyś i jego straci. Dzisiaj jaka jest? Nadal nie ufa nikomu obcemu, jest bardzo buntownicza jak to z wiekiem przychodzi. Dla ojca gotowa jest zrobić wszystko. Przebywa najczęściej u boku ojca, nie ma zamiaru go odstępować na krok, gdy nawet przymusza ją do tego ta zdecydowanie nie pozwala na takie kroki próbując przekonać ojca by zabrał ją ze sobą. Potrafi postawić na swoim, zdecydowanie nie znosi igieł i panicznie się ich boi. Na sam widok zaczyna panikować a wówczas...cóż...dochodzi do różnych sytuacji.

Trujący dotyk / Parzące dłonie = Każdy inaczej go nazywa, tak czy inaczej są to nic innego jak poparzenia z otruciem jednocześnie. Poparzenia jak i otrucia można dzielić a wręcz trzeba na 3 poziomy. Lekkie, średnie i cholernie paskudne. Dziewczynka nie może podchodzić do ludzi bez osłony na dłoniach jeśli nie panuje nad swoją mocą. Wówczas jest ryzyko poparzenia nieświadomie oczywiście. By doszło do zatrucia czy poparzenia organizmu przeciwnika, konieczność jest dotknięcia swej ofiary. Wystarczy odpowiednie skupienie, czy silny stres a jej moc zacznie się ujawniać. Początkowe stadium to zaledwie delikatne poparzenia, bez zatrucia, silniejsze skupienie czy silny stres może doprowadzić do zgonu ofiary co oznacza, że dochodzi do trzeciej fazy poparzeń oraz zatrucia. Każde użycie mocy osłabia nosiciela. Powodując od kilku minut do kilku godzin osłabienie organizmu. Przekroczenie własnych sił powoduje stan omdlenia czy nawet utraty przytomności do kilku godzin.

$ I faza początkowa (0% - 40%)- Pod presją czy stresem każdy dotyk staje się palący, przechodząc do parzącego. Każde otarcie się, czy też dotknięcie osób trzecich powoduje poparzenia lekkiego stopnia. Drobne bąble, na ciele czy też pęcherzyki jak u poparzenia przez pokrzywy. Jest to początkowa faza, nad którą brak panowania powoduje samoistne działanie. Nie zachodzi tutaj do zatrucia organizmu.

$ Czas Trwania - 2 posty
$ Czas przerwy :
- Lekkie osłabienie - 1 post
- Duże osłabienie - Omdlenie 2 posty, Utrata przytomności - 3 posty

$ II Faza rozwinięta (41% - 80%) - Poparzenia stają się silniejsze. Jest to tzw. Poziom II poparzeń co oznacza, że poparzenia nie są lekkie a cięższe. Pojawiają się pęcherze z płynem, których pęknięcie powoduje nieznośny ból. Zarazem rozlanie takiego pęcherzyka powoduje zatrucie organizmu przez truciznę, którą produkuje organizm dziewczynki. Początkowo odczuwać można pieczenie, swędzenie i dyskomfort ogólny. Zbyt długie narażenie na dotyk może doprowadzić do poważnych obrażeń skórnych czy nawet dróg oddechowych oraz przełyku. Każdy wysiłek powoduje utratę sił, a zbyt silne narażenie siebie na utratę sił powoduje utratę przytomności czy omdlenia.

$ Czas Trwania - 2 posty
$ Czas przerwy :
- Lekkie osłabienie - 1 post
- Duże osłabienie - 2 posty.
- Utrata przytomności - 3 posty

$ III Faza (81% - 100%) - zaawansowana. Każdy dotyk sprawia że poparzenia stają się bardzo niebezpieczne. Poparzenia III stopnia to poparzenia sięgające niemal całego organizmu. Sięgają one wedle uznania nosiciela. To właśnie nosiciel decyduje w którą stronę i jak daleko sięgnie trucizna zmieszana z gorącym dotykiem. Przymusowe przytrzymanie ofiary powoduje utratę przytomności a nawet śmierć delikwenta. Siła ucisku w zależności od siły nosiciela mocy. Trucizna wydobywająca się z gruczoł potowych jest równa truciznom najwyższego gatunku. Ratunkiem jest jedynie szybka reakcja i antidotum. W przypadku braku reakcji względem ofiary, wybrany obiekt ginie w mękach i bólach.

$ Czas Trwania - 3 posty
$ Czas przerwy :
- Lekkie osłabienie - 1 post
- Duże osłabienie - (omdlenie) - 1 post
- Utrata przytomności - 4 posty

Mocne strony
- Odporność na trucizny - rtęć i wszystkie trucizny z nią związane, Jad, Polon 210,

Słabe strony
- Osłabienie organizmu w zależności od zużytej mocy od omdlenia po utratę przytomności.
- Trujący dotyk i gorące dłonie nie zadziałają na osoby, które posiadają zdolność antytruciznowe czy, takie których poparzenia się nie imają.
- Im silniejsze zużycie mocy tym większe osłabienie. Utrata przytomności jest ostatecznym krokiem po którym potrzebuje kilku dni by dojść do siebie.

Przedobrzenie mocy powoduje:
- Osłabienie
- Utratę przytomności nawet na kilka dni
- Odwodnienie

Niestety nie wszystkim zdolności ujawniają się dość szybko, z Van jest podobnie. Do dzisiaj dziewczyna nie ma pojęcia co jest grane. Panicznie boi się igieł co powoduje u niej totalnego bzika. Uwielbia słodycze, które ojciec jej zdecydowanie wydziela ze względu na jej zdrowie. Jest uczulona na orzechy.