Księgarnia

// 6 grudnia

Miała ogromnego pecha jeśli chodziło o powroty do Bractwa. Zawsze jak już chciała wrócić tak na dobre i nie odchodzić z niego coś musiało się zdarzać. Najpierw siostra ucieka z dziewczyną, później jej rodzice i atak na Bractwo.... Kilka tych sytuacji było aż nie pamięta ile razy wracała do Bractwa by za chwile odchodzić. Jednak nie udało się i tym razem, bo się rozwiązało. Szkoda wierzyła w jego ideologię. Tak samo, jak X-menów.... Brakowało jej ludzi, którzy przeciwstawią się DOGS i Rządowi. Nie wierzyła w Rebelie teraz trochę tak nie wiedziała, co z sobą zrobić.
Przyjechała do Seattle załatwić kilka spraw oraz przy okazji zrobić jakieś zakupy. Początkowo nie planowała kupować książek, bo miała ich dość według co niektórych ludzi. Jednak ona tak nie uważała. Przechodząc obok księgarni postanowiła zajrzeć. A co tam może bd mieli coś ciekawego?
Nie zwraca uwagi na to, czy ktoś jest przy kasie pochodziła przy regałach uwielbiała zapach nowych książek, starych w sumie też, ale tych bardzo bardzo wiekowych. Zajrzała na półkę naukową by zobaczyć czy są jakieś ciekawe medyczne książki, których jeszcze nie czytała. Znalazła może z dwie oraz jedną o ziołach. Widziała kilka nowych pozycji w tej książce...
- Przepraszam, czy po... Liam?
Zaczęła mówić do sprzedawcy, ale jak spojrzała przerwała zaskoczona osobą, która znajdowała się za ladą.

// 6 grudnia

Liam w księgarni pracował od kilku dni. Dostał tutaj pracę na początku tygodnia. Chciał czymś się zająć, aby trochę zarobić na siebie i pomóc Zackowi w utrzymywaniu domu. Głupio było mu mieszkać prawie za darmo. Choć przyjaciel był wyrozumiały, biorąc pod uwagę stan psychiczny Ellswortha, to jednak informatyk musiał robić coś więcej. Liam po przekazaniu Bractwa Manadali Girl, wycofał się z udzielania we wszelkich organizacjach. Nie wykluczał jednak udzielania im pomocy technicznej, jeżeli takową Heroes Society czy Instytut dla Mutantów, będą potrzebować. Traktowałby to jako dorywczą, dodatkową pracę przyjacielską, nie wymagającą wypłaty za swoje usługi.
Stojąc przy ladzie, Liam sprawdzał pozycje książek w bazie danych. Akurat nie miał do obsłużenia klientów, którzy podobnie jak jego koleżanka, rozglądali się w poszukiwaniu egzemplarzy. Kiedy mężczyzna usłyszał dziwnie znajomy głos, wypowiadający jego imię, przeniósł spojrzenie z ekranu monitora na koleżankę z Bractwa.
- Rocky?
Zapytał zaskoczony. Nie zdziwiłby się, że ktoś wypowiada jego imię, czytając plakietkę, ale Rocky nie musiała tego robić. Odkąd się widzieli ostatnim razem, Liam był w opłakanym stanie. Wtedy dochodził do siebie po śpiączce farmakologicznej i był poddawany rehabilitacji w bractwie. Nie widział i nie mówił. Wyglądał jak chodzące nieszczęście. Teraz jak Roseberry mogła zauważyć, poza blizną na policzku, Liam wyglądał dobrze. Odbudował swoją budowę mięśni, codziennie trenując, ale nadal po tym przez co przeszedł, ukrywał pozostałe blizny. Na dłoniach miał czarne rękawiczki, ale z wyciętymi palcami. Na szyi miał przewiązaną chustę, jakby chciał zakryć blizny poparzenia, przez które pozbawiony wtedy został głosu. Ogólnie na sobie miał czarny cienki sweter z długim rękawem i na to koszulka reklamująca tutejszą księgarnię, z przypiętą plakietką imienną "Adam". Mogło sugerować, że zmienił imię, albo całą swoją tożsamość.
- Książkowe zakupy?
Uśmiechnął się lekko do koleżanki zadając pytanie, nie ukrywając, że cieszy go jej widok. Wtedy nie było im dane porozmawiać, ale dzisiaj mogliby to nadrobić.

Naprawdę się ucieszyła widząc kogoś znajomego... Nie dziwiła się, że Liam ją nie pomylił z jej siostrą. Był w gronie ich znajomych z Bractwa i to tych, którzy potrafili je odróżniać. Drugim powodem było to, że każdy, kto znał Ricki wiedział, że ona nigdy z własnej woli by nie weszła do księgarni. Prędzej na siłownie czy też na jakieś zawody sportowe by poszła. Były jak ognień i woda, ale przez to świetnie się uzupełniały prawie jak siostry Olsen.
Nie trzeba była się przeglądać by wiedzieć, że z mężczyzną o wiele lepiej niż było te kilka miesięcy wcześniej. Trochę było jej przykro, że Bractwo tak skończyło. Bo cóż brakowało jej tych wszystkich ludzi i chociaż często znikała to zawsze wracała.
Uśmiechnęła się do mężczyzny.
- We własnej osobie. Cieszę się, że wyglądasz o wiele lepiej niż ostatnim razie.
Naprawdę się cieszyła. Wtedy nie mogli porozmawiać, a nawet nie wiedziała, jak się zachowywać. Bo widząc jakim stanie był mężczyzna to nie chciała wypaść na niegrzeczną i wpatrywać się na to, jak ten potwór go skrzywdził.
- Przypadkiem weszłam z ciekawość, czy są jakieś książki medyczne.
Cóż interesowała się medycyną oraz botaniką... Przez co uwielbiała je łączyć i czytać książki o nich by poszerzać swoją wiedzę.
- Długo tutaj pracujesz?
Zapytała się z czystej ciekawość, bo cóż odkąd Bractwo się rozwiązało nie wpadła na nikogo z niego.

Jeśli być szczerym, w Bractwie Liam często miał okazję widywać i rozmawiać z Rocky niżeli z Ricky. Stąd może też często miał to szczęście, że potrafił odróżnić bliźniaczki. Z drugiej strony, w sali medycznej gdzie trafiał po misjach z ranami różnego rodzaju, to jeżeli Zack był zajęty, Rocky się nim zajmowała lub inny medyk.
Koleżanka potwierdziła, że Liam nie pomylił się co do jej imienia. Na jej dalsze słowa o jego dobrym stanie fizycznym, uśmiechnął się lekko. Choć nie chciałby o tym rozmawiać. Sprawiał jedynie pozory, że jest dobrze a nie wszystkie blizny był wstanie ukryć. Psychicznie nadal nie było rewelacyjnie. Ale gdyby nie Zack, pewnie by sobie nie za dobrze radził. A tak przynajmniej miał kogoś, kto mu pomaga.
- Dzięki.
Odpowiedział krótko na jej stwierdzenie, by nie zbyć tematu milczeniem, oraz aby nie dawać powodu do zadawania mało wygodnych pytań.
- Rozumiem.
Nic dziwnego, że jako medyk, będzie szukała czegoś nowego dotyczącego medycyny. U Zacka połowa regału tej tematyki dotyczyła. Liam podziwiał takie osoby. On z kolei wolałby pozostać przy znajomości budowy komputera niżeli człowieka.
- Od paru dni. Niedawno dostałem pracę na okres próbny.
Odpowiedział na pytanie zgodnie z prawdą. Co znaczyło, że jeszcze ogarniał podstawy funkcjonowania sklepu. Pierwszy raz doświadcza takiego zawodu. Wcześniej była praca biurowa i fizyczna.

Było to całkowite zrozumiałe, że nie chciał się rozwodzić nad swoim dawnym stanie zdrowia. Widać było, że chociaż ciało zdrowiało to psychiczne obrażenia nadal dawały o sobie znaki. Chociaż można całkowicie wrócić do zdrowia, ale blizny pozostają i to one przypominają najbardziej o przykrych rzeczach. Widać było, że mężczyzna stara się je zasłonić jak może ubraniem. Jednak to nie zmienia faktu, że on wie, iż one tam są. Przypominają mu i cały czas powodują wracanie do wspomnień z tych też dni, kiedy był krzywdzony. Rocky przyjęła uśmiech Liama i również go odwzajemniła dla niej to był wyraźny znak, że lepiej nie wracać do tego temu i nie mówić o tym.
Miała wrażenie, że rozmowa totalnie im się nie kleiła i były to jedynie półsłówka. Po obu stronach. Jedynie więcej chyba padło o pracy.
- Aha rozumiem... Chociaż przyznam szczerze, że prędzej będzie można spotkać jako pracownika jakieś kafejki internetowej czy serwisie sklepu elektrycznego niż w księgarni.
Szczerze powiedziawszy nie potrafiła sobie przypomnieć czy Liam czytał cokolwiek. Raczej był komputerowcem, który by mógł godzinami grzebać w tych wszystkich kablach. Ona nigdy nie rozumiała ich budowy... Dla niej to była czarna magia te wszystkie kable w różnych kolorach kształtach i długościach. Zdecydowanie anatomia była prostsza. Chociaż są ludzie, którzy uważają, że komputer jest podobnie zbudowany do człowieka. Niedoczekanie...
- Może zajrzycie do mnie weekend któryś na kolacje. Przygotuje coś pysznego.
Zaproponowała wiedziała, że tutaj zbytnio nie będą mogli porozmawiać, bo nie wiadomo kto może wejść i podsłuchać kawałek rozmowy. A tak przynajmniej młody zje coś pożywnego i domowego. Chociaż nie wątpiłaby mężczyźni mu gotowali, ale Australijskich przysmaków na pewno nie mieli okazji skosztować.

Liam nawet nie pomyślał, że mógłby pracować w takich miejscach jak sklep elektryczny, czy komputerowy. Albo jako pomoc serwisowa, posiadając taką znajomość w kablach i urządzeniach komputerowych. Co go podkusiło, aby pracować w księgarni? W ten sposób chciał ukryć to kim jest. Nie dawać także powodu, aby szukano go właśnie w takich miejscach, na czym się najlepiej zna. Bardzo rzadko można było spotkać Liama czytającego książki. Jeżeli czytał, to najczęściej w laptopie. Czy to książki, artykuły, ciekawostki itp. Laptop bywał jego nieodłącznym elementem zapotrzebowania codziennego. Bo w nim miał wszystko co potrzebował. Programy do wielu rzeczy.
Mężczyzna zdawał sobie także sprawę z tego, że zakrywanie blizn ubraniami nic mu nie pomoże. Pomimo świadomości ich istnienia, ludzie mogą je dostrzec a potem snuć wiele teorii, jak je otrzymał. Najlepszą wymówkę jaką miał, to nieudana praca w ogrodzie zoologicznym.
Rozmowa nie kleiła się im z tego względu, że Liam przestał być otwarty na rozmowy a nadal pozostawał milczący, małomówny. Jakby obawiał czasem poruszenia tematu jakiego nie chce poruszać. Jak teraz o jego zdrowie.
- Nawet nie sprawdzałem ofert z tych miejsc pracy. Tutaj mają wolny etat, choć i tak nie mogę wziąć pełnego. Tengfeia muszę zawozić i odbierać z przedszkola.
Mógłby o to prosić Zacka, ale praca lekarza była bardziej wymagająca niż sprzedawcy książek. A niektóre przedszkola miały określone godziny funkcjonowania. Mimo to, Liam jakoś chętnie odpowiedział wyjaśniając Rocky sprawę pracy.
- Chętnie. Zapiszesz adres?
Sięgnął po notes i długopis, podając koleżance. Mogliby porozmawiać o czymś więcej, o czym nie mogli tutaj. Wiele osób przewijało się w tym miejscu o różnych poglądach. A nie chcieli również być podsłuchanym.
Rocky mogłaby wysłać adres zamieszkania wiadomością tekstową na telefon Liama, ale mężczyzna nie chciał widocznie ryzykować, odczytaniem tego przez niepowołane osoby, co mogą kontrolować sieć. Dla członków nieistniejącego ju bractwa, nie było tajemnicą, że Liam mieszkał u Zacka. Rozumiano powód, dla którego ważne było zdrowie poszkodowanego ich byłego członka Rady.

Nie wyobrażała sobie, że ona mogła by robić coś innego niż pomagać ludziom w ich potrzebach, chorobach. Zawsze chciała pomagać ludziom, kiedy tego potrzebują i nieś im te pomoc. Jednak od czasu stażu w szpitalu miała tylko okazje kitel ubierać w Bractwie i kiedy pomagali rannym w fabryce po ataku na DOM. Ostatnim czasy nie nosiła kitla, bo nie wiedziała gdzie miała by go nosić. Bractwa nie było... Rebelia jej nie po drodze Jasne doceniała to, że zaangażowali się tak w pomoc ludziom w DOMie i ich uwolniła. Jednak też nie zapominała o ich agresywnym podejściu do sprawy. To, że chcą walczyć siłą o prawa dla ludzi obdarzonych. Ciągle wierzyła w sen Yvonne, że ludzie bez mocy mogą żyć w ramie w ramie z tymi, którzy mają. Przecież tak bardzo od siebie się nie różnią.
Z drugiej strony, jak ktoś jest poszukiwany to lepiej by nie zatrudniał się oczywistych miejscach.
- Rozumiem, a jak ma się mały.
Pamiętała chłopca, którym zaoferował się opiekować Liam. Jednak nie znała szczegółowo całej tej historii. Tylko tyle, że to nie było jego dziecko, a jedynie przyjął go pod swoje skrzydła.
Po podaniu notesu i długopisu szybko zapisała adres domu rodzinnego. Chociaż też wolała go nie podawać SMS chciała zawsze chronić ten dom. Mało kto o nim wiedział... Większość osób znało to mieszkanie w Seattle.
- Ile płacę?
Zapytała, bo jeszcze skończy na tym, że wyjdzie z książkami i nie zapłaci za nie. A potrafiła być tak rozkojarzona i zapomnieć. Zwłaszcza, że teraz zagadali się na całkiem inne tematy. Gdyby ich nie trzymała to pewnie nawet by zapomniała po co tutaj weszła.

Ostrożności nigdy za wiele. Kiedy Rocky zapisała adres swojego miejsca zamieszkania, mężczyzna po odebraniu notesu od razu wyrwał kartkę, złożył o schował do kieszeni swoich spodni.
- Dobrze. Szybko zaaklimatyzował się w nowym miejscu zamieszkania, niżeli w przedszkolu. Ale radzi sobie.
Odpowiedział koleżance na pytanie z lekkim uśmiechem, będąc dumnym z siebie, że daje radę z wychowywaniem dziecka. Nigdy nie myślał, że taka rola zostanie mu w jakikolwiek sposób przypisana. Być może pragnął swojej rodziny, ale wiedział, że nie będzie miał potomka swoich genów.
- Już przeliczam.
Odebrał od Rocky książki i zajął się skanowaniem kodów. Po podsumowaniu ich, przedstawił jej kwotę, jaką mogła zapłacić. Gotówką lub kartą.

Bycie innym niż reszta społeczeństwa zawsze charakteryzuje się tym, że musisz liczyć się z prześladowaniem. Tak więc ludzie inni zawsze szybko uczą się ostrożność czy też braku zaufania innymi prócz osób podobnych do siebie. Kiedyś kobiety, później czarnoskórzy, a dzisiaj obdarzeni. Nie cierpiała używać określenia siebie jako ,,mutanta". Studiowała medycynę, a tam mutantem jest człowiek z widoczną mutacją ciała. A ona wygląda normalnie nie była zrośnięta ze swoją bliźniaczką nie posiada dodatkowej kończyny ani też nie jest jakoś zmutowana wizualnie. Wyglądała jak każdy człowiek, ale zdawała sobie sprawę z tego, że istnieją ludzie obdarzeniu nietypowym wyglądem jak skrzelami czy też błoną między palcami i tym podobnym.
- Cieszę się z tego i na pewno do przedszkola się przyzwyczai.
Dzieci są cudowne... A raczej potrafią być też niezłym utrapieniem. Cudowne, że szybko przystosowują się do zmian, a utrapieniem potrafią być ich pytania o świat. Sama Rocky nie raz wyobrażała siebie jako matkę. Były chwile, że czuła, iż jest na to gotowa, ale też dni, kiedy sądziła, że to nie jest dobry czas. Zwłaszcza że trwa wojna w kraju...
- Dobrze... Proszę.
Odczekała chwilę aż Liam wszystko podliczy, a kiedy podał jej kwotę wyciągnęła pieniądze z portfela i wręczyła mężczyźnie. Wolała używać gotówki niż posługiwać się kartą.
- Będę się zbierać nie chce byś miał przez ze mnie kłopoty w pracy. Do zobaczenia.
Powiedziała zabrała książki chowając je do torby.

// można to już zakończyć

Mutacja widoczna i nie możliwa do ukrycia, utrudniała funkcjonowanie w społeczeństwie, zmuszając do ukrywania się, jeżeli przebywało w kraju prześladującym obdarzonych. Również i Liam nie musiał się o siebie obawiać, ale wciąż nie znosił swojego daru. Cały czas musiał kontrolować swoją moc, aby przypadkiem przez jakikolwiek dotyk nie uaktywnić jej. Nie wyleczył się w stu procentach z traumy jakiej doznał kilka miesięcy temu. Starał się funkcjonować normalnie, stąd podjęcie się innej pracy, pod inną tożsamością.
Dawny Liam zapewne chętnie by podejmował się rozmowy i zasypywał Rocky pytaniami. Obecny, unikał rozmów. Gdziekolwiek by nie był i z kimkolwiek. Na nowo musiał pracować nad sobą i swoją pewnością siebie.
Uśmiechnął się na słowa koleżanki, skasował jej za książki i resztę wydał.
- W porządku. Do zobaczenia.
Pożegnał się i odprowadził wzrokiem Rocky do wyjścia. Chwilę jeszcze rozmyślał, czy byłoby dla niego dobrze spotkać się z nią w jej domu czy mieszkaniu. Wrócił do pracy, aby wyrobić się na czas ze swoim zadaniem i iść odebrać Tengfei''a z przedszkola.


[z/t oboje]