Ścieżka przy rzece

// 19 grudnia

Trzy dni... Dokładnie trzy dni minęły od chwili kiedy jej świat wywrócił się do góry nogami. Od momentu, kiedy dowiedziała się, że Dominico jest jej biologicznym ojcem. Zawsze wiedziała, że jest ojcem, ale nie traktowała go jak ,,tatę". Był dla niej mentorem oraz człowiekiem, któremu pomagała odnaleźć dziecko. Powtarzała sobie, że nie może się przywiązywać do niego, że kiedyś ją porzuci. Przez to też sądziła, że zależy na niej, bo chce odnaleźć swoje dziecko. Nigdy nie przeszła jej na myśl, że ona jest tym dzieckiem. Nawet wtedy jak Don przestał mówić o dziecku ani zachęcać jej by spróbowała ponownie użyć mocy. Sądziła, że chciałby wszystko wydarzyło się swoim czasie. Nie wiedziała, co miała ze sobą zrobić. Chodziła tak bez celu. Jakaś siła ją przyciągnęła na rzekę. Cały czas czuła, że ktoś za nią idzie. Na jasne nawet takiej chwili nie mogą dać mi spokoju.
Przeszło jej na myśl wiedziała, że to ktoś do Dominca lub jego sojuszników. Przedtem chodził za nią Ursus, ale teraz to były różne osoby. Nie potrafił znaleźć jej jednej osoby. Ponieważ większość potrafiła się wymknąć. Nawet przeszło jej na myśl by i tej osobie się wymknąć. Jednak zrezygnowała z tego.
Usiadła na ławce otulając się cieplej szalikiem.
- Jak chcesz to siadaj... Chyba że wolisz w cieniu się kryć.
Powiedziała do osoby, która pół dnia za nią chodziła, a przynajmniej ostatnie dwie godziny jak chodziła bez celu. Nawet ją bolały nogi.

Vincent oparł się plecami o drzewo, nie odpowiadając na wezwanie. Nie był pewien czy dziewczyna faktycznie go wyczuła, czy po prostu zgadywała.
Skąd on się tu w ogóle wziął, zapytacie pewnie. Edams sam był bardzo zdziwiony, gdy skontaktowali się z nim ludzie z kartelu Jorge, prosząc o... przysługę. Córka Dona okazała się być istotą niepokorną, mogącą łatwo wpaść w jakieś kłopoty. Miał ją śledzić i w razie jakiegoś przypału sprowadzić do domu.
Vincent nie był tym zadaniem zachwycony, bo nie chciało mu się uganiać za małolatami, ale też po konsultacji z Quentinem uznali, że odmówić też nie można. Mieli z kartelem Jorge poprawne stosunki, a lepiej było nie napytać sobie kolejnych wrogów.
Śledził więc z powodzeniem dziewczę, wiedząc jaką ma moc, co wzmagało u niego jeszcze czujność. Wektory pomagały mu się poruszać bezszelestnie, jeżeli pojawiała się jakaś przeszkoda.
No i teraz stał jak ten idiota w krzakach, obserwując młodą. Wolał się nie ujawniać, jeżeli nie był pewien, że na pewno go odkryła

Niewiedziana do końca czy ktoś za nią był, czy też nie. Miała takie po prostu przeczucie. Poza tym musiała być głupia myśląc, że Dominico po takiej rewelacji by za nią nikogo nie wysłał. Chciała porozmawiać z matką i mu bezpośrednio powiedziała. Jednak wątpiłaby ten, kto za nią chodził miał ją przed tym powstrzymywać. Nie wyczuwała w pobliżu nikogo znajomego z kartelu Jorge. Jednak on miał wiele kontaktów i potrafił już ją zaskakiwać. Jak na przykład informacją, że jest jego córką. Jednak musiał kogoś wysłać, bo przecież bał się Morrisona. Tylko co ten człowiek mógłby chcieć od niej.
Nikt nie podszedł, nie usiadł... Albo rzeczywiście tym razem postanowił Dominico dać jej przestrzeń, albo ktoś rzeczywiście za nią chodzi tylko woli pozostać w ukryciu nie koniecznie dla niej, lecz dla innych, którzy niby mieli ją skrzywdzić. Oba warianty dla niej były głupie. Więc pewnie ktoś jest by pilnował ją, ale miał polecenie nie podchodzić, być aniołem, który powstrzyma ją przed głupotą. Jak na przykład wprowadzać psa do szpitala. Co miała według Esmy sens.
- Jak chcesz.
Powiedziała posiedziała i posiedziała jeszcze trochę, a że już zmarzła. To poszła dalej w oddali widziała faceta z wózkiem, który sprzedawał kawę i różne gorące napoje. Więc skierowała się właśnie w tamtą stronę. Poczęstowałaby kawą albo czekoladą jegomość jeśli by się zdecydował ujawnić. Ale jak nie... Musi sam sobie kupić lub obyć się smakiem.

Wciąż nie wiedział czy zgaduje czy nie, ale ujawnić się teraz, byłoby głupotą. Pewnie dlatego Kartel Jorge poprosił go o przysługę - Esme prawdopodobnie nigdy go nie widziała, więc nie mogła użyć na nim mocy.
Trochę zmarzł, ale też był przygotowany, że będzie długo siedział w krzorach, więc założył ubranie termiczne.
Co za głupota. Jak młoda będzie chciała uciec, to i tak to zrobi. Dorośli z jakiegoś powodu uważali, że mogą chronić swoje latorośle w nieskończoność.

To nie było zagadywanie, ale bardziej czuła, że ktoś. Prześwietliła znane sobie osoby, gdzie się znajdują i co robią. Nikt nie był tutaj na tej ścieżce. Nawet sprawdzała swoich braci. Chociaż wątpiłaby Dominico do nich się zgłosił się o pomoc w śledzeniu jej. Również też sądziła, że to głupota. Raz jak poznała prawdę nie chciała uciekać. Jasne wcześniej miała kilka epidotów z próby ucieczki. Gdzie poznała wspaniałą sunię oraz też miała inne przygody jak z na przykład z Ursusem. Aż zadrżała na myśl o nim i tamtym dniu. Jednak Don chodziło o coś innego... Nie, że ona ucieknie, ale wpakuje się w kłopoty. Powtarzał, że przyciągała je jak magnes i żadna z jej prób ucieczki nie była bez kłopotów. Zabawa z bezdomnym psem, który według Dominico mógł mieć masę bakterii. Spotkanie Cassandry, według której mogła wpaść na jej dziadka lub kogoś z rodziny Morrison. Chociaż wtedy nie mówiła od Donu Morrison jako o dziadku, a wrogu Dominico. Oraz najważniejsza z Ursusem i to na serio źle mogło się skończyć gdyby nie Levi.
- Proszę Czekoladowe Latte, a niech pan zrobi Gorącą Czekoladę dla osoby za mną idącym. Jeśli nikogo pan nie zobaczy to niech będzie dla Pana. Zapłacę za obie.
Cóż wiedziała, że ktoś za nią idzie, ale nie wiedziała kto. Niech, chociaż napije się czegoś czekoladowego, a jeśli będzie ukrywał się przed panem od kawy. Cóż i jemu przyda się coś ciepłego i parę monet więcej. Wzięła swój napój i poszła dalej...
Poszła dalej wzdłuż rzeki popijając sobie swoje czekoladowe Latte. Czuła jak ciepło rozchodzi się po jej ciele. Miała również nadzieje, że jej towarzysz również skorzystał z czekolady. Nie wiedziała, czy pił kawę, ale czekoladę gorącą każdy chyba lubi. Pewnym momencie dostrzegła coś ciekawego przy brzegu rzeki. Postanowiła podejść bliżej, bo coś odbiła światło. Była ciekawa co to... Pewnie Cassandra teraz by złapała się za głowę, że kiedyś jej ciekawość sprowadzi na nią problemy.
Wiecie jak to bywa zimą... Śnieg oraz nabrzeże gdzie pomimo mrozu jest lekka wilgotność. Nie muszę pisać co dalej się stało. To coś okazało się tylko zwykłym śmieciem, który i tak podniosłaby wyrzucić do kosza i kiedy się odwracała chcąc wrócić na chodnik pośliznęła się...

Ja pierdziele, co za cyrk. Ona doskonale wiedziała, że ją ktoś śledzi, tylko jeszcze nie wiedziała kto. Czy to miało w ogóle sens? Włożył ręce do kieszeni i szedł dalej za dziewczęciem, gdy nagle...
Ja pier*ole, co za sierota!
Zareagował instynktownie. Wektory wystrzeliły w kierunku Esme i złapały ją dosłownie w ostatniej chwili. Udało się jej uniknąć kąpieli , choć skrawek kurtki/ płaszcza/ co ona tam nosiła trochę się zmoczył. Lepsze to niż nic.
Mendoza zapewne ze zdumieniem stwierdziła, że nikt jej nie złapał i nikogo obok nie było...a jednak stała o własnych siłach. Edams stwierdził, że teraz to i tak już po ptakach, bo uruchamiając wektory wyszedł o krok za daleko, więc i tak by go przyczaiła. Wyszedł do niej, wypuszczając obłoczki zimnego powietrza z ust. Zmarzł jak cholera.
- Biorę sobie tą Czekoladę - oznajmił i podszedł jak gdyby nigdy nic do sprzedawcy, odbierając napój. - Jak można być taką sierotą ? Gdyby nie ja, byś wylądowała w tej lodowatej wodzie - stwierdził upijając łyk gorącego napoju.
Esme mogła mu się przyjrzeć. Na pierwszy rzut oka wyglądał na kogoś niewiele starszego od niej, miał dość młodzieńczą urodę.
I nie, zupełnie zignorował fakt, że został przyłapany na śledzeniu. Ot, towarzyszył jej dalej w spacerze.

Gdyby Vincent żył w takim środowisku jak ona to też by wiedział, że ktoś go śledzi. Nawet jej siostra nie chce pozwolić na to by wychodziła bez goryli. Czuła się czasem jakaś gwiazda, za którą chodzi człowiek w garniturze... Jednak za nią nie chodził nikt w garniturze i słuchawką w uchu. Zazwyczaj byli ubrani w skóry albo jeans... Nawet Dominico miał dwie skóry jedną z dziwnym logiem i nazwą Sombras, a drugą jego kartelu Jorge, ale tutaj raczej była kamizelka niż kurtka skórzaną. Więc dla Esmeraldy miało sens, bo wiedziała, że Dominico aka jej ojciec nie puściłby jej bez ochrony. Dlatego z góry zakładała, że ktoś za nią idzie tylko jeszcze nie wiedziała kto, ale na pewno nie znała go.
Pierwszej chwili jak się pośliznęła poczuła jak ktoś ją łapie szok... W głowie pojawiły się pytania ,,ale jak". Jednak szybko pojawiły się odpowiedź na to pytanie ,,mutant". Rozejrzała się, czy nikt widział tego niecodzielnego zjawiska. Jeszcze jej brakowałoby tutaj DOGS. Prócz sprzedawcę napojów i kilka osób starszy nie dostrzegła w oddali widziała jak ojciec z dzieckiem spaceruje. Nigdzie funkcjonariuszy DOGS.
Dopiero po chwili dostrzegła podchodzącego chłopaka z kubkiem czekolady, którą mu zamówiła. Cóż wiedziała miała ochotę to powiedzieć głośno.
Pf...
- Jakbyś nie zauważył jest zima i jest ślisko.
Powiedziała do niego, bo cóż nikt jeszcze z ludzi Dominca jej nie obrażał. Jednak przywykła do wyzwisk szkole miała je na porządku dziennym. Mimo że jej ojciec był bogaty to nie była popularna wręcz przeciwnie.
- Nie ma za co.
Dodała widząc, że jak popija napój jej napoju trochę wylądowało w rzece o tyle dobrze, że nie na niej. Pomijać to, że trochę kurtka była mokra to była słucha.

Tak, to była dziwna sytuacja...ale nic nie mógł na to poradzić. Obiecał pomoc, wyszło jak wyszło, grunt, że nie wpadła do wody i nie skończy z zapaleniem płuc.
- No jest. Zwykle jednak ludzie nie wpadają przy pierwszej okazji do wody - stwierdził i upił łyk kawy.
Szli przez chwilę w milczeniu, Edams w tym czasie obserwował ją kątem oka. Doprawdy, co za utrapienie... Miał ważniejsze sprawy na głowie, ale obiecał pomóc, a musieli mieć dobre relacje z kartelem Jorge. Niestety życie było takie, że albo się kombinowało i współpracowało, albo szybko przekonywało, że to może odbić się czkawką.
- Jestem Vincent. - przedstawił się, skoro już do śledzenie nie wyszło i uznał, że będzie jej towarzyszył.