Peak Park

/ 21 grudnia

Od dawna chciałam pogodzić się z Quentinem ale zawsze bałam się spojrzeć mu w oczy tylko czasami było mi ciężko szczególnie po tym jak mu wygarnełam wszystko. Po tym gdy dostałam wiadmość o tym że Ester jest w ciąży w ogóle nie wiedziałam co odpisać i myśleć.W głębi duszy się cieszyłam że rodzina się powiększy już nie będę sama z bratem. Więc może Quentin miał rację na temat Ester, a faktycznie mi go nie zabierze i się z nią dogadam. Wyciągnełam telefon i napisałam do brata.Żeby przyszedł do Peak Park, bo chce pogadać. Chowałam telefon i spowrotem założyłam rękawiczki, ponieważ strasznie zimno jest. Wolała z bratem spotkać się w parku gdzie jest więcej ludzi, bała się konfrotacji z bratem na osobności.

Quentin w końcu się ucieszył, gdy Savana chciała się spotkać i pogadać , dla niego miejsce nie miało znaczenia, mógł nawet być przed samymi kamerami miał to w dupie. Chciał tylko jednego, pogodzić się z Savana i zakończyć kilkumiesięczną ciszę między nimi. Odpisał na SMS krótkie "OK" i przyjechał swoim nowym nabytym samochodem pod park, wyszedł z niego zakluczył, po czym założył czapkę na głowę i ruszył w stronę parku. Widząc jej posturę na początku się wahał podejść, ale zrobił, zrobił ten pierwszy krok.
- Cześć, chciałaś się spotkać to przyszedłem -
Posłał jej lekki uśmiech wkładając ręce do kieszeni kurtki, w jego głowie kłębiło się teraz pełno myśli jak zacząć tą rozmowe by znów jej nie urazić i skończyć to spotkanie jeszcze większą kłótnia niż przedtem.Ale wiedział, że to on musi zacząć.
- Sav.. Ja... Przepraszam -
W końcu to z niego wyszło, ciezko, ale wyszło. Sav mogła dobrze wiedzieć, że przeprosiny od niego są naprawdę szczere, gdyż chłopak bardzo, ale to bardzo rzadko przepraszał za cokolwiek.
- Przepraszam, że nie było mnie przy tobie w tamtym momencie. Żałuje tego cholernie -m

Savanna czekała na Quentina zastanawiała co mu powiedzieć. Gdy dostała wiadomość od niego trochę się przestraszyła co on powie albo co ona mu powie. Chciała pogodzić się z bratem tylko nie wiedziała jak. Gdy czekałą za Quentinem w głowie układała to co mu powie. Chociaż cieszyła się że powiedziała mu że jest taka sama jak on, podczas kłótni ale już nie musiała trzymać to w sobie.Gdy tak czekałą za nim rozglądała sie po parku oglądała szczęśliwe rodzinny i dzieci bawiące się. Nagle zobaczyła Qentina jak idzie w jej strone.
-Hej tak chciałam się spotkać.-
Miała już w głowie ułożone cała mowę do niego ale jak go zobaczyła wszystko zapomniała co chciała powiedzieć. Nie wiedziała co teraz powiedzieć bo nie chciała wybić go z równowagi. Gdy usłyszała od Quentina słowo przepraszam zdziwiła się bo nigdy ich nie mówił ani nie rzucał tych słow często. Ale wiedziała że przeprosiny od niego są szczere.
-To ja powinnam ciebie przeprosić. To ja wybuchłam i wygarnełam ci wszystko to co mnie bolało.
Gdy to powiedziała podeszła do niego i go mocno przytuliła. Usłyszała jak Quentin jeszcze raz ją przeprasza i żałuje że nie był przy niej. Gdy to wszystko mówił aż miała świeczki w oczach.
- Najważniejsze że będziesz ze mną teraz i zawsze będziesz mnie wspierać.I pomagać w trudnych chwilach.

No coż ma powiedzieć, czekałem aż Sav przejdzie do głównego tematu naszego spotkania ale sam też przeprosiłem. Było widać że zdziwiło to moją siostrę ale zacząłem bawić sie kluczykami od samochodu. Słuchając jej przeprosin patrzyłem na nią po chwili znajdując sie w jej objęciach na początku stałem jak kołek ale objąłem ją z wzajemnością.
- miałaś do tego pełno prawo siostrzyczko. -
Widząc w jej oczach świeczki złapałem ją za policzki gapiąc sie w jej oczy w razie czego gotowy wycierać kciukami jej łzy.
- tak dokładnie jesteśmy razem, będę cie wspierać w każdej twojej decyzji i sytuacjach. Poza tym musisz kogoś poznać... -
Wyciągnąlęm z kieszeni zdjęcie by pokazać jej bliżniaków.

Gdy tak się przytulała do brata zastanawiała się czy powiedzieć mu o rozmowie z Ester gdy ta ją odwiedziła. Chociaż się oglądało film z Ester to nie znaczy że jej zaufa tak jak ufa bratu. Gdy się tak do niego tuliła zdała sobie sprawę że brakuje jej takiej bliskości drugiej osoby.
-Ale trochę za mocno wybuchłam,bo nie które rzeczy to nie moja wina tak chciał los.
Gdy Quentin złapał ją za policzki spojrzała się w jego oczy myśląc że coś w nich zauważy. Czasami mogła przejrzeć brata,ale czasami zakładał tą swoją maskę i nie mogła nic w nim zobaczyć.
- No tak mam ciebie,trzymam ciebie za słowo. No mogę poznać.
Gdy wzieła od niego zdjęcie i przyjrzała się zauważyła dwie fasolki.
- A zapomniałam ci powiedzieć ostatnio mnie odwedziła Ester. I trochę spędziłam z nią czasu i mogę przyznać mogę ją polubić. Czekaj będziecie mieli dwójkę, a ja myślałam że jedno.
Gdy zauważyła te dwie małe fasolki aż się popłakała ze szczęścia.

- zawsze możesz próbować to kontrolować
Uśmiechnąłem się mając swoje palce w jej włosach, które delikatnie przeczesywałem palcami. Sam zauważyłem wewnątrz siebie, że brakowało mi trochę bliskości siostry. Ale nigdy tego nie okazywałem na zewnątrz. Nawet teraz miałem swoją poważną i czujną maskę, z której nic nie dało się wyczytać. Przez to Savana miała problemy by cokolwiek ze mnie odczytać, może w sumie to i dobrze. Do tego na jej słowa cmokłem ją w nos puszczając już by ukazać jej zdjęcia. Słysząc, że dziewczyny sie już spotkały i to za moimi plecami, bo w końcu o tym nie wiedziałem zmarszczyłem brwi myśląc, nad czym intensywnie. Dlaczego żadna z nich mu tym nawet nie wspomniała? Lubiłem mieć nad wszystkim kontrole, a jednak wychodzi, że nie mam żadnej kontroli nad własną siostrą, przez co byłem wściekły.
- To... chyba dobrze skoro tak mówisz, tylko zastanawia mnie to, czemu żadna z was mi nawet nie wspomniała o tym. I tak to prawda będzie dwójka, sami sądziliśmy ze bedzie tylko jedno a się okazała niespodzianka.