Sala chorych #1

// 30 grudnia 2019

Nie chciał tego robić, ale musiał. Vanessa była w opłakanym stanie przez przekroczenie limitu mocy, że nie mógł na razie ryzykować zabraniem jej do domu. Tutaj mieli medycznych specjalistów, co by się nią zajęli i przypilnowali na wypadek ponownego ataku mocy.
Wraz z Normanem dojechali na miejsce w ponad godzinę jazdy. Rebecca musiała poczekać cierpliwie na szczegółowe informacje, co się dzieje z Vanessą, dopóki on sam nie będzie wiedział. Jego żona na razie wiedziała tyle, że córka jest z nim. Mówienie czy pisanie co się stało, było zbyt ryzykowne.
Gdy zajechali na miejsce, Norman pomógł wysiąść Nicholasowi i wyciągnąć Vanessę, otuloną kurtką ojca. Na wejściu już dwóch Rebeliantów ich przywitało i nie blokowało wejścia, gdy rozpoznali lidera. Od razu zawołali medyka, który wyłonił się z końca korytarza. Vanessę położyli w sali chorych.
- Co się stało?
Zapytał medyk, dokonując wzrokowych oględzin medycznych jej ciała.
- Przekroczenie limitu mocy. Mutazyna była konieczna.
Odparł stojąc wziąż przy łóżku. Medyk westchnął, ale przynajmniej wiedział, co robić.
- Skutki uboczne są widoczne. Mogła stracić trochę krwi. Będziemy monitorować stan zdrowia.
Oznajmił i od razu zawołał dwie osoby do pomocy, aby wykonać serię badań. Nicholas musiał opuścić pomieszczenie. Z medykiem pozostawał w kontakcie. Z Normanem opuścili fabrykę i wrócili do Laguny. Mężczyzna został, a Nicholas wrócił do domu. Musi powiedzieć Rebecce co się stało i dlaczego Vanessa na razie pozostanie w fabryce.


[z/t]

30.12

Film się jej urwał w momencie, jak przełknęła mutazynę, nie wiedziała co się działo. Straciła świadomość i orientację. W jednej chwili usłyszała głosy, nawet je rozpoznawała. Do momentu. W jednej chwili odleciała całkowicie by po jakimś czasie "odzyskać" świadomość. Znów słyszała głosy, ale ich nie rozpoznawała. Słyszała tatę jak coś mówił ale znów straciła orientację z rzeczywistością. Była cały czas nieprzytomna, jak już odzyskiwała świadomość chociaż na chwilę to za moment traciła ponownie świadomość z tym co działo się dookoła. Nie widziała nic, bo oczy były niczym z żelaza, ciężkie i strasznie bolały. Dłoni też nie była w stanie podnieść, nawet ruszyć palcem nie mogła. Próby jakie robiła na nic się zdawały. Miała wrażenie, że jest sparaliżowana. Czuła znowu niepokój, strach...nie wiedziała co się dzieje, czemu nic nie widzi, czemu nie może poruszyć dłońmi czy nogami. Słyszała, jakieś słowa wyrwane z kontekstu i nie mogła ich w żaden sposób połączyć. Nie wiedziała jak długo walczyła by chociaż spróbować poruszyć dłonią. Nim się zorientowała ponownie straciła świadomość z otoczeniem. Potem nastała cisza, długa i przerywana jedynie tykaniem zegara gdzieś w pomieszczeniu w jakim się znalazła. Chwilę później znów straciła świadomość ze światem nadal nie mogąc nic zdziałać z własnym ciałem.

// 31 grudnia 2019

Nicholas pozostawał w stałym kontakcie z medykami Rebelii, którzy zaopiekowali się jak najlepiej potrafili Vanessą. Jednakże dziecko nie odzyskiwało przytomności. Jej moc musiała "eksplodować", maksymalnie przekraczając wszelkie limity, które doprowadzić mogły do śpiączki. Podejrzewali taką opcję, więc uprzedzili o tym Grenvilla.
Lider Rebelii, po pozostawieniu Vanessy pod okiem medyków, wrócił do domu, aby poinformować Rebeccę co się wydarzyło i gdzie obecnie przebywa ich córka. Jeżeli chciała, zawiózł ją jeszcze tego samego dnia, aby mogła czuwać przy małej. W fabryce były już dogodne warunki mieszkalne z wyżywieniem, więc jeżeli chciała, mogłaby nawet i tam zostać. Nicholas ze względu na pracę, nie mógł sobie pozwolić. Jeżeli Vanessa przez kolejny dzień nie odzyskiwała przytomności, przypuszczenia o śpiączce mogły sprawdzić się.