Wypowiedzenie umowy

//11 września 2019; Seattle, “Laguna Negra”, biuro Nicholasa


Mary dołożyła wszelkich starań żeby jak najszybciej wyjść ze szpitala. Dodatkowo kogokolwiek Nicholas wysyłał do niej mógł dostrzec, że nawet czas, który spędziła pod kroplówką głównie poświęcała na jakiś swój projekt. Jego treści jednak nie był w stanie stwierdzić. Co najwyżej można było się domyślić, że ma to związek z Bractwem skoro takie zachowanie nasiliło się u niej po spotkaniu z Zackiem, wysokim członkiem tej organizacji. W dodatku po jej wyjściu ze szpitala do takich spotkań zaczęło dochodzić dużo częściej, jak i również z niejakim Davidem Hopperem. Bardzo szybko wróciła też do pracy, nie dając sobie nawet czasu na pełne odzyskanie poprzedniej wagi. Nie była przesadnie chuda, ale wciąż miała te kilka kilogramów mniej. W pracy wykonywała swoje obowiązki bez większych problemów, ale czasami sprawiała wrażenie jakby jej myśli były gdzieś indziej.
W końcu nadszedł ten dzień, w którym zdecydowała się, że cokolwiek zajmuje jej tyle czasu wolnego wymaga już jej stuprocentowej uwagi. Oznaczało to, że nie będzie mogła kontynuować pracy w barze “Laguna Negra”. Przyszła więc do biura Nicholasa z przygotowanym wypowiedzeniem, jak również paroma innymi dokumentami, które mogą blondyna całkiem ucieszyć. Zapukała w drzwi i gdy tylko została zaproszona weszła do środka.
-Dzień dobry. Chciałabym złożyć wypowiedzenie.- zaczęła od razu -Dziękuję za to, że mnie zatrudniłeś tutaj, ale muszę zająć się paroma sprawami i nie będę miała czasu na regularną pracę. Chciałabym też porozmawiać o jednym z projektów, które uruchamiam. Myślę, że Cię zainteresują.

// 11 września 2019

Ostatni miesiąc był dość pracowity, jeżeli wziąć pod uwagę sytuację z niespodziewanym pojawieniem się Tornada. Nicholas wysyłając dwie grupy do powstrzymania mutanta i zgarnięcia go przed DOGS, sprawił, że dużo pomógł, na prośbę Mandali Girl pozwalając na przekierowanie całej zabranej grupy z miejsca zdarzenia do szpitala. W podwładnych nikogo nie stracił, ale też z tej akcji nic niewiele zyskał. Może podziękowania i informacje. Wiedział przynajmniej tyle, że młody mutant, przydzielony do obserwacji Shugartowi, stał za tym całym incydentem. Wiedział też, że Mary brała w tym udział. Gdy wróciła do pracy zauważył, że wyglądała "szczuplej" niż zazwyczaj. Nie uwierzyłby, że to nagła anemia, niedowaga czy coś tam. Jej zwolnienie chorobowe ze szpitala przyjął i pozwolił jej wrócić do pracy, kiedy tylko odzyska siły. Pond długo nie kazała na siebie czekać. Nie minął nawet miesiąc, a ona wróciła do swoich obowiązków. Nicholas nie wygonił jej, ale prosił, że gdyby stan zdrowia się jej pogorszył, lub nie byłaby wstanie pracować, ma powiedzieć a znajdzie zastępstwo.
Dzisiejszego dnia, nie spodziewał się usłyszeć na wejściu do swojego biura o wypowiedzeniu. Gdy usłyszał pukanie do drzwi, zezwolił na wejście. Siedział przy biurku, segregując faktury zamówień zapasów dla baru. Finanse musiały się zgadzać i bardzo dobry zysk. Dzięki temu mógł dokończyć drobne remonty w Motelu i kontynuować odbudowę wewnętrzną fabryki, aby przebywający tam ukrywający się mutanci z Rebelii, mieli odpowiednie warunki do przetrwania zimy. Brał pod uwagę ich potrzeby, a niektóre z nich mogły być kosztowne. Zatem, kiedy usłyszał głos przywitania od Mary i jednocześnie słowa o wypowiedzeniu, od razu przerwał pracę i spojrzał w jej kierunku zaskoczony. Nie ukrywał tego.
- Teraz to mnie zaskoczyłaś.
Odłożył papiery i wskazał jej wolne krzesło przed swoim biurkiem.
- Zamieniam się w słuch.
Oparł się wygodniej plecami o oparcie, splótł palce dłoni ze sobą opierając je na brzuchu. Patrzył z uwagą na Mary, będąc bardziej zainteresowanym jej projektem, niżeli złożeniem wypowiedzenia.

-Nie dziwię się.- Mary zaśmiała się trochę nerwowo.
Pewnie było to trochę jak grom z jasnego nieba. W końcu nie dawała wcześniej żadnych znaków, że planuje zakończyć swoją pracę w barze. Jednak z całą pewnością widać było, że działo się u niej ostatnio jeszcze więcej niż zwykle. Nawet pomimo prób ukrycia tego. Dziewczyna podeszła bliżej i zajęła miejsce po swojej stronie biurka. Sama się też domyśliła, że projekt, o którym wspomniała zdecydowanie bardziej zainteresuje Nicholasa niż samo jej wypowiedzenie. To przecież można ogarnąć bardzo szybko.
-Projekt dotyczy szkoły dla młodych mutantów.- zaczęła -Celem jest stworzenie warunków, w których młodzież, która odkryła w sobie moce nauczyła się radzić z nimi na tyle aby nie doprowadzać do wypadków, jak na przykład tamten z sierpnia. Ponadto szkoła ta zapewniałaby edukację dla osób, które z różnych powodów nie mogą jej uzyskać w konwencjonalnych placówkach. Póki co będzie to edukacja na raczej podstawowym poziomie. Stąd właśnie byłaby to placówka dla dzieci i młodzieży. Możliwe, że jeśli projekt się utrzyma zostanie to rozszerzone w przyszłości, ale póki co zamierzam się skupić na grupach wiekowych do około 17 roku życia.
Ruda zrobiła tutaj krótką przerwę na oddech oraz żeby dać możliwość wtrącenia jakiegoś pytania zanim poleci dalej z tematem.
-Zwracam się do Ciebie z tym tematem, bo wiem, że w Rebelii są osoby, które mogłyby skorzystać z tego projektu. Poza tym…- westchnęła -teoretycznie jestem w stanie z Heroes Society uzbierać środki na to, ale zajęłoby to dużo czasu, a miałam nadzieję wystartować przed nowym rokiem.
Ponownie Mary dała chwilę dla Nicholasa żeby mógł się wypowiedzieć. Dziewczyny nie było przy spotkaniu Rebelii, na którym ten temat się pojawił, ale domyślała się, że Grenvilla ucieszyłaby okazja do zapewnienia edukacji Vanessie. No i jego córka nie była przecież jedynym dzieckiem, które przez przynależność ich lub kogoś z ich otoczenia do tej organizacji miało problem z uczęszczaniem do zwykłej szkoły.
Dziewczyna nie rozpoczęła jeszcze projektu, ale sądząc po jej zachowaniu musiała się dobrze przygotować na to spotkanie. No i teczka, którą miała ze sobą była zdecydowanie za gruba żeby zawierać tylko i wyłącznie dokument z wypowiedzeniem umowy o pracę w Lagunie.

Wypowiedzenie umowy też było ważną sprawą dla Nicholasa, gdyż straci bardzo dobrego mutanta w szeregach pracowników. Darował sobie już próby przekonywania Mary, aby dołączyła do Rebelii, gdyż za każdym razem odmawiała, samotnie bawiąc się w superbohaterkę. Nicholas był cierpliwy i być może liczył na to, że dziewczyna zmieni zdanie. Dzisiaj go zaskoczyła nie tylko chęcią odejścia z pracy, ale i projektem jaki przedstawiła. Grenville nie przerywał jej, ale słuchając, uśmiechnął się, jakby temat nie był mu obcy. Rebecca kilka miesięcy temu mówiła o tym samym. Aby stworzyć miejsce edukacyjne dla dzieci takich jak ich córka. Poruszył ten temat na zebraniu, który przyjęty został pozytywnie. Jednakże nie miał czasu o tym myśleć w pierwszej kolejności, gdyż ważniejsze było także zapewnienie odpowiedniego bezpiecznego miejsca zamieszkania dla zbiegłych mutantów.
- Owszem, w Rebelii mamy trochę dzieciaków i nastolatków.
Potwierdził, wciąż na nią patrząc z lekkim uśmiechem.
- Z tego co mówisz, rozumiem, że działasz oficjalnie jako Heroes Society. W teorii jesteś wstanie ze swoją grupą zebrać środki na realizację tego projektu. Ale, praktycznie nie jest to możliwe w tak krótkim czasie, zgadza się?
Zapytał, zapewne chcąc uzyskać od niej potwierdzenie, czy ją dobrze zrozumiał, po czym dokończył, kolejnymi pytaniami.
- Jak chcesz zebrać środki na realizację projektu, chcąc odejść z pracy? Znalazłaś inną?
W jej słowach próbował znaleźć logikę. Zwalnia się u niego w pracy, bo nie dostawała awansu? Mogła powiedzieć, dałby jej. Za mało zarabiała? Mógł podnieść kwotę. Nie powiedziała nic wprost, jakoby potrzebowała jego wsparcia finansowego w realizacji projektu, tylko nawiązała do młodzieży przebywającej w Rebelii. Nicholas co prawda domyślał się, że o to może chodzić - o pieniądze, ale chciał to otwarcie usłyszeć od Mary. Według niego, nie musiałaby się zwalniać z pracy, aby móc zrealizować swój projekt.

Nicholas słuchał i dał jej spokojnie dokończyć to co miała do powiedzenia zanim przeszedł do swoich pytań. Gdy streścił jej wywód, kiwnęła głową potwierdzając, że dobrze ją zrozumiał. Natomiast gdy zapytał o pracę i czy znalazła jakieś inne stanowisko, dziewczyna westchnęła lekko, odchylając się na swoim krześle. Była jednak przygotowana na to, że będzie musiała mu powiedzieć o zmianach, które zaszły w jej życiu w ciągu ostatniego miesiąca więc Nicholas nie musiał czekać aż poukłada sobie w głowie to co ma do powiedzenia jak to miała czasem w zwyczaju.
-Nie. Nie w klasycznym sensie. W sierpniu miałam parę rozmów z członkami Bractwa. Doprowadziły one do przemianowania organizacji na Heroes Society i ustanowienia mnie liderem. Obecnie skupiam się na zebraniu do kupy tego co zostało mi przekazane i to pochłonie bardzo dużo mojego czasu. Tym bardziej, że staram się też stopniowo uruchamiać inicjatywy, na których mi najbardziej zależy. Poza tym mam wrażenie, że zrobiłoby się trochę niezręcznie.
Wyjaśniła spokojnie, posyłając na końcu mały uśmiech. Nicholas zdążył już poznać ją na tyle dobrze, że powinien wiedzieć, że nie żartuje. Nie w takiej sprawie i nie przy okazji takich rozmów jak ta. W jej oczach widać było determinację i nadzieję. To był ten sam stan, w którym przekonała mieszkańców DOMu żeby mimo objekcji ruszyli za Bradem. Ten sam stan, który pchał ją zawsze do przodu pomimo przeciwności. Jeśli ten rudzielec uprze się żeby postawić Heroes Society na nogi to to się stanie choćby cały świat się na nich uwziął, a wszystkie pozostałe filie Bractwa spłonęły.
-Udało mi się zintegrować z HS większość kontaktów, które zdobyłam wcześniej, wliczając kilku potencjalnych sponsorów. Niestety, szczegóły wciąż są ustalane. Do tego najpotężniejszemu z nich rząd dość uważnie patrzy na ręce więc zbyt duży transfer środków zwróciłby niepożądaną uwagę. To wszystko znacznie opóźniłoby otwarcie szkoły.
Mary miała to wszystko dość solidnie przemyślane. To była właściwie najważniejsza rzecz za jaką się zabrała w życiu i miała czas się przygotować. Włącznie z pojedynczymi wypowiedziami, które miała wręcz spisane na papierze i przećwiczone przed lustrem. Bardzo jej zależało na tym żeby ta rozmowa dobrze poszła.
-Przyszłabym do Ciebie z tym projektem nawet gdybym nie potrzebowała Twoich pieniędzy, ale… no… potrzebuję ich. Na pewno wystarczy mi środków na zakup odpowiedniego miejsca. Możliwe, że również na dostosowanie go. Jednak nawet jeśli by się to udało, nie będę w stanie sfinansować pierwszych kilku miesięcy funkcjonowania szkoły. Jakkolwiek tego nie obrócę i nie podliczę, bez dodatkowej pomocy musiałabym wymagać od całego personelu żeby pracował charytatywnie, a nie zamierzam tego robić.

Ciekawiło Nicholasa, w jaki inny sposób dziewczyna postanowiła zebrać pieniądze, skoro rezygnowała z tutejszej pracy, a projekt jaki realizowała, wymagał bardzo dużego pokładu finansowego. Wynajem, a najlepiej kupno budynku. Wyremontowanie, lub jakiekolwiek przystosowanie do użytku. Nie byłoby problemem, gdyby nie to, że osoby mające pracować jako na przykład nauczyciele, robili to za darmo. Ale to możliwe jest tylko wtedy, jeżeli mają inne źródło dochodu. Nicholas zatrudniał mutantów, którzy mieli problemy ze znalezieniem pracy lub nie mogli jej jawnie podjąć. Mary szła w podobnym kierunku, ale jeżeli oni mieliby jakoś zarabiać na siebie, muszą dostawać pieniądze a ona musi je skądś mieć. Nic więc dziwnego, że z tym projektem przyszła do niego. Inna kwestia była bardzo interesująca, dotycząca bractwa. Właśnie dowiedział się, że Mary udało nawiązać z nimi kontakt a nawet więcej. "Wchłonąć" ich i przekształcić organizację pod inną nazwę. Tutaj już Nicholasowi to śmiechu nie było, kiedy to ona czuła chyba triumf powodzenia. Spoważniał, kiedy wyjaśniała mu dalsze kwestie swoich działań i bractwa.
- Więc mam rozumieć, że oficjalnie tutejsze Bractwo już nie istnieje?
Dopytał dla pewności, skoro teraz nazywają się inaczej. Co za tym by szło, sojusz straciłby już na wartości i zostanie zakończony. Nowy Nicholas musiałby zawrzeć z Mary, z jej Heroes Society.
Słuchając jej dalej dowiedział się, że parę kontaktów pozyskała. Ale największy zasób finansowy jaki mogła by uzyskać, jest pod kontrolą rządu, co mogłoby być ryzykowne dla obu stron. Dlatego Mary z tym przyszła do niego. Przyznała, że potrzebuje jego pieniędzy, aby projekt mógł ruszyć jak szybko to możliwe.
- Chcesz, aby placówka edukacyjna funkcjonowała legalnie, opłacając pracowników za swoje nauczanie i pomoc młodzieży?
Zadał kolejne pytanie. Dość istotne, by wiedzieć jak jej pomóc. Czy chce działalność prowadzić legalnie, czy nielegalnie. W ukryciu przed światem, aby departament się nie dowiedział. Ta druga opcja dla Nicholasa wydawała się być bezpieczniejsza. Mary na pewno przyszła przygotowana na tę rozmowę, co już Nicholas zauważył.

Mary żadnego wielkiego triumfu nie czuła. Cieszyła się z postępu w rozwoju jej idei, ale nie było to żadne poczucie zwycięstwa nad Nicholasem. No, może po jego wcześniejszej trochę kąśliwej uwadze na temat pracy zdjęcie tego uśmiechu z twarzy Blondie przyniosło jej pewną satysfakcję. Przegoniła jednak szybko to odczucie. Przecież nie o to tutaj chodziło. Tym niemniej jej wypowiedź odnośnie pracy miała na celu nieco chociaż rozluźnić atmosferę, która ze względu na temat siłą rzeczy zgęstniała.
-Myślę, że to trochę zależy jak na to spojrzeć. HS w dużej mierze składa się z jego członków oraz, przynajmniej póki co rezyduje w tej samej siedzibie. Jednak wciąż, zmiany są na tyle duże, że sojusz, który miałeś z Bractwem powinien być zredagowany i ponownie podpisany. Przepraszam, że nie przyszłam do Ciebie z tym wcześniej, ale przekazanie w pełni miało miejsce niecałe dwa tygodnie temu i nadal jeszcze dopinam parę formalności.
Jej uśmiech stał się bardziej przepraszający. Nowe obowiązki zwaliły się na nią dość nagle i mimo najlepszych starań nie była w stanie ich wszystkich ogarnąć na raz więc musiała priorytetyzować. Akurat sojusz z Rebelią, który najpewniej sprowadzi się do paktu o nieagresji nie znajdował się na szczycie tej listy.
-Myślałam, że najlepszym, a przy tym dość bezpiecznym sposobem byłoby nazwanie tego projektu mianem prywatnego instytutu dla utalentowanej młodzieży. Uzasadniałoby to elitystyczne podejście do rekrutacji oraz zapewniłoby praktycznie pełną swobodę w funkcjonowaniu przy równoczesnym dostarczeniu stosownej przykrywki. Analizując to od strony podatkowej koszty są zbliżone lub mniejsze od większości innych działalności, które mogłyby służyć za ewentualną przykrywkę.
Wyjaśniła. Sprawdziła nawet jakie podatki mogą być nałożone na różne biznesy i na jakich zasadach? A i owszem.
-Znalazłam też kilka potencjalnych lokacji, które zapewniłyby spokój, a przy tym możliwe i w miarę przystępne są dojazdy zarówno z Seattle, jak i z Olympii. Najbardziej obiecującym wydaje się teren, na którym stał ośrodek Holiday Park FamCamp. Byłam tam. Dostosowanie domków pochłonie czas i środki, ale na początku powinien wystarczyć sam główny budynek. W nim również znajdują się pokoje wypoczynkowe, łazienki, kuchnia, dwie salki świetlicowe i solidnie zbudowana piwnica. Poprzedni właściciel splajtował w tym roku krótko przed wakacjami więc to wszystko jest w raczej dobrym stanie. Nawet większości mebli nie wyniesiono więc po upewnieniu się, że nie ma tam żadnych śladów robactwa, grzyba czy innego tałatajstwa możnaby je również użyć.

Odpowiedź jaką usłyszał Nicholas na swoje pytanie w sprawie Bractwa, niezbyt go pocieszyła. Westchnął pocierając czoło, gdzie rękę opierał na oparciu swojego fotela. Trudno tutaj mówić o rozwiązaniu Bractwa, skoro zostało przekazane Mary i wznowione pod nową nazwą organizacji. Innym słowy, zredagowanie lub wygaśnięcie sojuszu Rebelii z Bractwem jest konieczne. Spisanie na nowo? Czy jest w ogóle jakiś sens? Żadnego pożytku z tego Bractwa nie było poza akcją z odbicia uwięzionych mutantów z Dzielnicy Ochrony Mutantów. Zaraz po tym Rebelia zyskała sporo nowych osób w swoich szeregach. Nie tylko tych, których uratowali, ale i tych, co z Bractwa odchodzili. Prędzej mogliby podpisać między sobą porozumienie, dzieląc i rozwijając ten jeden edukacyjny projekt. Każda z tych organizacji miała swoje poglądy.
- Nie winię Cię, że nie przyszłaś z tym wcześniej. Jeśli chodzi o sojusz z Bractwem. To na moje przestaje on istnieć wraz z rozwiązaniem jednej organizacji. Biorąc pod uwagę takie zmiany, to zapewne teraz z Tobą powinienem omawiać warunki odnowy, zgadza się?
Uspokoił ją, aby za bardzo się nie przejmowała z przekazywaniem informacji z opóźnieniem. Nicholas pamiętał swoje początki, jaką trudną drogę miał do uzyskania takiego stanowiska. Nie było łatwo. A kiedy został oficjalnie liderem, także miał ręce pełne roboty, aby posprzątać cały bałagan po Delgado.
Grenville następnie zapytał o działalność takiej placówki, czy miałaby być legalna czy prywatna, ukryta. Nieujawniająca swojego istnienia. Mary wykazała się kreatywnością, przedstawiając swój projekt jako Prywatny Instytut dla Utalentowanej Młodzieży. Co by znaczyło, że musiałby działać otwarcie, legalnie i być zarejestrowany. Nicholas znał się już na prowadzeniu prywatnych obiektów. W końcu podlegał mu obecny Bar i Motel. Przeszedł także do sprawy sojuszu, zadając pytanie, że gdyby mieli wznowić, to tym razem musiałby omawiać warunki z Mary.
Nie przerywając dziewczynie, wysłuchał ją do końca, podpierając twarz na dłoni, opierając nadal łokciem o oparcie fotela. Nie nudziła go, ale zaciekawiła. W końcu to interes z dalszą korzyścią udzielania pomocy mutantom, w rozwoju ich przebudzonych mocy.
Kiedy Pond wspomniała o lokalizacji na utworzenie Instytutu, Nicholas wyprostował się na swoim siedzeniu i sięgnął po klawiaturę, aby wystukać na monitorze nazwę ośrodka. Chciał sprawdzić jak to wygląda ze strony satelitarnej, aby samemu ocenić miejscówkę.
- Na pierwszy rzut oka lokalizacja wydaje się być w porządku. Chcesz wykupić to miejsce, czy już te formalności masz za sobą?
Dopytywał, by tym samym wiedzieć, w którym kierunku Mary potrzebuje jego wsparcia finansowego. Czy chodzi o wykupienie tych obiektów, czy bardziej o pomoc w utrzymaniu tego wszystkiego.

-Dokładnie.
Mary kiwnęła głową z poważną miną. Domyślała się, że nie była to szczególnie dobra wiadomość dla Nicholasa, ale z drugiej strony z nią prawdopodobnie będzie miał lepszy kontakt niż z poprzednimi liderami Bractwa. No i raczej już do reszty ucięła jego nadzieję, że kiedykolwiek namówi ją na dołączenie do Rebelii. Z drugiej strony patrząc jak i o czym mówiła nietrudno było się domyślić już wcześniej.
Zaraz po krótkim objaśnieniu sprawy Bractwa i umowy, którą mieli z Rebelią rozmowa przeszła do szkoły dla mutantów. Dziewczyna miała to naprawdę dokładnie przemyślane i było oczywiste, że przyłoży się do tego projektu. Nicholas stwierdził, że lokalizacja zaproponowana przez rudzielca wydaje się w porządku i dopytał na którym etapie zakupu się znajduje.
-Mam podpisaną wstępną umowę. Resztę formalności będę dopełniać w sobotę. Mógłbyś pojechać ze mną. Zobaczyłbyś jak to wygląda na żywo. Zrobiłam dużo zdjęć jak tam byłam ostatnio, ale może jest coś czego nie wyłapałam.
Zaproponowała. Była raczej pewna, że nie przegapiła niczego, ale równie dobrze mogła się mylić. Sięgnęła do teczki po kilka notatek, które podała Nicholasowi. Były na nich wypisane przewidywane wydatki i ich estymowana wartość, z podziałem na kategorie oraz planowany czas. Te, które mogły zaczekać do późniejszej daty były wypisane zwykle na końcu listy.
-Przygotowałam plan remontu i wstępny budżet. Tak jak powiedziałam, samym zakupem i remontem mogę się zająć ja. Jednak na tej stronie- puknęła palcem w jedną z kartek -znajdują się koszty prowadzenia takiej placówki, włącznie z wyżywieniem, opieką, nauczycielami, przyborami szkolnymi, środkami medycznym, lekarzem oraz mediami. Sądzę, że gdzieś w dalszej przyszłości zainwestuję w panele słoneczne więc koszty prądu spadną, ale najpewniej nie całkowicie.
Tłumaczyła. Dała Nicholasowi chwilę żeby przejrzeć to co przygotowała, gotowa w razie czego odpowiedzieć na wszelkie pytania.
-Nie jestem pewna jak rozwiązać kwestię czesnego. Spodziewam się, że projekt prędzej czy później obejmie osoby, które nie byłyby w stanie go płacić, a wymaganie zapłaty tylko od części wydaje się niesprawiedliwe. Natomiast działając na “co łasce” poszczególnych rodzin może nie dostarczać wystarczających funduszy powodując, że projekt będzie stale potrzebował dodatkowego finansowania.

Nicholas chciał Mary w szeregach Rebelii z powodu jej umiejętności, zaangażowania, aktywności i wielu innych cech jakie posiadała. Nigdy nie myślał, że przyjdzie mu z nią współpracować na zasadzie dwóch organizacji. Rebelii i Heroes Society. O ile wiedział, że działała aktywnie pod pseudonimem Mandala Girl, o czym hucznie było na tajnych portalach mutanckich i publicznych mediach, to nie sądził, że pójdzie ona tak daleko.
Mimo tego, że częściowo "przegrał" próby werbowania ją do Rebelii, zyskał interesującą współpracę. Sojusz z Bractwem wygasł. Ale mógł zostać odnowiony na innych zasadach i między nim a Mary.
I tak z tematu sojuszu, do którego zapewne jeszcze wrócą, przeszli do spraw oczywistych, związanych ze szkołą dla mutantów. Nicholas wysłuchał dziewczyny, dowiadując się, że wstępne umowy ma podpisane i zaoferowała również wspólny wyjazd obejrzenia obiektów.
- W najbliższą sobotę mam wolne, to możemy pojechać razem.
Zgodził się, jeżeli Mary nie miałaby nic przeciwko jechać z nim samochodem. Byłoby dla nich wygodniej i szybciej, pomimo sprawdzania przez nią dobrych dojazdów autobusowych. Bo raczej nie będą lecieć na jej mandali, by zwracać na siebie uwagę.
Panna Pond wyszukała jakieś dokument i podała Nicholasowi, który je odebrał od niej i przyjrzał uważnie, jak wygląda statystyka finansowa. Uśmiechnął się kącikiem ust, kiedy spojrzał na możliwe i przypuszczalne wydanie pieniędzy. Sprytne podejście, że na remont i zakup obiektu, który mniej kosztuje, jest wstanie sama ze swoimi ludźmi czy mutantami opłacić, a resztę, zapewne on miałby pokryć. Utrzymanie takiej placówki jest kosztowne. To nie byłyby wydane pieniądze jednorazowo jak zakup terenu i wyremontowanie.
- Czyli ja miałbym pokryć koszty utrzymania i całej reszty?
Zapytał spojrzawszy na nią, aby mieć pewność, że dobrze ją rozumie. Kwestia płacenia czesnego była dość skomplikowana w tych czasach i w przypadku mutantów, którzy w większości sytuacji byli bezrobotni, sierotami i ukrywali się. Gdy otrzymał odpowiedź, przeszedł do przedstawienia swojej opinii na ten temat. Odłożył papiery przez moment patrząc na nie. Mając rozłożone obok siebie, na swoich dotyczących raportów finansowych baru. Mówiąc, spojrzał na Mary.
- Kwestii czesnego teraz nie rozwiążesz. Wiele młodych mutantów to sieroty lub osoby porzucone przez swoje rodziny. Po ostatnich akcjach ponad pół roku temu, uwolniliśmy sporo takich dzieci i młodzieży. Ich utrzymywały instytucje laboratoryjne. Po uwolnieniu, żyją i żyli z utrzymania Rebelii czy Bractwa, lub na własną rękę. Nie wiem jak to w Bractwie wyglądało, ale za przykład posłużę się swoją organizacją. Oni nie zapłacą ci czesnego. Jeżeli mają się uczyć, bo chcą.
Zwrócił uwagę na ten szczególny problem, że takie dzieci, nawet jeżeli pracują by mieć na życie, nie będą wstanie płacić za siebie by czegoś się nauczyć. Ktoś musiałby im w tym pomóc. Nicholas był przekonany, że Mary wie o tym. Tylko nie wzięła tego problemu na pierwszą dziesiątkę, tylko myślała o tym, że ten problem pojawi się później. Tak wywnioskował z jej słów.
- Mogę pomóc ci utrzymać ten obiekt, opłacać leczenie, dawać wypłaty pracownikom, zapewnić środki edukacyjne, ale mam warunek. Osoby należące do Rebelii nie będą płacić żadnego czesnego. Wielu z nich pracuje u mnie w Lagunie i Motelu. Jeżeli dostaną wypłatę i będą płacić na tę szkołę, może niewiele zostać im na życie. Gdy projekt się rozwinie i zyska duże zainteresowanie, pomyślimy o opłatach z zewnątrz. Nie głupim pomysłem jest zbieranie pieniędzy w inny sposób. Pokazy, wystawy itp. Każdy z nas jest utalentowany na swój sposób. A „magia” przyciąga każdego na swój sposób.
Przy słowie magia, pokazał w powietrzu cudzysłów, nawiązując tutaj bardziej to różnych talentów każdego z nich. Ludzie mogą wykazać się kreatywnością, rękodziełami, rysunkami i sprzedawać. Mutanci mogą być iluzjonistami, magikami i też coś zarobić. Cudem unikając spotkania z szwadronem. Ryzykowne, ale też sposób na pokazanie ich od dobrej strony. Dlaczego to zaproponował? Gdyż wiedział, że w szeregach Heroes Society, jak i u niego w Rebelii, są ludzie z Bractwa, którzy postanowili z własnej woli zmienić profesję. A nie każdy przywykł do zabijania.
Nicholas pamiętając również to, jak u niego w Rebelii pomysł z edukacją zyskał pozytywne opinie, zgodził się pomóc Mary w tym projekcie, dla dobra dzieci i młodzieży. Jak dziewczyna sama zauważyła, u niego takich osób jest sporo. A biorąc pod uwagę to, że on sam poniesie duże koszty utrzymania tego projektu, przynajmniej z początku, miał swoje warunki. W końcu dorośli Rebelianci także mogliby pracować w tej nowej szkole i wspomóc Heroes Society. Szczególnie ci, którzy jeszcze nie mieli swojej pracy, a nie odnajdywali się w tym, co oferowała Laguna, Motel czy warsztat samochodowy.

-O, super. To po tym spotkaniu napiszę do właściciela i potwierdzę mu datę.
Mary uśmiechnęła się szeroko zadowolona, że ten projekt zdecydowanie zainteresował Nicholasa. Co prawda spodziewała się tego, ale mając już to potwierdzenie czuła się jeszcze lepiej. Jedna sprawa pójdzie do przodu w ten weekend.
Nicholas dopytał czy Mary oczekuje od niego opłacania działania projektu. Stwierdził też, że byłby gotów to zrobić, ale warunkiem było wtedy, że członkowie Rebelii i ich dzieci nie będą płacić żadnego czesnego. Mary nie miała nic przeciwko. Dobrze wiedziała, że tak jak Nicholas wspomniał, większość młodzieży, która skorzysta na tym projekcie nie miałaby jak zapłacić. Była to tylko jedna z wielu rzeczy, które musiała przemyśleć przy okazji tego projektu i nie da się ukryć, że miała nadzieję doprowadzić do przynajmniej częściowego usamodzielnienia szkoły. Oczywiście przyjmowała też opcję, w której działanie projektu jest całkowicie finansowany z zewnątrz, ale jeśli możliwe było zredukowanie tych kosztów to przynajmniej to rozważyła.
-Tylko przez pierwszy kwartał działalności, a możliwe, że krócej. Do tego czasu Heroes Society będzie miało dość własnych pieniędzy, by utrzymywać ten projekt. Zwłaszcza jeśli byłoby to na współę z Rebelią.
Gdyby pozwoliła Nicholasowi płacić za całość funkcjonowania projektu to ryzykowała, że prędzej czy później uzna go za przede wszystkim swój. I znacząco by się nie mylił. Tak czy inaczej, Mary nie chciała doprowadzić do takiej sytuacji.
-Co do czesnego, to jest tylko jedna z wielu spraw, które rozważałam. I tak, raczej dotyczyłoby ewentualnych osób spoza Rebelii i Heroes Society jeśli już. Natomiast raczej nieprędko pojawią się tacy uczniowie.- zastanowiła się chwilę nad podpowiedzią Nicholasa z magią -To jest ciekawa propozycja. Do rozważenia. Taki swego rodzaju wolontariat i może też nagroda… Wspomnę o tym Davidowi, zobaczymy co on na to.

Nicholas wystarczająco utrzymuje już w Rebelii sieroty i uciekinierów, dzięki bardzo dobrym zyskom z Motelu, Laguny oraz lewych interesów z inną mafią. Gdyby nie te interesy, zapewne nie mógłby również pomóc Mary. Zaczynał od zera, wędrując z córką przez całe Stany samotnie, a dzisiaj zarządza barem, motelem i jest liderem organizacji mutanckiej.
Mary nie ukrywała swojej wewnętrznej radości, że lider Rebelii miał wolną najbliższą sobotę, dzięki czemu szybciej dokonają oględzin. Nie miał też nic przeciwko, jeżeli dziewczyna po tym spotkaniu, zdecyduje się od razu ustalić termin spotkania z właścicielem.
Jej propozycja brzmiała rozsądnie, jeżeli chodziło o późniejszy podział finansowy, jeżeli jej organizacja pozbiera się finansowo i będą wstanie opłacać jakąś część wydatków utrzymania obiektów. Grenville pozwolił jej skończyć, choć dla upewnienia wolał się dopytać.
- Czyli jak po pierwszym kwartale się pozbieracie finansowo. Dzielimy wydatki w miarę po połowie?
Zapytał, choć pewny był tego, że i tak współpracę będą musieli spisać na papierze jako porozumienie w sprawie prowadzenia wspólnie projektu Edukacji mutanckich dzieci i młodzieży.
Pond pozytywnie przyjęła jego propozycję na dodatkowy zarobek dla zebrania funduszy na rozwój omawianego projektu. Niektórzy młodzi tak lub podobnie dorabiali sobie, aby chociaż mieć na jedzenie. I nie zagrażali nikomu. Nie skrzywdzili nikogo.
Nicholas nie miał pojęcia o jakim Davidzie mówi dziewczyna, ale to był chyba mniejszy szczegół z kim jeszcze omawia projekt. Zapewne to był ktoś z jej organizacji. Nicholas pozwolił sobie wrócić do jej sprawy z pracą, skoro chce mu złożyć wypowiedzenie.
- W związku z tym całym projektem i brakiem wystarczających funduszy na jego realizację, nadal chcesz odejść z pracy? Jeżeli potrzebujesz podwyżki, powiedz.
Jeżeli pieniądze były problemem, a brak czasu wymówką, to znajdą może rozwiązanie przy tej rozmowie? Być może Nicholas chciał zatrzymać Mary jeszcze w barze. Nie płacił jej źle a i ona bardzo dobrze sobie radziła.

-Po połowie ma najwięcej sensu.- kiwnęła głową -W razie czego to też nie jest tak, że nie będziemy mieli w ogóle kontaktu.
To oczywiście było tylko w razie czego. Podejrzewała, że gdyby coś poważnego się stało w HS przez co nie mogliby w pełni zapłacić swojej połowy to Nicholas nie upierałby się, że miało być po połowie to będzie po połowie. Chociaż może trochę zbyt optymistycznie mierzyła go swoją miarą, bo ona byłaby gotowa podejść do tego na zasadzie "teraz my zapłacimy więcej, a Wy jak się podniesiecie to oddacie". Jednak skoro pozwolił jej pracować w barze, który miał wówczas w założeniu, że pracować tam mają tylko członkowie Rebelii to znaczy, że miewa ugodowe podejście do niektórych sytuacji.
Jednak nie zamierzał w jednej sprawie odpuszczać. Żeby utrzymać Mary przy sobie. Ruda westchnęła.
-To jest bardziej kwestia czasu jaki muszę teraz poświęcić na Heroes Society raczej niż wypłaty.- wyjaśniła -A już na pewno nie jest tu mowa o kwocie porównywalnej z wypłatą pojedynczej osoby.
Tutaj spojrzała na Nicka przepraszająco. Schlebiało jej, że najwidoczniej zrobiła na nim bardzo pozytywne wrażenie, ale zaczynało ją trochę denerwować, że wciąż zdawał się nie brać jej inicjatywy na poważnie. Wypłata jednej osoby ma nieduże znaczenie względem budżetu, który przy takich organizacjach gra rolę.

Aby w Lagunie pracowali tylko członkowie Rebelii, było zamysłem założyciela. Nicholas był zdania, że nie można ograniczać pracy tylko dla konkretnych osób z organizacji. Rozumiał bezpieczeństwo. Dlatego nawet wbrew zasadom byłego przełożonego organizacji, zatrudnił minimum trzy osoby z poza Rebelii, w tym Mary. Później i tak musiał tłumaczyć się ze swoich decyzji i dostał nakaz ich zwolnienia. Jedynie Mary udało mu się zatrzymać w barze, nie poddając się z przekonaniem jej do dołączenia. Ciągle odmawiała, ale jej nie zwolnił. Gdy lider w Rebelii się zmienił i to on awansował, zredukował zasady a główną siedzibę przeniósł poza miasto. Przez jedną kontrolę Departamentu, nie chciał późniejszych nieprzyjemności.
Jeżeli projekt edukacji mutantów zostanie z powodzeniem odebrany przez społeczność obdarzonych i szybko zacznie się rozwijać, organizacja Mary nie powinna obawiać się o trudności finansowe. Jeżeli przedstawi program w taki sposób, że do utrzymania potrzebuje paru dolarów, ktoś od siebie z dobrego serca dorzuciłby się do projektu. Na razie powinni skupić się na podstawach. Nicholas chciał na żywo obejrzeć lokalizację, skoro przyjdzie mu z początku finansować projekt i był tak zwanym "współtwórcą" licząc, że choć za takiego go będzie uważała Mary.
- Rozumiem.
Odparł na jej wyjaśnienie, bowiem dzielenie po połowie wydatków będzie z jednej strony sprawiedliwe a z drugiej, Nicholas nie będzie miał obciążonego budżetu.
Pytając ponownie o jej tutejszą pracę, chcąc próbować odwieźć ją od decyzji wypowiedzenia, nie przekonał jej podwyżką wypłaty.
Westchnął i sięgnął po wypowiedzenie, aby przeczytać dokumenty, zanim je podpisze.
- Nawet awans Cię nie przekona?
Dopytał. Jeżeli Mary będzie nieugięta w swoim postanowieniu, wtedy Nicholas nie będzie nalegał. Sprawdził tylko, czy dokumenty miała wypełnione dobrze, uzupełnił miejsca, które powinien podać pracodawca. Podpisał oba papiery i dał pieczątkę firmy. Jeden egzemplarz wypowiedzenia oddał Mary, drugi musiał u siebie zostawić.

Mary kiwnęła głową. Dobrze, że zgadzali się w kwestii płacenia za szkołę. Zapowiadała się raczej owocna współpraca. Zarówno Rebelia, jak i Heroes Society mieli pod swoimi skrzydłami dzieci, które będą mogły z tej edukacji skorzystać więc sale szkolne na pewno nie będą puste. Początek może być trochę bardziej wymagający, bo nauczyciele będą musieli sprawdzić na jakim poziomie są uczniowie i dopasować pod to proces nauczania, ale ruda była przekonana, że te osoby, które jak na razie zatrudniła poradzą sobie z tym zadaniem. Dobierała ich przede wszystkim pod względem umiejętności pedagogicznych oraz łatwości kontaktu z dziećmi, a dopiero potem brała pod uwagę ich wiedzę akademicką. Na poziomie szkoły podstawowej nauka nie jest szczególnie skomplikowana. Dużo ważniejsze było żeby potrafili dobrze porozumieć się z uczniami.
Mając ten temat omówiony, Nicholas zabrał się za przekonywanie Mary żeby kontynuowała pracę w Lagunie. Nawet zaproponował awans, na co ta tylko pokręciła głową.
-Cieszę się, że tak mnie cenisz, ale niestety, nie sądzę bym była w stanie pogodzić obowiązki w pracy z obowiązkami względem Heroes Society.
Odpowiedziała spokojnie. Papiery z wypowiedzeniem, które przyniosła były generycznym dokumentem wypowiedzenia umowy o pracę. Wypełnienie go w poprawny sposób nie było szczególnie trudne. Mary uzupełniła je poprawnie dopiero przy drugiej próbie, ale upewniła się żeby przynieść tą poprawnie wypełnioną wersję.
-W sumie jeśli mogę, dlaczego tak Ci zależy na zatrzymaniu mnie tutaj? Pracując w Heroes Society mogę okazać się wrzodem na tyłku.

Współpraca między ich organizacjami, skupiałaby się bardziej na projekcie edukacyjnym dla ich najmłodszych mutantów. Poza tym, zapewne nie zawrą sojuszu, gdyż każde z nich ma swoje poglądy do działania. Do tego tematu jeszcze powrócą, a na razie priorytetem było wypowiedzenie umowy o pracę przez Mary Pond, oraz omówienie projektu stworzenia szkoły dla mutantów.
Niestety, nawet awans nie pomógłby mu zatrzymać dziewczyny w Lagunie. Jej decyzja była niezmienna. Więc gdy to usłyszał, pokiwał głową i zajął się sprawdzaniem dokumentów, przeczytaniu, uzupełnieniu miejsc przeznaczonych dla pracodawcy i podpisaniu ich. Jeden dokument z wypowiedzenia wrócił do Mary, drugi został u niego. Wypełnił też inne, jeżeli miała przy sobie a były jej potrzebne do zakończenia tutejszej pracy.
Gdy kończył, zadała mu dość niespodziewane pytanie. Zawahał się na moment, ale spojrzał na nią.
- Jesteś bardzo utalentowana. Chciałem Ci dać możliwość rozwijania się u mnie w organizacji, ale ciągle odmawiasz. Aż poszłaś na swoje. Nie ukrywam, że nasze poglądy są różne i to sama przyznałaś, co było dowodem Twoich oddaleń moich propozycji. Jesteś cenną wojowniczą dla takich organizacji.
Odpowiedział z uśmiechem. Skończył podpisywać dokumenty i co miało do niej wrócić, oddał. Resztę zostawił u siebie do udokumentowania.
- Coś jeszcze?
Zapytał. Czy może sprawa z wypowiedzeniem mieli już zakończoną. Czy może potrzebowała czegoś jeszcze.

Mary była skupiona na poprowadzeniu dalej sprawy, w którą wierzyła. Miała nadzieję jak najszybciej popchnąć do przodu pewne kwestie związane z Heroes Society. Na tym etapie przemeblowanie głównej siedziby jeszcze trwało. Musiała zapewnić sprzęt do centrum operacyjnego i przenieść swoje rzeczy do głównego biura. Z mieszkania w Capitol Hill jeszcze nie zrezygnowała. Postanowiła zaczekać z tym na zakończenie umowy, którą miała zawartą. Uznała, że tak będzie łatwiej niż dokładać sobie teraz jeszcze kolejne dokumenty, którymi musiałaby się zająć.
Uśmiechnęła się słysząc komplement od Nicholasa. Faktycznie miała okazję zaprezentować mu swoją skuteczność, ale jak on sam zauważył, różnią się mocno pod względem poglądów i to nie pozwalało Mary na dołączenie do jego organizacji. Zamiast tego utworzyła własną.
-Dziękuję. Ty jesteś dobrym liderem. Mam nadzieję, że uda się uniknąć poważniejszego konfliktu między naszymi organizacjami.
Schowała dokumenty, które Nicholas jej oddał do teczki, którą potem spakowała do plecaka.
-Możesz zachować podliczenie finansowe dla szkoły. Mam kopię.

Sprawy papierkowe dotyczące wypowiedzenia umowy mieli załatwione. Nicholas wypełnił i podpisał co trzeba oddając dokumenty Mary. Przy czym wyjaśnił jej, jak z opinii drugiej osoby jest doceniana jako wojowniczka. Chroni ludzi, ale nie chce otwartego konfliktu i wojny z rządem, do czego dąży Rebelia. Pozbyć się wrogów poprzez atak, przemoc a nie rozmowy. Te najczęściej zawodzą, jeżeli chodzi o Departament, czy dawne i nieistniejące już Genetically Clean.
Mary podziękowała za komplement i przypomniała o istotnej jeszcze rzeczy. Konflikt między ich organizacjami. Skoro podliczenia finansowe mógł sobie zostawić, pozbierał kartki razem, kładąc na biurku przed sobą.
- Jeżeli już wspomniałaś o konflikcie między naszymi organizacjami, bez sojuszu lub porozumienia nie masz gwarancji, czy nie będziemy sobie wchodzić w drogę. Sojusz Rebelii z Bractwem wygasł. Pytanie do Ciebie, czy chcesz coś robić w tym kierunku, czy odpuszczamy sobie i pozostajemy przy stworzeniu porozumienia i współpracy tylko względem projektu stworzenia i prowadzenia szkoły dla młodych mutantów?
Chciał poznać jej zdanie w tej sprawie. On sam nie widziałby tutaj sojuszu między ich organizacjami, co najwyżej porozumienie w sprawie tego projektu szkoły, przy jakim będą współpracować. To powinno im wystarczyć.

Mary musiała się zastanowić nad sprawą potencjalnego sojuszu. Niestety, ze względu na konflikt na poziomie ideologicznym najprawdopodobniej będą sobie od czasu do czasu wchodzić w drogę, nawet jeśli jakieś porozumienie zostałoby zawarte. Przynajmniej tego obawiała się Mary. Chcąc nie chcąc mieli zupełnie inne poglądy i konflikt między ich organizacjami raczej nie będzie możliwy do uniknięcia. Można co najwyżej próbować go deeskalować lub szukać kompromisów.
-To jest coś co musiałabym u siebie omówić. Chciałabym aby jakieś porozumienie było możliwe, ale obawiam się, że różnica na poziomie ideologicznym może być zbyt duża. Z drugiej strony nie sądzę żeby znacząco przeszkadzało Wam to, że będziemy chronić ludność cywilną... Jeszcze się z Tobą skontaktuję w tej sprawie.
Wiedziała, że powinna unikać takiego odwlekania decyzji. Jako lider powinna wykazywać się pewnością siebie i szybką analizą sytuacji jednak wciąż wolała tą sprawę omówić z Zackiem i innymi członkami HS.

Poglądy mieli różne. Rebelia bardziej skupiała się na ochronie i bezpieczeństwie mutantów, walcząc otwarcie o prawa. Nie bacząc na cywili, choćby tych, którzy byli przeciwni ich istnieniu. Co innego Heroes Society, który poglądy ma zbliżone do Bractwa Mutantów w połączeniu z From People to People, czy jakoś tak. Mary zależało na cywilach. Widocznie niezależnie od tego, jak postrzegali ich samych. Słysząc jej odpowiedź, Nicholas miał już obraz tego, że do sojuszu i tak nie dojdzie. Czyli tak jak rozmawiał ze swoimi Rebeliantami w tej sprawie. Nie widzieli korzyści z sojuszu z Bractwem, poza wspólną akcją ataku na Dzielnicę Ochrony Mutantów, więc podobnie będzie z Heroes Society.
- Poglądy mamy różne, więc na sojusz się nie zapowiada. A jeżeli chodzi o cywili. Możecie sobie ich chronić. To już jest Wasza decyzja.
Stwierdził z przekonaniem. Sojuszu tutaj nie widział. I lepiej aby każdy skupiał się na sobie w swoich działaniach. A to, czy wejdą w sobie w drogę, zależy od sytuacji i zdarzenia.
- Przedyskutuj ze swoimi i daj znać co zdecydowałaś. Na moje wychodzi na to, że jedynie pozostanie między nami współpraca pod względem tej placówki edukacyjnej, którą potrzebują obie nasze strony. Na więcej bym nie liczył.
Dodał, co w sumie było można przewidzieć, że różnica poglądów będzie ich dzielić. Rebelia pragnie siły by zwalczyć wroga. Heroes pokoju i tolerancji. Niewykluczone jednak, że przy kolejnych dużych akcjach, znów mogliby połączyć siły wspólnie z innymi organizacjami i dokonać masowego ataku. Wtedy są znacznie większe szanse powodzenia. Działanie samotnie, może przynieść odwrotny skutek. Dlatego Nicholas z dużymi akcjami na razie się wstrzymuje. Atak na Departament to byłoby dla Rebelii samobójstwo. Musi mieć na prawdę silną "armię" lub sojuszników i dobrze opracować plan działania.