Alex Parker

Życie Alexa możnaby podzielić na dwa okresy. Ten sprzed „tego” dnia i to co się działo po nim.
KIEDYŚ

Alexander był dzieckiem uzdolnionym. Od najmłodszych lat zaskakiwał wpierw swoich rodziców, potem nauczycieli, którzy rozpływali się nad jego ponadprzeciętną inteligencją. Jego zainteresowanie naukami ścisłymi, stało się aż nadto widoczne i trudno było je zignorować. Nie był jednak zahukanym kujonem, który świata nie widział poza nauką! Fakt – łatwiej było go spotkać z nosem w książce, niż kopiącego piłkę, ale nie były to rozrywki zupełnie mu obce. Nie stronił od kontaktów z rówieśnikami, można powiedzieć, że był wręcz lubiany, bo kto nie lubi prymusa, który daje odpisać?
Mijały lata i nadszedł dla Parkera czas, wybrać kierunek, w którym będzie podążać jego edukacja. Od zawsze wiadomym było, że będą to nauki ścisłe, jednak tylko sam zainteresowany wiedział, co chce, tak naprawdę robić w życiu. Rozczarowując zapewne zarówno rodzinę, jak i nauczycieli, którzy wieszczyli mu świetlaną karierę medyczną bądź naukową, Alexander zdecydował dostać się na MIT i tam zgłębiać tajniki rozwoju najnowszych technologii. I każdy, kto go znał, wiedział, że mu się to uda.
TEN DZIEŃ

Wycieczka szkolna do Muzeum Historii Naturalnej była naprawdę udana. Nawet jeżeli nie była to sfera zainteresowań Parkera, to i tak słuchał przewodniczki z wypiekami na twarzy, a teraz, gdy już wracali autokarem do domu, nie mógł oderwać oczu od książki, którą zakupił w tamtejszym sklepiku. Jego koledzy z klasy, aż tak nie podzielali tego entuzjazmu i zajęci byli czymś zgoła innym. Dziewczęta parę rzędów dalej, stadnie omawiały jakie kreacje ubiorą na planowany bal szkolny. Klasowa ”elita” siedziała na zasłużonym ostatnim rzędzie, rycząc głośno ze śmiechu z dowcipu opowiedzianego przez lidera. Część osób wędrowała po autokarze, kilka osób próbowało drzemać w tych niesprzyjających warunkach. Nawet wychowawczyni nie miała już sił upominać po raz setny, by nie opuszczać swoich miejsc i rozmawiała z córką przez telefon.
- Co tam, Mózgowcu? – zagadnął Jack, który na co dzień był jego sąsiadem, a obecnie wisiał na oparciu fotela. – Zostaw tą książkę, zaraz zaczniesz ryć po niej nosem! – parsknął, mierzwiąc mu włosy. Doskonale wiedział, że Parker tego nie cierpi.
- Ej, weź ! – tak jak przewidział, Alex próbował się uwolnić od tych tortur. Jacka dziś rozpierała energia, którą od rana koncentrował na koledze.
Wtedy odezwała się niebieskooka blondynka, siedząca po prawej stronie.
- Daj mu w końcu spokój, Smith. – oznajmiła władczo, a Parker odczuł tą dziwną sensację w okolicach żołądka, którą czuł za każdym razem, gdy Patty Jones na niego patrzyła. – Lepiej bądź miły. Jutro znów go będziesz błagać, by ci dał odpisać algebrę i możesz się przeliczyć.
Jacka na moment zatkało, a po chwili zaniósł się śmiechem, kiwając na oparciu w przód i w tył.
- Już dobrze, dobrze! Parker wie, że żartuje. Nie bądź taka narowista, Jones! – wyszczerzył się do dziewczyny, a potem znów zwrócił do Alexa – No sorka…ale dasz jutro odpisać? – Smith mrugnął do niego łobuzersko.
- Zastanowię się – uśmiechnął się w odpowiedzi pod nosem.
Patty obdarzyła Alexa uśmiechem i wróciła do czytania Cosmo. Stado motyli właśnie fruwało swobodnie po jego żołądku. Może…może gdyby ją zapytał…zgodziłaby się pójść z nim na bal ? Jack zdawał się odgadnąć jego myśli
- Jak jej pierwszy nie zaprosisz, to ktoś ci ją sprzątnie sprzed nosa – szepnął konspiracyjnie. – Ona totalnie na Ciebie leci ! – błysnął znów ząbkami.
Parker nie odpowiedział. W jego głowie formowały się słowa i myśli, których nie chciał wypowiadać na głos, a już na pewno nie przy Jacku…
ŁUP !!!
Patty wrzasnęła, Jack wyleciał głową do przodu, kilka osób poleciało bezwładnie przez autokar. Maszyna uderzyła w balustradę, przełamując ją niczym zapałkę. Alex stracił oddech, gdy pas, którym był przypięty werżnął mu się w ciało. ŁUP! Autokar przekoziołkował po raz pierwszy, Parkerem szarpnęło tak mocno, że z całej siły uderzył skronią w szybę. Żołądek podszedł mu do gardła, widział jak zbocze górskie zbliża się z zastraszającą szybkością…
Otworzył oczy tak gwałtownie, jakby ktoś ryknął mu w ucho. Czuł jak krew spływa mu po twarzy, zalewa mu oczy. Bark pulsował obezwładniającym bólem, kość prawej ręki złamała się i sterczała pod dziwnym kątem.
- Pomocy… - wymamrotał półprzytomnie, przekrzywiając głowę w bok. –Jack…Patty…
Minęło parę sekund, nim zrozumiał, że głowa Patty Jones nie powinna wisieć na kilku ścięgnach.
O tej dramatycznej katastrofie, media mówiły tygodniami. Autokar pełen uczniów przebił barierkę i wielokrotnie dachował, nim zatrzymał się na skałach. Przeżyło ledwie pięć osób, z czterdziestu dwóch. Służby zostały powiadomione o wypadku bardzo szybko, ale miejsce, w którym autokar się zatrzymał, utrudniało akcję ratunkową. Minęło kilka godzin, nim strażacy dostali się do ocalałych.

PÓŹNIEJ

Lekarze rozkładali ręce. Choć ciało Alexandra Parkera nie ucierpiało aż tak bardzo, umysł był w opłakanym stanie. Tomografia wykryła pewne zmiany w mózgu, ale żaden neurolog nie potrafił ich zdiagnozować. Choć uskarżanie się na bóle głowy i szumy w uszach, wydawało się dość normalne, tak nie potrafili zrozumieć, co pacjent miał na myśli mówiąc, że „wszystko widzi”. Były dni, kiedy najcichszy dźwięk wywoływał u niego agresję, kiedy dotyk zdawał się mu sprawiać fizyczny ból, kiedy nie był w stanie tknąć jedzenia, kiedy migreny były tak silne, że tracił przytomność. Jedni twierdzili, że doszło do uszkodzenia mózgu, inni wyrokowali zespół stresu pourazowego i proponowali leczenie psychiatryczne, najbardziej sceptyczni sugerowali że symuluje, w celu zwrócenia na siebie uwagi. Taki wiek.
Alex w końcu mógł opuścić szpital. Nie wrócił już do szkoły, ukończył ją zdalnie. Jego stan zdrowia nie pozwalał na kontakt z rówieśnikami. On sam nie chciał opuszczać domu. Nie potrafił wyjaśnić, co się z nim działo. Nie chciał znów patrzeć na zbolałą minę matki, gdy próbował jej wytłumaczyć, co się z nim dzieje. On sam tego do końca nie rozumiał...
I w końcu przyszło zrozumienie. Nie miał uszkodzonego mózgu. Nie miał stresu pourazowego, nie wmawiał sobie tego wszystkiego co się wokół niego działo. Był mutantem.
Kiedy minął pierwszy szok i już pogodził się z tym, że nie jest człowiekiem, zaczął się uczyć siebie na nowo. Poszedł na studia, w trakcie których badał swoje możliwości, nie tylko na polu naukowym. Odkrył, że z biegiem lat potrafi ujarzmić wyostrzone zmysły i w odpowiednich sytuacjach wykorzystywać je. W szczególności wyczulony słuch i bystrzejsze oko, okazywały się bardzo przydatne.
Alex skończył studia i wyjechał aż do Olympii. Pracował w korporacji jako programista i specjalista do spraw IT. Czasowe niedyspozycje tłumaczył jako skutki dawnego wypadku.
W roku 2014 w Seattle mutanci się ujawnili. Alex był w szoku, cały świat nagle się zmienił. Nie ujawnił się. Wciąż się bał. Decyzja na dłuższą metę okazała się słuszna.

BRACTWO

Pewnego dnia poznał Imari, która wciągnęła go do Bractwa Mutantów. Poczuł się w końcu bezpieczny - wśród ludzi jak on. Przeprowadzili z powodzeniem kilka akcji, przeżył jedno rozczarowanie miłosne, nawiązał wiele znajomości i jedną przyjaźń, która ewoluowała w miłość. Liam Ellsworth - nigdy nie myślał, że poczuje coś do kogoś tej samej płci, ale pewnego dnia spadło to z niego, jak grom z jasnego nieba. Był gotów zrobić dla niego wszystko. Wszystko. Kiedy więc Liam zaginął, ruszył na jego poszukiwanie, z którego już nie wrócił. Został rozpoznany i  schwytany przez DOGS.
Początkowo jego wspomnienia zostały zmodyfikowane, tak, że myślał, że zabił swojego ukochanego. Z pomocą Gabriela zaczął odzyskiwać wspomnienia, co jednak nie zostało niezauważone. Zdecydowano o całkowitym wyczyszczeniu mu pamięci. Nie pamięta, że był w Bractwie, nie pamięta ludzi których kochał i chciał chronić. Jest oddanym człowiekiem DOGS i przynależy do działu infiltracji. Podczas tornada czynnie działał w celu złapania osób odpowiedzialnych, ale nie udało się ustalić, kto za tym stoi.

KIEDYŚ

Alex jest osobą raczej wycofaną, głównie ze strachu, że ktoś dowie się o jego przypadłości. Rzadko pojawia się publicznie, nawet jego współpracownicy, mało mogą o nim powiedzieć. Kilka osób próbowało z nim nawiązać głębszą znajomość, lecz ten szybko odmawiał kolejnych spotkań. W firmie uchodzi więc za stereotypowego nerda-nolife’a, który świata nie widzi poza pracą.
Bezpiecznie czuje się jedynie w Internecie. Ma więc sporo znajomych z gildii z World of Warcraft i innych gier sieciowych. Spędza lwią część wolnych wieczorów przy komputerze. W wybitnie zimne i nieprzyjemne wieczory lubi się umościć w fotelu z dobrą książką i kubkiem kakao. Czyta głównie powieści fantasy.
Zapewne gdyby ktoś dobrze go poznał, odkryłby, że pod tą warstwą lodu i za murem niedostępności, kryje się błyskotliwy i piekielnie inteligentny człowiek, a przy tym wierny i prawdziwy przyjaciel.

TERAZ

Alex po pozbawieniu go wspomnień, stał się innym człowiekiem. Jest opanowany, chłodno kalkuluje, wykorzystuje swoje podkręcone zmysły by uzyskiwać przewagę nad innymi. Wciąż ma problemy z nawiązywaniem kontaktów, póki co ma bardzo wąskie grono znajomych. Najlepsze kontakty ma z Gabrielem

Moce Alexa ujawniły się, gdy ten miał około 17lat. Mutację aktywowała trauma spowodowana wypadkiem, w którym zginęła większość jego szkolnych kolegów i koleżanek. Wszystkie zmysły Parkera – wzrok, słuch, dotyk, węch i smak, zostały wyostrzone i początkowo nie był w stanie nad nimi panować. Doprowadziło to do wycieńczenia organizmu, wydłużonej rekonwalescencji i podejrzeń o uszkodzenie mózgu. Dopiero po jakimś czasie Alex zrozumiał, co się tak naprawdę wydarzyło i od tamtego czasu zaczął próby opanowania mocy, które posiadł. Nadużywanie mocy, skutkuje brakiem kontroli nad losowymi zmysłami

SŁUCH


Na pierwszy ogień poszedł słuch, jako, że on sprawiał mu największe problemy i powodował ciągłe migreny. Odkrył, że przy odpowiednim skupieniu potrafi podsłuchać rozmowy osób siedzących naokoło. Początkowo był to chaotyczny zlepek, ale potem nauczył się już skupiać na jednym, dwóch rozmówcach. Potem zaczął rozróżniać pojedyncze dźwięki, tony i nawet ciche szumy. Jest np. w stanie zauważyć różnicę w głośności pracy procesora, co pomaga mu w pracy, którą wykonuje. Jest w stanie powtórzyć każdą zasłyszaną melodię ( choć to akurat do niczego mu nie jest potrzebne), zapamiętać większość przemówienia. Kiedy skupia się maksymalnie i jest kogoś blisko, potrafi słyszeć pracę jego organizmu - bicie serca i oddech,
1 poziom 0-25% : lekko zwiększona percepcja słuchowa. Alex jest w stanie usłyszeć nieco szybciej zbliżające się kroki i cichsze dźwięki. Jest w stanie odróżnić słowa wypowiadane przez ludzi szepczących między sobą, mimo, że dla normalnego człowieka brzmiałoby to wyłącznie jako szum.
2 poziom 25-50% : zasięg słuchu Alexa wzrasta, jest w stanie usłyszeć niewielkie różnice występujące np. w działaniu sprzętu, czy wzmożone bicie serca u osoby będącej blisko niego. Jest w stanie zrozumieć szepty występujące nawet kilka metrów od niego.
3 poziom 50%-89% : Zasięg słuchu i jego wrażliwość zwiększa się. Alex rozpoznaje różnice w działaniu bardzo cichych sprzętów, słyszy szepty z odległości kilkunastu metrów potrafiąc odróżnić w nich konkretne słowa.
4 poziom 90%-100%: Maksymalna odległość zasięgu słuchu jak i jego wrażliwości. Alex słyszy szum nawet względnie bezdźwięcznych przedmiotów, jest w stanie usłyszeć różnice w działaniu np. serca osoby blisko niego, a szepty jest w stanie słyszeć z odległości kilkudziesięciu metrów. Na tym poziomie zmysł staje się poniekąd przekleństwem.
Wada: Nadwrażliwość na dźwięki, ciągłe szumy w uszach, brak możliwości wyciszenia (nawet słuchawki wygłuszające czy zatyczki do uszu nie są w stanie zablokować fal dźwiękowych dochodzących do chłopaka).
Przy nadużyciu: Dzwonienie w uszach, częściowe utraty słuchu, problemy z błądnikiem powodujące bóle i zawroty głowy czy mdłości, krwawienia z uszu, otępienia.

WZROK


Wyostrzony wzrok początkowo wydawał się być przekleństwem. Wszystko wydawało się przejaskrawione, odnotowywał za wiele bodźców, zmęczone oczy szybko dawały o sobie znać - ciągłe łzawienie, podrażnienie gałko ocznej, trudności ze skupieniem wzroku. W końcu jednak nauczył się nad tym panować, by możliwe było normalne funkcjonowanie. Kiedy to mu się udało – zaczął eksperymentować. Po czasie odkrył, że jest w stanie wyostrzać wzrok na konkretnym obszarze, odnajdywać pojedyncze elementy (tak, jest mistrzem gry „gdzie jest Wallie?” i przydaje się, gdy nie wiadomo gdzie się pieprznął w kodzie ) Widzenie w półmroku wymaga od niego większej energii. Gdy siedzi kogoś blisko, jest w stanie notować pozornie niezauważalne ruchy i - jeśli je zna - przewidzieć, jak mogą się skończyć (np. przygotowanie do ciosu, płacz, omdlenie). Wyostrzony wzrok ułatwia mu czytanie, przyspiesza je.
1 poziom 0-25% : Lekka poprawa wzroku i spostrzegawczości. Alex staje się mistrzem zagadek w stylu “gdzie jest Wally”, może dostrzec sczegóły z daleka nie widoczne dla przeciętnego Smitha.
2 poziom 25-50% : Możliwość kontroli ustawienia gałek ocznych - chłopak jest w stanie zarówno widzieć przedmioty blisko siebie, bez pomocy dodatkowych sprzętów (jak lupa czy okulary) jak i wytężyć wzrok na dalsze odległości. Spostrzegawczość wzrasta, Zasięg wzroku wyższy o ok. 50% względem normalnego człowieka. Zwiększone widzenie w ciemności (przy braku światła, chłopak widzi jak przy lekkim świetle księżyca - jest w stanie lekko odróżnić kształty czy nie wpaść na coś na swojej drodze, nie znajdzie jednak drobnych elementów kryjących się w mroku)
3 poziom 50%-89% : Alex staje się mistrzem spostrzegawczości. Widzi nawet niewielkie różnice w barwach a dostrzeżenie szczegółów nie sprawia mu problemów. Widzenie na bliskie i dalekie odległości również staje się dużo większa. Poprawia się widzenie w ciemności, chłopak jest w stanie dostrzec coraz więcej kształtów czy widzieć swoją drogę na nieco większe odległości.
4 poziom 90%-100%: Chłopak zyskuje umiejętność widzenia poza spektrum barw zwykłego człowieka. Przy dużym skupieniu jest w stanie dostrzec światło podczerwone, jak i ultrafioletowe - nie potrzebuje dodatkowych sprzętów, by móc np. zauważyć zacieki widziane tylko w ultrafiolecie. Percepcja wzrokowa, zasięg widoku oraz spostrzegawczość opanowane na perfekcyjnym poziomie. W bliskim otoczeniu chłopak nie ma problemu z widzeniem w ciemności.
Wada :łzawienie z oczu, podrażnienie gałki ocznej, trudności ze skupieniem wzroku, migrena , światłowstręt
Przy nadużyciu: Pojawiające się wady wzroku podczas nie korzystania z mocy, światłowstręt, uszkodzenia rogówek, uszkodzenia w korze wzrokowej mózgu, powodujące problemy z pamięcią wzrokową.

DOTYK


Nadwrażliwość na dotyk okazała się wyjątkowo męcząca. Początkowo nawet najlżejsze muśnięcie było wręcz drażniące, a lekkie uderzenie wywoływało ból, nie mówiąc o kilku żenujących sytuacjach związanych ze sprawami damsko-męskimi… Alexowi z biegiem czasu udało się nad tym zapanować. Obecnie wyczuwa drgania, potrafi wyczuwać pod palcami zmiany faktury materiału.
1 poziom 0-25%: zwiększona wrażliwość na dotyk, wyczuwanie różnic w fakturze materiałów - część tkanin zaczyna chłopaka irytować, dochodzi do zaburzeń sensorycznych
2 poziom 25-50% : wrażliwość na dotyk staje się jeszcze większa. Chłopak zaczyna całym ciałem wyczuwać różnice w drganiach występujących blisko niego (kroki, ruch, grające głośniki, przejazdy samochodów)
3 poziom 50%-89% : Jeszcze wrażliwsze ciało na dotyk i występujące drgania. Do Alexa dochodzą sygnały nawet mocniej oddalone. Jeśli podobny rodzaj drgań występuje w podobnym miejscu (np. kilka osób idących w niedalekich odstępach od siebie) te zlewają się chłopakowi w jedno.
4 poziom 89%-100%: Możliwość blokady nadwrażliwości sensorycznej. Chłopak jest w stanie wyczuć nawet lekkie drgania występujące na kilkadziesiąt metrów od niego, co pozwala być mu zawsze gotowym do ewentualnej ucieczki. Nie ma też problemów z odróżnieniem drgań pochodzących z różnych źródeł.
Wady: Nadwrażliwość sensoryczna powodująca nieprzyjemne objawy przy dotykaniu niektórych przedmiotów czy noszeniu niektórych ubrań, zwiększona podatność na ból.
Przy nadużyciu: Receptory bólowe odpowiadają nawet przy niewinnym dotyku, zaburzona gospodarka termalna ciała chłopaka, upośledzenie ruchowe spowodowane nadmierną wrażliwością na każdy rodzaj ruchu - nawet własne zgięcia stawów. Jeśli nie zostanie udzielona pomoc medyczna lub chłopak nie odda się odpoczynkowi - może dojść do stałych zaburzeń ruchowych i czuciowych.

SMAK


Jest to zmysł, który zaraz po słuchu chciał opanować jak najszybciej. Wyczulone do granic możliwości kubki smakowe, sprawiały, że praktycznie nie był w stanie jeść i schudł dużo w krótkim czasie, co odbiło się na rekonwalescencji i ogólnym stanie zdrowia. Do końca nie udało mu się nad tym zapanować, co sprawiło, że zwykle potrawy które jada, nie są mocno przyprawione. Potrafi w daniu wyczuć pojedyncze składniki.
1 poziom 0-25%: smak staje się bardziej wyczulony, potrawy przestają mu smakować.
2 poziom 25-50% :smaki robią się bardzo intensywne. Alex jest w stanie wyczuć poszczególne smaki, choć nie zawsze jest w stanie je dopisać do konkretnego źródła.
3 poziom 50%-89% : Receptory smakowe są bardzo wyczulone. Alex jest w stanie bez problemu określić, czy dane danie jest świeżo przygotowane, czy stało od dwóch dni. Możliwość odróżnienia konkretnych składników w próbowanych daniach.
4 poziom 90%-100%:  Receptory smakowe stają się na tyle wyczulone, że Alex jest w stanie wyczuć nawet “bezsmakowe” dodatki w swoim pożywieniu. Nie ma możliwości, by chłopak został zatruty bądź otumaniony przez nieproszone dodatki w jego pożywieniu.
Wady: częste mdłości, brak możliwości jedzenia i picia
w przypadku nadużycia jadłowstręt, bóle w obrębie jamy ustnej, szczękościski. Alex może wtedy pić jedynie wodę, ewentualnie jeść sucharki/suchy ryż. Przedłużający się stan rzeczy powoduje spadek wagi, przemęczenie, omdlenia.

WĘCH


Jest to zmysł, którego wyostrzenie było najmniej przydatne. Początkowo każdy zapach go drażnił, w skrajnych sytuacjach wywoływał odruch wymiotny. Całą więc wolę Parker skupił na tym, by to powstrzymać i zdobyć kontrolę nad tym zmysłem. Obecnie potrafi wyczuwać zapachy, które nie zawsze są wyczuwalne dla innych (wyczuwalne na przykład wyłącznie dla psów). Na co dzień jednak mu się to nie przydaje więc, skupia się głównie na tym, by owej mocy nie nadużyć
1 poziom 0-25% : wyczulenie na zapachy jak u kobiet w ciąży
2 poziom 25-50% :zasięg węchu Alexa zostaje zwiększony. Zapachy stają się bardziej intensywne. W przypadku pojawiania się wielu zapachów, chłopak nie jest w stanie odróżnić konkretnych grup zapachowych od siebie, jest jednak w stanie “pójść w kierunku zapachu”.
3 poziom 50%-89% : Zasięg węchu ponownie się zwiększa. Chłopak jest w stanie izolować zapachy od siebie i rozpoznać konkretny kierunek pochodzenia konkretnego zapachu.
4 poziom 90%-100%: Maksymalnie zwiększony zasięg węchu. Chłopak na tym poziomie jest w stanie wyczuć substancje “bezwonne” - nie ma możliwości otrucia lub otumanienia chłopaka przez substancje.
Wady : nadwrażliwość na zapachy, mdłości, wymioty.
Przy nadużyciu: pojawiające się katary z nosa o niewyjaśnionym pochodzeniu, pieczenie w nosie, krwotoki z nosa. Mogą wystąpić częściowe zaburzenia węchu bądź jego utrata. Przy dużym przeforsowaniu pojawiają się problemy z oddychaniem.


Wyostrzanie jednego zmysłu 6/ 3
Wyostrzanie dwóch zmysłów na raz 3 / 5
Wyostrzanie trzech zmysłów na raz 1 / 6

-Fan muzyki retro – odkąd jego słuch się wyostrzył, zaczął doceniać z jaką starannością i pasją, była kiedyś tworzona muzyka. Nie cierpi za to muzyki klubowej. Czasem jest zmuszony ją znieść , gdyż…
-Ma czasem problemy z alkoholem. W momentach kiedy nie panuje nad zmysłami, próbuje je przytępić, a w tym najlepszy jest właśnie alkohol. Picie do lustra jest dość przygnębiające, więc zwykle po pary głębszych, ląduje w barze lub klubie.
-Jego mieszkanie jest wygłuszone, w podobny sposób jak wygłusza się studia nagrań. Pomaga mu to w koncentracji i nierzadko pomaga usnąć. W oknach wstawione są rolety zaciemniające, by w razie potrzeby odciąć go od światła.
-Przez używanie mocy, cierpi na przewlekłe migreny. Pomagają mu jedynie silne leki przeciwbólowe, cisza i całkowita ciemność.
-Wyczulony słuch ma dużo zalet - Alex ma słuch absolutny (rozpoznaje dźwięki, tony, pojedyncze nuty, natychmiast zapamiętuje melodie) i bardzo dobre wyczucie rytmu. Wystarczy kilka kieliszków i ciężko go ściągnąć z parkietu.
-Jego kuchnia podchodzi wręcz pod dietetyczną - z uwagi na przeczulony zmysł smaku, używa mało przypraw, rzadko smaży, woli gotowanie na parze lub pieczenie w folii. Jest też tego zaleta – mimo siedzącego trybu życia , nie ma problemów z sylwetką.
-Często można go spotkać z okularami przeciwsłonecznymi na oczach, nawet gdy jest pochmurno.
- Po usunięciu wspomnień, nie pamięta nic z czasów Bractwa ani że w ogóle poznał Imari. Uważa, że DOGS go znalazło i uratowało przed samym sobą. “Wgrano” mu dozgonną wdzięczność i lojalność wobec DOGS.