Sesja #2

Żadnego z wcześniejszych tematów już nie poruszali. Nie było już co dodawać. Natomiast gdy temat zszedł na Esme, a Sebastian wspomniał o Levim miała ochotę wywrócić oczami.
-Nie pytam o rady wychowawcze a o pomysły. Poza tym Levi nie ma jak widać aż tak dobrego doświadczenia ani nie jest jakiś wybitny w byciu ojcem skoro nawet Odette nie chce z nim rozmawiać na dość istotne tematy.
Powiedziała po czym wróciła na kanapę.
-Poza tym owszem. Powinien być to problem Dona. Ale jak widać na załączonym obrazku, skoro i ja się za nią biorę, to chyba nie jest to oznaką dobrego dogadywania się z nią... Jej największym problemem jest to, że twierdzi, iż jest zamknięta w "złotej klatce" głównie dlatego, że ma ochronę która za nią chodzi, co raczej nie jest nic dziwnego jeśli ojciec ma tylu wrogów. Słowo "bezpieczeństwo" jest jej obce. I ta oporność pod tym kątem trwa już od dłuższego czasu. Uciekanie ochronie, świadome ładowanie się w kłopoty. I wiele innych.
Obserwowała brata mówiąc to wszystko. W sumie Esme jest jego siostrą, powinien wiedzieć jaka jest jego druga młodsza siostrzyczka.

- Fakt...
Przyznał rację siostrze, odstawiając kubek na ławę, kiedy wspomniała, że ich brat nie jest raczej idealnym przykładem ojca. Rozmawiali chwilę temu o jego problemach z dziećmi, że starsze z nich nie chce z nim o problemach rozmawiać. Stąd też wynikło, że Sebastian jest z ich trojka idealnie nadającą się osobą na rodzica. Musiała mu to przypomnieć.
Słuchając jej dalej, opierając się plecami o oparcie kanapy, odchylił głowę do tyłu jakby chciał teraz popatrzeć w sufit, szukając tam rozwiązania. W tym czasie Cassandra wyjaśniła jaki dokładniej jest problem z Esmeraldą i metodami wychowawczymi ich ojca.
- Postawmy się na jej miejscu.
Podniósł głowę i spojrzał na Cassandrę.
- Gdybym był otoczony zgrają ludzi robiącą za ochronę, jakbym był chodzącą bryłką złota wartą miliony, to też bym nie wytrzymał i wolał zwiać z domu chcąc zyskać więcej prywatności i wolności. Uciekłaś z domu, powinnaś najlepiej wiedzieć jak wygląda wolność od rodziny.
Przypomniał siostrze, że też uciekła z domu. Nikt jednak nie ochraniał jej i nie pilnował. Co prawda miała powód, jaką była mutacja. Ale sama wspomniała mu nie raz, że nie chce mieć nic wspólnego z ich rodziną.
- Co z jej matką?
Dopytał z ciekawości. Skoro miała ojca, to co się stało z matką Esmeraldy? Żyje? Nie żyje? Jeżeli żyje, czemu więc nastolatka nie jest pod jej opieką?
Od tej rozmowy Sebastian sięgnął po paczkę papierosów i zapalniczkę. Odpalił sobie i przysunął do siostry, że jeżeli chciała, mogła się poczęstować. Ruszył tyłek po popielniczkę, którą miał na blacie kuchennym.

Wysłuchała Sebastiana co ma do powiedzenia. Już miała się wtrącić i powiedzieć mu, że o tym też wspominała Donowi, ale pozwoliła mu jednak dokończyć.
-Owszem, wiem jak wygląda ta wolność. Ale wiem też, jakie niebezpieczeństwo czasem to za sobą niesie. I nie ma tu żadnej mowy o tym by ktokolwiek wówczas domyślał się skąd pochodzę. Chodzi o przypadkowych ludzi. Jako 15-latka nie potrafiłam się obronić. Ona też nie potrafi. A jeśli chodzi o ochronę, nie ma tu mowy o armii ludzi a o jednej max dwóch osobach, wtapiających się tłum. Niestety to jest coś czego nawet ja nie potrafię wypić Donowi z głowy.
Upiła łyk kawy po czym odstawiła kubek na ławę. Wtem padło pytanie odnośnie jej matki.
-Matka porzuciła ją na śmietniku krótko po tym jak się narodziła.
Zaczęła nieco obojętnym tonem po czym obserwowała brata jak wstaje po popielniczkę.
-Aktualnie jest nauczycielką w szkole do której uczęszcza Esme. Nawet nie ma pojęcia, że jest jej córką. Krótko po tym jak ją tak bezdusznie porzuciła, Esme trafiła do cygańskiej rodziny. Don po dłuższym czasie ją odnalazł chciał ją zabrać ze sobą ale Cyganie nie chcieli jej oddać tak łatwo ale pieniędzmi się dali przekonać. Mówiąc w skrócie - wykupił ją od nich...
Wciąż obserwowała brata nie chcąc przeoczyć żadnej jego reakcji na to co właśnie usłyszał.

Jako uciekający z domu nastolatek, nie tylko czuje się wolność, ale też trudności na drodze do przetrwania w nieznanych warunkach. Co innego Sebastian, który "uciekając" z domu, pojechał na studia. Tam miał gdzie mieszkać. A żeby przetrwać, musiał też podjąć się dodatkowej pracy i mieć oczy wszędzie. Jako facet ćwiczył swoje ciało cały czas. Cassandra miała nieco gorzej. Ale też jedno zastanowiło Sebastiana, kiedy tak siostra mu opowiadała o swoich trudnościach, wyjaśniając przy tym z ilu osób składa się ochrona Esmeraldy.
- Chodź pod tym względem, jestem wdzięczny dziadkowi, że nie oddał nas po opiekę ojca... Jedno mnie zastanawia. Esmeralda ma przydzieloną ochronę. Mnie i Leviego całe życie śledził. A czy Ty też miałaś ochronę albo byłaś śledzona?
Dominico śledził Leviego i Sebastiana. To samo robi z Esmeraldą. Czy Cassandra też tego doświadczyła? Czy ją oszczędził, bo przypominała najbardziej ich matkę?
Kiedy pytając o matkę Esmeraldy, Cassandra odpowiedziała, że ich przybrana siostra została porzucona na śmietniku, omal nie zakrztusił się dymem.
- Co?!
Był w szoku to słysząc. Odkaszlnął wypuszczając dym. Wtedy dowiedział się nieco więcej o kobiecie, która dopuściła się porzucenia dziecka. Przykry los spotkał Esmeraldę, która została kupiona przez ojca.
- Drań... Kupić własne dziecko.
Skrzywił się na myśl o takich działaniach mężczyzny, który w genach musiał być jego ojcem.
- Ile Esmeralda miała lat, jak ją kupił?
Zapytał, choć nie ukrywał po sobie jak bardzo nienawidził ojca. Za swoje czyny powinien siedzieć za kratami. Za szybko go wypuścili.

Owszem. W takich sytuacjach czuje się wolność, jednak taka wolność to tylko pozory. Sama się o tym nie raz przekonała na własnej skórze.
-Oczywiście, że tak. Do czasu aż zapanowałam w pełni nad mocą i aż nauczyłam się sama być swoją własną ochroną. Jednak różnica między Esme a mną gdy byłam w jej wieku, jest taka, że ja doskonale rozumiałam po co to wszystko.
Już nie chciała dolewać oliwy do ognia i wspominać, że początkowo stale był z nią tylko Dylan i tylko czasami zastępował go kto inny. Wiedziała, jak na Sebastiana działa same jego imię. Wolała więc nie ryzykować kolejnym naburmuszeniem.
Pozwoliła Sebastianowi dojść do siebie po tej szokującej informacji, po czym padły słowa odnośnie kupienia własnego dziecka.
-A co innego miał zrobić? Zabić ich na jej oczach? Nie chcieli jej oddać polubownie, sami papierów na jej adopcje nie mieli więc sprawa prawna nie wchodziła w grę. Chcieli pieniędzy więc im je dał.
W tym momencie chcąc nie chcąc, musiała stanąć po części po stronie Dona. Sama nie widziała innego wyjścia wtedy.
-Nie pamiętam dokładnie.. Może dziesięć? Coś koło tego.

Czyli Cassandra miała swoją ochronę. W jej przypadku byłoby to zrozumiałe, ze względu na mutację. Nikt nie wspomniał mu, że Esmeralda też jest mutantem i być może ta ochrona jej osoby wynikała także z tego powodu?
- W Twoim przypadku to zrozumiałe, ze względu na mutację. Szkoda, że nie wiedziałem o tym wcześniej.
Już mieli na ten temat rozmowę. Sebastian by wziął ją do siebie pod opiekę i pomógł jakoś z mutacją. Gdyby tylko Cassandra zechciała mu zaufać i poszukać go tam, gdzie pojechał na studia. Wszystko jednak potoczyło się inaczej. Może sam sobie był winny, że odciął się za bardzo od rodziny, pozostając w kontakcie z Levim. Dylana nie trawił w ogóle. Może dlatego, że jest za blisko jego siostry i śmiał wtrącać się w jego życie.
Kupno dziecka Sebastianowi wyglądało jak handel ludzkim towarem. Można było to załatwić prawnie i przez badania genetyczne na potwierdzenie rodzicielstwa. Ale Dominico nie byłby sobą, gdyby nie posunął się do bardziej absurdalnych metod.
- A pytał się jej ktoś, czy chce iść z obcym człowiekiem? Po co ją więc wychowywali, nakarmili, że tak łatwo dali ją sprzedać? Nie było między nimi więzi? Między Esmeraldą a wychowującymi ją cyganami?
Jakoś Sebastianowi nie chciało się wierzyć, że tak po prostu by oddali dziesięcioletnie dziecko.
- Chyba, że Dominico nie wszystko Ci powiedział. Mógł im grozić by dostać to co chce.
Stwierdził, choć mógł się także mylić. Nie było go tam a przekaz informacji może być różny. Tak czy inaczej, Esmeralda nie powinna być pod opieką takiego człowieka jakim jest Dominico. Nawet, jeżeli to jej ojciec.
Zaciągnął się papierosem, wracając na swoje miejsce. Postawił popielniczkę na ławę i strzepnął popiół z papierosa.
- Zresztą… To nie jest mój problem.
Westchnął, nie potrzebnie chyba interesując się sytuacją Esmeraldy.

Uśmiechnęła się lekko słysząc o mutacji.
-Akurat to nie miało z ochroną nic wspólnego. Przeważyło tutaj podobieństwo do matki i jeszcze jedna rzecz ale to już mniej istotna...
Powiedziała. Cóż, Dylan był w niej zakochany i nie raz to powtarzał. Więc po części też dlatego to On jej stale pilnował a jak jego nie było, to robił to za niego kto inny. Jednak Cassandra nie potrafiła obdarzyć Dylana aż takim uczuciem jak on ją. Dlatego też w pewnym momencie wyjechała mając nadzieję, że choć trochę mu przejdzie. A że między innymi w podobnym czasie dowiedziała się o ciąży którą oczywiście usunęła w tajemnicy przed światem to już inna inszość. Cass nie nadawała się do posiadania rodziny więc też nie ubolewała nad tym wszystkim. Jednak wiedziała, że musiała to utrzymać w tajemnicy.
-Gdybym przy tym była-bym wiedziała. Ale nie było mnie z nimi gdy to wszystko było załatwiane. Ale wątpię by była pytana o zdanie. A co do gróźb... Nie zdziwiłabym się ale nie, nie było gróźb.
Odpowiedziała spokojnie opierając się wygodniej na kanapie.
-Owszem. Ta część to nie Twoja sprawa ale jednak nie możesz zapominać, że to Twoja siostra..
Dodała obserwując brata. Wciąż nie wierzyła w wiarygodność pamiętnika więc nie mówiła, że to ich siostra. Owszem, traktowała Esme jak własną siostrę, ale póki nie będzie miała czarno na białym potwierdzenia, że Dominico jest jej ojcem - nie ma szans na jakąkolwiek zmianę w jej zachowaniu bądź myśleniu na ten temat.

- Racja... Tak, jakby chronił matkę...
Pokręcił głową Sebastian. Mutacja byłaby tutaj lepszym wyjaśnieniem, ale przeważa tutaj obsesja na jego matce. Pech chciał, że Cassandra ją bardzo przypominała. Sebastian rzekłby to samo. Miał kilka zdjęć matki z młodości, to tylko postawić obok siostry i są jak bliźniaczki.
- Ale chwila... Zorientował się, że przypominasz naszą mamę i nie skojarzył, że jesteś jej córką? Czy wiedział o tym?
Zapytał Sebastian, zastanawiając się, czy ich ojciec w ogóle posiadał umysł skojarzenia faktów. I czy wiadomo było mu, że Cassandra uciekła z domu Morrisonów? Że jej poszukiwali?
Niby ciekawość wzięła Sebastiana, skąd wzięła się Esmeralda i co działo z jej matką, tak później stwierdził, że to jednak nie jest jego problem. Nawet jeżeli Cassandra oznajmiła mu, że ma z nią problem i przypomniała, że to także jego siostra. Westchnął wywracając oczami.
- Przybrana... Nic niemal o niej nie wiem. Tyle co teraz przy rozmowie. Uświadomiony o jej istnieniu zostałem tak samo jak w przypadku syna. Oboje są jeszcze w podobnym wieku.
Po tych słowach zaciągnął się mocniej, wypuszczając po chwili dym nosem. Równie dobrze, nie musiał Esmeraldy uznawać za swoją siostrę, skoro była córką człowieka, którego nie chciał znać i nie przyznawał się do niego. Nigdy nie przyjmie jego nazwiska i zadba o to, aby Simon również go nie posiadał.

-Tsa...
Odpowiedziała jedynie po czym ponownie napiła się kawy. Wtem padło pytanie odnośnie zorientowania się czyją córką była itp.
-Cóż... To nieco zabawne. Dylanowi od początku przedstawiłam się tylko jako Cassandra. Nie podawałam nazwiska. Dopiero po jakimś czasie wspomniałam nazwisko Carrington i tak zostało. Nawet gdy po około dwóch latach może trzech, Dylan sprowadził mnie do domu Dona, już byłam wówczas Cassandrą Carrington. Więc podejrzewam, że wziął to po prostu za przypadek. O tym kim na prawdę jestem dowiedział się dopiero tego dnia gdy szukaliśmy Esme i znaleźliśmy ją, i natrafiliśmy na Leviego.
Opowiedziała w skrócie. Przy okazji, wspomniała, że nie było jednak tak jak wszyscy wokół twierdzili, że niemal od razu po ucieczce z domu trafiła do Dona, jednak dopiero po kilku latach.
Uśmiechnęła się pod nosem słysząc jak wypowiada się o Esme.
-Jeśli miałbyś ochotę ją nieco bliżej poznać, bez mieszania w to Dona, daj znać...
Wspomniała nieco rozbawiona. Nie wiedzieć czemu, ale chciałaby to zobaczyć.. Jak się bliżej poznają. Albo raczej próbują. Taka wizja mogłaby być prze zabawna. Już widziała Sebastiana odpowiadającego wymijająco na wścibskie pytania najmłodszej siostry.

Wiadomo było, że Cassandra nie od razu znalazła się u Dominico, po ucieczce z domu. Sebastian domyślał się, że musiała przez jakiś dłuższy czas radzić sobie sama. Interesujące, że ojciec jej podobieństwo do matki wziął za czysty przypadek, nie próbując doszukiwać się powiązań rodzinnych. Może nawet dobrze, że tak się stało. A im dłużej będzie żył w niewiedzy, że ma drugą córkę, tym lepiej dla nich.
Słuchając wyjaśnienia Cassandry, prawnik dopalił papierosa, niedopałek zgniatając w popielniczce.
- Rzeczywiście, zabawne. Chyba nawet dobrze, że nie próbował bardziej dociekać prawdy i doszukiwania się Twoich powiązań z matką.
Stwierdził.
W dyskusji o Esmeraldzie, słysząc możliwą ofertę o poznaniu lepiej tej siostry. Pokręcił głową. Ostatnie wydarzenie w szczególności mu wystarczy.
- Nie, dzięki. Wystarczy mi sam fakt, że istnieje... Po ostatnich jej durnych pomysłach odpuszczę sobie.
Odparł z westchnieniem unosząc ręce ku górze, na znak poddania się, że pewnie nawet w normalnej rozmowie mógłby z nią nie wytrzymać. Nie myślał, że młodzież w tych czasach może być tak trudna do zrozumienia. Simona też ledwo znał. Ale to syn i chce go poznać lepiej. A Esmeralda? Może zbywał to, gdyż jest córką jakiejś obcej kobiety i Dominico. Nie chciał mieć nic wspólnego z jakimkolwiek Serrano. To co poczyniła w szpitalu z jakąś obcą dziewczyną i psem, nie mieściło się w głowie. Wyglądało to nawet tak, jakby ojciec ją tam wysłał na przeszpiegi, skoro miał zakaz odwiedzania Simona.

Cóż, może i było wiadomo, jednak wiele osób myślało, że znalazła się u Dona krótko po ucieczce. Ba! Słyszała nawet plotki, że rzekomo uciekła od Morrisonów bezpośrednio do Dona. Jednak pozwalała na to by każdy wierzył w co chciał. No chyba, że ów plotki szkodziłyby jej bądź jej najbliższym.
-Nawet gdyby próbował. Bez mojej zgody nawet włosa by mi nie wyrwali. Poza tym, ciekawe skąd wytrzasnąłby jakąkolwiek próbkę genetyczną matki nawet gdyby chciał.
Zmarszczyła brwi słysząc wzmiankę o "ostatnich durnych pomysłach".
-Co masz na myśli przez ostatnie durne pomysły?
Spytała. Gdyby wcześniej wiedziała o tym co miało miejsce w szpitalu, chyba by wyrwała Esmie wszystkie włosy z głowy. Obawiała się, co to z niej wyrośnie jeśli się nie ogarnie. Choć stara się jak może by jakąś ją naprostować, to jak widać, nie przynosi to żadnych skutków. Wręcz czasem miała wrażenie, ze z tygodnia na tydzień jest coraz gorzej.

- Musiałby grzebać ziemi i szukać jakichś kości. Może coś zostało.
Dodał od siebie Sebastian. To już musiałaby być obsesja na punkcje jednej osoby, aby udowodnić pewne więzi genetyczne. Na całe szczęście ich ojciec nie zdurniał do takiego stopnia niż jest obecnie. Sebastian jednak mógł być spokojny o siostrę, która zapewniła, że bez jej zgody badanie genetyczne nie odbyłoby się, gdyby Dominico tego chciał. Tu brat posłał jej uśmiech zgodny i pochwalający.
Wspominając o durnych pomysłach Esmeraldy, nie chciał mówić Cassandrze wcześniej, gdyż oboje mają i tak dość własnych problemów na głowie.
Spojrzał na nią i znów westchnął.
- Nie mówiłem Ci o tym, bo dość mamy problemów. A skoro sobie z nimi poradziłem, to tym bardziej nie zawracałem Ci głowy. Nie pochwaliła się?
Wyjaśnił i zapytał. Esmeralda widocznie nie chwaliła się ich siostrze ze swoich pomysłów i działań. Nie zdziwiłby się. Skoro ciągle przysparza problemów.
- Dzień po tym, jak Simon wybudził się ze śpiączki, spotkałem Esmeraldę w obecności jakiejś dziewczyny, gdzie przemycały dużego psa do sali szpitalnej mojego syna.
Wyjaśnił, o co chodziło z tym pomysłem Esmeraldy. Nie ważne już, która na to wpadła. Tylko to, że Esmeralda była współwinna jego realizacji. Patrzył na Cassandrę niezbyt zadowolony z tego, co uczyniła córka Dominico.

W trym się mogła zgodzić. Aż takiej obsesji Don nie miał. Więc nie potrzebne były żadne kombinacje z testami genetycznymi. A Don i Dylan doskonale wiedzieli jaka potrafi być gdy coś próbują zrobić bez jej zgody. Dylan przede wszystkim się o tym przekonał. Gdy nie chciał jej pozwolić wyjechać. Bliznę miał do dziś po tym jak po wymianie zdań a następnie kłótni wściekła się i straciła nad sobą panowanie.
Gdy spytał czy Esme wspominała jej o tym co odwaliła, uniosła brwi patrząc na brata jakby chciała powiedzieć "A gdyby powiedziała to pytałabym Cię o to właśnie?" Nie wypowiedziała jednak tych słów na głos. Podejrzewała, że jej wzrok mógł mówić wszystko.
-CO?!
Spytała nagle nieco głośniej niż planowała gdy tylko zdradził jej na jak kretyński pomysł wpadła Esme. Cholera ta gówniara ją kiedyś wykończy. Nie interesowało ją czy to był jej pomysł czy kogo innego. Znała Esme i doskonale wiedziała, że równie dobrze mógłby to być jej a i tak by się raczej nie przyznała.
-Nawet małe dzieci wiedzą, że takich akcji się nie robi
Powiedziała wstając i znów podchodząc do okna by się uspokoić. Przymknęła oczy i wzięła kilka głębszych wdechów.
-Porozmawiam z nią i Donem. Niech Don zacznie się w końcu zachowywać jak ojciec. Bo jeśli nie zacznie wychowywać jej porządnie to oboje będą mieli przechlapane. Oboje.
Dodała po chwili już spokojniej.

Wyglądało na to, że najbardziej szokującą wiadomością dla Cassandry było dowiedzenie się, co też głupiego zrobiła Esmeralda, niż to, że jej ojcem jest Dominico Serrano. Tak się uniosła słowem, że Sebastian aż spojrzał na nią uważniej. Już widząc jej spojrzenie, że nie wiedziała o nowych ostatnio wyczynach ich siostry, mówiło mu wiele, dlatego jej przedstawił sytuację.
- Ją widocznie nikt tego nie nauczył.
Dodał od siebie. Zauważając, że będąc wychowywanym u Cyganów, panowały inne zasady. Może stąd to wyniosła? Brak jej porządnej edukacji kulturalnej? Dyscypliny?
- Jesteś pewna, że Cię posłucha? On z wychowywaniem ma od dawna problem. Co znaczy, że nie nadaje się na bycie ojcem.
Według Sebastiana, Dominico nie był wzorem do naśladowania. Nie radził sobie z wychowaniem Esmeraldy, oddając ją ciągle pod ochronę i opiekę innej osoby. Sebastian był skłonny złożyć wniosek o zawieszenie go w sprawach rodzicielskich, jeżeli Esmeralda wywinie jeszcze jeden numer. A jeżeli nie miał papierów potwierdzających przyznaną mu opiekę nad nią, może mieć jeszcze większe problemy prawne.

Różnica między informacją, iż rzekomo jest córką Dona a tym co zrobiła Esme była taka, że Esme znała już ładnych kilka lat i traktowała ją jak młodszą siostrę od samego początku. A jeśli chodzi o fakt, iż miałaby być córką Serrano, nie wierzyła w zwyczajne słowa matki zapisane w jakimś starym zeszycie. By w nie uwierzyć, musi mieć twardy dowód o czym rozmawiali wcześniej.
-Zbyt długo była wśród cyganów...
Skomentowała jedynie. Gdy była już jednak pod oknem, usłyszała pytanie Sebastiana, czy Don jej posłucha. Uśmiechnęła się lekko po czym odwróciła się do brata.
-Spokojnie.. Doskonale wiem jak dostać od niego to czego chcę...
Owszem, Don nie radził sobie z Esme ale po części też dlatego, że więcej go nie było jak był. Czas najwyższy to zmienić, bo ona sama nie da rady tego ogarnąć. A bałagan ta dziewczyna tworzy nieziemski który niestety kto inny musi po niej sprzątać. Niemniej wolałaby, aby Sebastian nie wtrącał się za bardzo w sprawy między Esme, Donem i nią samą.

Skoro te pięć lat temu Dominico znalazł Esmeraldę to możliwe, że przejęła wiele zwyczajów cygańskich i tak się zachowuje, myśląc że to normalne. Nie mając pojęcia o cywilizowanej kulturze w społeczeństwie. Sebastiana też dziwiło, że druga dziewczyna brnęła w ten chory pomysł z przemycaniem psa do szpitala, co było przecież zakazane. W dodatku, to był wielki pies. Na szczęście ich skończyło się tylko na interwencji Sebastiana.
- Zdecydowanie.
Potwierdził. Kolejno wyraził swoje niezadowolenie ojcostwa Dominico, który jasno pokazuje na każdym kroku, jak bardzo nie umie być rodzicem. Stąd też Sebastian miał obawy, czy on sam temu podoła. Mając nieodpowiednie przykłady ze swojego rodzica, robił zupełnie przeciwnie. Czyli, zainteresował się swoim synem tak, że nawet leczenie, operacje i rehabilitacje opłacił ze swoich pieniędzy, a także był przy nim tak często jak tylko mógł. Trudniejsza część dopiero się zacznie, kiedy będzie z nim mieszkać.
- Czyli nie muszę interweniować?
Zapytał posyłając jej uśmiech, mając nadzieję, że faktycznie Cassandra sobie poradzi z Esmeraldą i Dominico. Oby. Siostra miała też charakter, skoro potrafiła przegonić wtedy swojego kociego znajomego.

Niestety tutaj musiała przyznać mu rację. Jednak z drugiej strony, od pięciu lat mieszkała i żyła z nimi więc powinna już była dawno złapać nowe przyzwyczajenia i nauczyć się pewnych zachowań. Niestety, tak się nie stało. Albo była zbyt oporna na przyuczenie tego, albo po prostu Don był dla niej zbyt delikatny. Jednak tak dłużej być nie mogło. Cass nie mogła na to pozwolić. Mimo wszystko zależało jej na tej smarkuli i nie chciała by wyrosła na księżniczkę której wydaje się, że wszystko jej wolno i wszystko jej się należy bo tatuś próbuje odbić sobie na niej to, czego nie był w stanie dać synom. Czyli wszystkiego.
-Nie nie musisz... Nawet lepiej byś się do tego nie mieszał. Wystarczy, że ja już siedzę w tym po same łokcie. W sumie na własne życzenie, ale wolałabym byś akurat w tej kwestii trzymał się z dala.
Cass owszem na własne życzenie władowała się w opiekę nad Esme i wiele innych rzeczy. I wolała dociągnąć to do końca. Jednak jeśli Esme się nie ogarnie, to może nawet nie do końca świadomie ale odepchnie od siebie Cass do tego stopnia, że ta przestanie mieć w sobie swojego sojusznika. Zwłaszcza, że Carrington już jest na prawdę blisko by wstrząsnąć Donem by w końcu zajął się wychowywaniem córki jak należy. Cass również na wiele może sobie pozwolić, ale wiedziała kiedy zastopować i się wycofać. Tutaj nie było mowy o zwykłej tradycyjnej rodzince z obrzeży Seattle czy jakiejś podrzędnej mieściny. Tutaj w grę wchodziła rodzina mafijna. W tym przypadku trzeba mieć głowę na karku a nie w chmurach i historii. Tego niestety się Esme jeszcze nie nauczyła. Jednak czy się nauczy nim będzie za późno?

Trzeba przyznać, że Sebastian i Cassandra sami robili za pomoc i opiekunów swojego drugiego rodzeństwa. Cassandra zajmowała się Esmeraldą, zaś Sebastian pomagał Leviemu z dzieciakami. O dziwo, udaje mu się być fajnym wujkiem, przez co Odette bardzo go lubi i dzwoni w trudnych sprawach czy jak ma pytania. Choćby ostatnie wydarzenie pokazało, jak bardzo mu zaufała.
Carrington zapewniła brata, że nie musi interweniować w sprawie Esmeraldy, ale też chciała, aby całkowicie trzymał się z dala od tego. Rozumiał. Było mu to nawet na rękę. Im mniej miał na głowie, tym sam lepiej mógł funkcjonować.
- W porządku. Jest mi to nawet na rękę.
Zgodził się bez zastanowienia. Nie chciał mieć z Serrano nic wspólnego, tak też mieszanie się w ich sprawy i problemy, nie leżało w jego interesie. Robiłby to tylko ze względu na ochronę siebie czy Simona. Gdyby to ich dotyczyło, nie przejdzie obojętnie.
Mężczyzna wstał z kanapy, schował ręce do kieszeni spodni i podszedł do siostry, która ponownie stanęła przed oknem. Widocznie polubiła te widoki.
- Nie wiem czy z jednym dasz sobie radę, ale może Ciebie posłucha. Bo chciałbym, aby ojciec odczepił się od mojego i Simona życia. Mam obawy, że mógł Esmeraldę wysłać na przeszpiegi do szpitala. Jeżeli nie przestanie, będzie miał rozprawę w sądzie i skończy za kratami. Tylko ostrzegam.
Uprzedził, że już nie ma ochoty bawić się w rozmowy, które nic nie działają. Prosił ojca o odczepienie się od jego życia i Simona, a ten jak głuchy brnie w swoje dalej. Skoro Cassandra chciała załatwić z ich ojcem sprawę Esmeraldy, to niech wybije Dominico z głowy mieszanie się do życia Sebastiana.

Uśmiechnęła się rozbawiona słysząc jak szybko się zgodził i jak stwierdził, że jest mu to na rękę. Wiedziała, że zapewne tak powie, jednak nie sądziła, że tak szybko i bez jakiegokolwiek namysłu. Zabawne jak bardzo musiał nie cierpieć swojego własnego ojca, że jego reakcja była aż tak oczywista i ekspresowa.
Gdy podszedł do niej i wspomniał o tym by Don odczepił się od niego i jego syna westchnęła.
-Tego obiecać nie mogę... Ale co do jednego jestem pewna. Don w życiu nie wysłał by Esme na przeszpiegi. Po pierwsze, Nie zgodziłaby się, po drugie Ona się do tego kompletnie nie nadaje. I wiedzą to wszyscy.
Odpowiedziała szczerze.
-Ale jeśli chodzi o to wszystko ze szpitalem, to z tego co mi wiadomo, Esme zna się z Simonem ze szkoły czy coś takiego. Jeśli dowiedziała się, że Simon jest w szpitalu, to mogła po prostu chcieć go odwiedzić. A że po drodze wpadła na debilny pomysł to już inna inszość.
Dodała po chwili. Chciała go po części uspokoić a po części naświetlić nieco całą sytuację związaną z Esme i Simonem. Nie wiedziała jakie stosunki między sobą mieli, jednak wiedziała; ba, była pewna, że Dominico by jej nie wysłał na żadne przeszpiegi.

Sebastian nie kazał jej dotrzymywać obietnic, ale chociaż żeby Cassandra spróbowała po swojemu porozmawiać z Dominico i uświadomić go, że Sebastian nie życzy sobie jego osoby w swoim życiu i żeby nie próbował niczego więcej robić. Dotyczyło to także Simona. Ma się odciąć od nich dosłownie. Nie zakładać podsłuchów, kamer, nie śledzić, nie zdobywać na ich temat informacji. W przeciwnym wypadku, skończy za kratami. Tak jak powiedział to właśnie Cassandrze.
Prawnikowi nie bardzo chciało się wierzyć w to, że Esmeralda nie była wysłana na przeszpiegi. Nie znał jej tak dobrze jak Cassandra, do czego się przyznał, więc mógł podejrzewać wiele rzeczy.
- Dlaczego więc przychodzi dopiero w następny dzień po jego wybudzeniu się ze śpiączki, a w ciągu tych paru miesięcy jej nie widziałem? Isabell też nie zarejestrowała jej obecności.
Zwrócił uwagę na szczegół, skoro Esmeralda chodziła z Simonem do szkoły, nie pokazywała się w szpitalu ani razu. Skąd dowiedziała się, że Simon się wybudził i postanowiła go odwiedzić akurat w tym czasie? To także Cassandra powinna wziąć pod uwagę. Dla Sebastiana nie byłoby to dziwne, gdyby Esmeraldę widział chociażby kilka razy.

Cóż, Sebastian mógł być pewien, że Cass przynajmniej spróbuje. Jednak jeśli miałoby się jej nie udać, to uprzedzi po prostu o tym Sebastiana. Co prawda, wolałaby, aby Don nie lądował w więzieniu chociażby ze względu na Esme, ale jeśli machina ruszy, to nie będzie w stanie jej zatrzymać.
-Dlaczego wcześniej nie przyszła to nie jestem pewna, ale dowiem się. Natomiast to, że pojawiła się dopiero na drugi dzień gdy Simon wybudził się ze śpiączki, to czysty przypadek. Esme nie wiedziała, że Simon się wybudził. Przynajmniej nie ode mnie ani nikogo z naszego otoczenia.
Możliwe, że dowiedziała się od kogoś ze szkoły. Jeśli ktokolwiek w szkole miał o tym pojęcie. Bądź co bądź, w tym przypadku wiedziała co mówi i była pewna swoich słów, jak i tego, że Esme nie została przez Dona na żadne przeszpiegi. Wiedziała jak mogło to wyglądać. Jednak czasem przypadek jest jedynie czystym przypadkiem. Nie można było zakładać, że wszystko co się dzieje niespodziewanego, jest winą bądź spiskiem jednej osoby.

Jeżeli Dominico nie ma wylądować w więzieniu, to lepiej aby posłuchał swojego syna i odpuścił wszelkie próby odzyskiwania kontaktu. Sebastian nie życzy sobie tego i nie chce go w ogóle znać. Tym samym przed nim chce uchronić swojego syna Simona.
- To po prostu moje przemyślenia, zastanowienia i analizy dotyczące jej zachowania i pojawienia nagle w szpitalu.
Wzruszył ramionami. Ze szkoły nie mogła się dowiedzieć, gdy to zdarzenie miało miejsce w sobotę i niedzielę. Szkoły nie funkcjonowały a o wybudzeniu się Simona ze śpiączki, wiedziały wtedy tylko najbliższe osoby z jego otoczenia. Dopiero po weekendzie łańcuszek mógł pójść dalej i w szkole zaczęto o tym mówić.
Sebastian zostawił to już do decyzji Cassandry, czy chce się bawić w dopytywanie o jej wiedzę na temat stanu zdrowia Simona.
Stojąc przy oknie, Sebastian spojrzał na Cassandrę. Niewiele ich dzieliło od siebie. Im dłużej się jej przyglądał, tym bardziej mógł widzieć w niej ich matkę. Jeśli mowa o podobieństwie z wyglądu. Ale też wpatrywanie się w nią, budziło w nim uśpione znów uczucia. Cofnął się i skierował z powrotem do ławy, jakby chciał sprawdzić, czy mają jeszcze kawę w kubkach.
- Chcesz coś jeszcze do picia?
Zapytał.

-Esme często robi to czego nie powinna. Chce robić wszystko na swoich zasadach. Póki co nie potrafi się dostosować. Wciąż chciałaby żyć jak cyganie. Dlatego też, nikt jej niczego nie mówi w zasadzie bo obawiamy się, że im więcej będzie wiedzieć, tym większe problemy nie tylko dla niej ale i dla nas.
Odpowiedziała. Jeśli o to chodziło, Sebastian nie musiał się martwić. Przynajmniej nie w tej sprawie. Owszem, Don, Esme, Dylan a nawet ona sama potrafili nieźle namieszać ale jednak były sytuacje, sprawy, w których mimo wszystko zachowywali trzeźwy umysł i wiedzieli kiedy się wycofać. Owszem, Cass wiele razy musiała ugryźć się w język i to dość konkretnie, by nie powiedzieć lub nawet nie zrobić czegoś, czego mogłaby żałować.
Widziała kątem oka jak ją obserwował, jednak wydawać by się mogło, że jest jednak odwrotnie, gdyż wciąż wyglądała przez okno. Obróciła głowę w jego stronę dopiero, gdy Sebastian ruszył się z miejsca i podszedł do ławy.
-Nie. Dziękuję. Zaraz i tak muszę wracać.
Powiedziała odwracając się w jego stronę.

Zmiana otoczenia, nie pomagała dziewczynie i nikt nie potrafił widocznie jej zrozumieć, aby pomóc Esmeraldzie z dostosowaniem się do obecnych zwyczajów. Lub umożliwić jej w jakiś sposób bycie sobą. Esmeralda wychowywała się wśród cygan, więc nic dziwnego, że wchłonęła ich kulturę i obyczaje.
- Nie łatwo jest przystosować się do nowych zwyczajów. Nowego miejsca zamieszkania, nowej roli. Dla mnie też było trudno pojąć, że jestem ojcem. Być może Esmeralda potrzebuje znacznie więcej czasu i stopniowych zmian, aby zaakceptować coś dla niej nowego.
To pięć miesięcy, było dla Sebastiana również okresem przystosowania się do nowej roli. Obserwowania, jak jego syn walczy o życie. W dniu, w którym mógł go stracić, poczuł w sobie dziwne i nieznane dotąd odczucia. Jakby na rękach mógł stracić cząstkę siebie. Cassandra mogła mieć dużo racji, jeżeli chodziło o "nadawanie się na rodzica", przypisując tę rolę najstarszemu z braci. Sebastian jest bardzo odpowiedzialnym człowiekiem.
Siostra oznajmiła, że będzie się powoli zbierać. Tym samym Sebastianowi przypomniało się, że miał jeszcze coś jej dać.
- Poczekaj chwilę.
Poprosił i zostawiając ich kubki na ławie, udał się do innego pomieszczenia, które było jego gabinetem. Wrócił do Cassandry z ciemną teczką, w której znajdowały się papiery formalnościowe dotyczące jej firmy. Te, które miał podpisać, że gdyby coś jej się stało, przejąłby udziały.
- Myślałem dużo nad tym. Pewnie podejmuję ryzyko, ale chyba zawsze tak było w moim przypadku.
Rzekł z lekkim uśmiechem. Podał jej teczkę, którą mogła otworzyć i sprawdzić zawartość, jeżeli tego chciała. Gdyby Cassandra tak uczyniła, mogłaby dostrzec, że Sebastian podpisał dokumenty. Co znaczyło, że mogła liczyć na jego pomoc i wsparcie.

-Esme miała na to 5 lat. I wciąż jej mało. Czasem mam wrażenie, że lepiej by było dla niej gdybyśmy to my wszyscy wszystko pozmieniali pod nią, by Ona nie musiała się dostosowywać. Są dni, gdy nie można nic powiedzieć złego. Bo i zachowuje się jak cywilizowany człowiek ale częściej jednak utrzymuje zachowania cygańskie. Ja rozumiem, że przez większość życia była wśród cyganów ale nie zmienia to faktu, że po pięciu latach powinna już dawno przestać się wzbraniać rękami i nogami przed jakimikolwiek zmianami. Sama miałam problem z dostosowaniem się po życiu przez kilka lat w lasach itp ale mam zdrowy rozsądek i wiedziałam, że aby wieść normalne życie, to trzeba się dostosować. Zapomnieć o starych nawykach.
Rozumiała, że ludzie są różni. Że niektórzy potrzebują 5 dni na przystosowanie a inni zaś kilka miesięcy. Ale cholera, minęło pięć lat a ona wciąż utrzymywała swoje. Czasami się zastanawiała, czy dla Esme w ogóle jest jakaś nadzieja, że kiedykolwiek się dostosuje.
Gdy wspomniała, że musi się zbierać, Sebastian poprosił by poczekała chwilę, Spojrzała na niego i poczekała tak jak poprosił. Początkowo nieco zdziwiły ją jego słowa jednak uśmiechnęła się lekko słysząc jego wypowiedź do końca. Odebrała od niego teczkę, po zaglądając do środka.
-Szczerze mówiąc nie sądziłam, że się zdecydujesz. Ale miło mi, że się na to zdecydowałeś.
Powiedziała zamykając teczkę i patrząc na brata.
-Jedyne ryzyko jakie tu podejmujesz to takie, że gdyby coś mi się stało, to przejmujesz wszystko. Co z tym później zrobisz, to już Twoja sprawa. Możesz sprzedać, porzucić, lub prowadzić dalej. Ale mogę Cię uspokoić na tyle, że na tamten świat się jeszcze nie wybieram.
Dodała po chwili z uśmiechem jakby chciała go upewnić w przekonaniu, że tak szybko się jej nie pozbędzie a co za tym idzie, cały jej dorobek nie spadnie na jego barki w najbliższym czasie. Więc o to mógł być spokojny.